Οι σημαντικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στο ηλεκτρικό σύστημα της Ευρώπης ως αποτέλεσμα της κρίσης οδηγούν σε επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας των μονάδων αερίου μακροπρόθεσμα, προειδοποιεί ο ευρωπαϊκός διαχειριστής, ENTSO-E.
Ο διαχειριστής δημοσίευσε μια πανευρωπαϊκή ανάλυση για την επάρκεια ισχύος με χρονικό ορίζοντα το 2030 και ενδιάμεσους σταθμούς το 2025 και το 2027. Διαπιστώνει ότι ήδη από το 2025 οι συνθήκες οδηγούν σε επιδείνωση της οικονομικής βιωσιμότητας των συμβατικών μονάδων (λιγνίτης-αέριο). Το αποτέλεσμα θα είναι ότι ως το 2030 πάνω από 60 γιγαβάτ θερμικής ισχύος απειλείται με απόσυρση, όπως και 21 γιγαβάτ νέων μονάδων αυτού του είδους. Μάλιστα, η περισσότερη ισχύς υπό απειλή στο φυσικό αέριο εντοπίζεται στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Βρετανία, την Ελλάδα και τη Γερμανία.
Αναλυτικότερα, στο βασικό σενάριο δίχως μηχανισμούς ισχύος προβλέπεται σημαντική επιδείνωση της βιωσιμότητας των συμβατικών σταθμών. Ήδη για το 2025 προβλέπεται η απόσυρση 49,8 γιγαβάτ μονάδων αερίου και 9,8 γιγαβάτ μονάδων άνθρακα, ενώ για το 2030 προβλέπεται η απόσυρση 30,6 και 13,2 γιγαβάτ αντίστοιχα.
Όπως αναφέρει σχετικά ο ENTSO-E: “Οι υποθέσεις για τις τιμές του αερίου είχαν ξεκάθαρη επίδραση στα αποτελέσματα, καθώς βασίζονται στις πρόσφατες υποθέσεις του REPower EU και οδηγούν σε σημαντικά υψηλότερες τιμές αερίου που τοποθετούν τον άνθρακα μπροστά από το αέριο στην προτεραιότητα της αγοράς χονδρικής”.
Η εν λόγω τάση με τη σειρά της οδηγεί σε ζητήματα επάρκειας σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως η Ιρλανδία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και το Βέλγιο όπου ο δείκτης LOLE ξεπερνά το 10. Παρόλα αυτά, η Ελλάδα εκτιμάται ότι δεν θα αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα, καθώς ο δείκτης παραμένει στο χαμηλό 0,3 το 2025, 0,1 το 2027 και μηδέν το 2030. Η χώρα μας, μάλιστα, είναι από τις ελάχιστες που βρίσκεται στο “πράσινο” για το έτος 2030.
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα επισήμανση του ENTSO-E έχει να κάνει με τις σύγχρονες μονάδες αερίου που θα χρησιμοποιούν τεχνολογία δέσμευσης CO2. Ο διαχειριστής τονίζει ότι “μια σύγκριση του συνολικού κόστους των μονάδων με τέτοια συστήματα δείχνει ότι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες δίχως δέσμευση CO2 λόγω του κόστους επένδυσης και της τιμής των δικαιωμάτων εκπομπών για το 2025 που εκτιμάται σε 40 ευρώ/τόνο.
Με βάση τα παραπάνω, διαμορφώνεται μια κατάσταση όπου οι μονάδες αερίου θα χρειαστούν μηχανισμό ισχύος για να είναι βιώσιμες και να επιτελέσουν το ρόλο της στήριξης της παραγωγής ΑΠΕ στο σύστημα. Όμως, καθώς το κόστος τους αυξάνεται περαιτέρω, αυξάνεται και το βάρος του μηχανισμού σε οικονομικούς όρους, πράγμα που αναμένεται να αποτελέσει μείζον θέμα για την ενεργειακή πολιτική χωρών όπως η Ελλάδα στη δεκαετία που διανύουμε.
πηγή:energypress