73 χρόνια από την εύρεση των θαυματουργών Λειψάνων του Αγίου Εφραίμ

Στις 3 Ιανουαρίου 1950, εβδομήντα ακριβώς χρόνια πριν, βρέθηκαν με θαυμαστό τρόπο, 525 χρόνια μετά το φρικτό μαρτύριό του, τα θαυματουργά λείψανα του Αγίου Εφραίμ, γεγονός, που εορτάζει η Εκκλησία.

Τα λείψανά του Αγίου Εφραίμ, που ήταν ιερέας και μόνασε στο μοναστήρι Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο όρος των Άμωμων στην περιοχή Νέας Μάκρης Αττικής και στα οποία καταφεύγουν πάρα πολλοί άνθρωποι για να θεραπεύσουν ασθένειες του σώματος και της ψυχής, αγνοούνταν για μισή και πλέον χιλιετία.

Από τότε, που οι Τούρκοι, το 1425 σ’ ένα δένδρο, συγκεκριμένα σε μια μουριά, που σώζεται ακόμη, τον έδεσαν και του κάρφωσαν τα πόδια και το κεφάλι, χτυπώντας τον με αναμμένο ξύλο, ώσπου παρέδωσε την ψυχή του (τον προηγούμενο χρόνο, το 1424, ενώ αυτός έλειπε προσευχόμενος σ’ ένα σπήλαιο οι Τούρκοι κατέσφαξαν όλους τους πατέρες της Μονής).

Μέχρι τα τέλη του 1949 παρέμενε αδιευκρίνιστο, που βρίσκονταν τα λείψανά του.

Το 1945 μια πολύ ευλαβής ψυχή, που λουζόταν από το φως του Χριστού και συγκλονιζόταν από τη Χριστιανική Αλήθεια, η αείμνηστη μοναχή Μακαρία, έφτιαξε ένα κελί και εγκαταστάθηκε στο χώρο του ερειπωμένου Μοναστηριού του Ευαγγελισμού στη Νέα Μάκρη.

Θέλησε από την πρώτη στιγμή, που βρέθηκε εκεί να ανακατασκευάσει τον παλαιό ναό, σκεπτόμενη τα πνευματικά αποτυπώματα, που άφησαν σ’ αυτόν, μέσα από τα δάκρυα της ψυχής τους, τον αγώνα τους, τους πόθους τους και την αφιέρωσή τους, πολλοί πατέρες.

Και στη σκέψη της κυριαρχούσε μια ιδέα, που ήταν σφοδρή επιθυμία της και προσευχόταν να εισακουστεί από το Θεό! Κάποιος από αυτούς τους πατέρες να εμφανιστεί μπροστά της.

Το ήθελε πολύ, γιατί θα το ένιωθε ως σημάδι της παρουσίας κοντά της και της προστασίας του Θεού.

Πέντε χρόνια ζούσε με αυτή την παράκληση. Ώσπου της υποδείχθηκε εσωτερικά ένα σημείο για να σκάψει στο προαύλιο του ναού.

Και η φωνή της συνείδησή της όλο και γινόταν εντονότερη: «Εκεί θα βρεις αυτό, που θέλεις. Μην αναβάλεις, μην καθυστερείς».

Έβαλε εργάτη και τελικά ήρθαν στο φως λείψανα, που ευωδίαζαν. Και δίπλα τους διασωσμένο άθικτο, τόσους αιώνες μετά, και ράσο. Άρα τα οστά ήταν κληρικού.

Δεν ήξερε, όμως, σε ποιον ανήκουν. Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Άγιος Εφραίμ: Ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας διάβαζε τον εσπερινό, είδε σε όραμα μπροστά της έναν υψηλό στο σώμα μοναχό με μακριά γενειάδα.

Το βράδυ στον ύπνο της, της αποκάλυψε το όνομά του: «Είμαι ο Εφραίμ», της είπε. Από κει και μετά τα πράγματα πήραν την εξέλιξή τους.

Η Μονή έλαβε το όνομά του, ο Εφραίμ ανακηρύχτηκε Άγιος το 2011 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ενώ πλήθη πιστών συρρέουν για να πάρουν ψυχικές ανάσες και να επουλώσουν σωματικές πληγές από τα ευωδιαστά λείψανα.

Αυτά τα λείψανα, όπως όλων των Αγίων, αποτελούν ένα αναβάπτισμα, μια υπερφυσική τόνωση και δύναμη της ψυχής. Φως στη διάνοια, κάθαρση της καρδιάς, ενίσχυση της θέλησης.

Μέσω των λειψάνων, ας αφήσουμε τον εαυτό μας επικοινωνήσει με το Θεό με ιερά συναισθήματα, τα οποία δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να τα διατυπώσει με λόγια και τα οποία ανεβάζουν σε κόσμους ουράνιους.

Ξεπερνώντας τις ατέλειες και τις αδυναμίες, τα σφάλματα και τα παραπτώματα και συλλαμβάνοντας βαθύτερες και ευγενέστερες νοσταλγίες.

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr