Οι «πολιτικοί πατροκτόνοι» του Τραμπ

Ένδεκα ψηφοφορίες έχουν γίνει έως τώρα μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων βουλευτών για την ανάδειξη προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων και δεν έχει ακόμη αναδειχθεί πρόεδρος του σώματος. Οι αρνητές είναι είκοσι βουλευτές. Οι μισοί από αυτούς δεν είναι πάνω από 50 χρονών και είναι όλοι αρνητές του Κέβιν Μακάρθι. Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης τους χαρακτηρίζουν «τρελούς», «ρατσιστές» μέχρι και «Ταλιμπάν» ή «ταλιμπανάκια» λόγω του νεαρού της ηλικίας τους.

Ακόμη και την παρότρυνση του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος συνέβαλε στην ανάδειξή τους, είναι αποφασισμένοι να αγνοήσουν μέχρι το τέλος. Η κυρίαρχη κίνηση στο εσωτερικό των «πολιτικών πατροκτόνων» του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών είναι οι Ρεπουμπλικάνοι «Ποτέ Κέβιν», οι οποίοι οφείλουν την ονομασία τους στο μικρό όνομα του Μακάρθι.

Ο Τραμπ προσπάθησε να εκτονώσει την ένταση και να κατευνάσει τα πάθη μεταξύ των «αποστατών» αλλά αυτό δεν έχει καταστεί δυνατό ανάμεσα στους «Ποτέ Κέβιν», οι οποίοι αρνούνται πεισματικά να υπερψηφίσουν το «αδειανό κοστούμι», όπως αποκαλούν περιπαικτικά τον Μακάρθι.

Η θεσμική παραλυσία δεν έχει ακόμη τελειώσει και αυτό που είναι βέβαιο έως τώρα είναι η αποφασιστικότητα των «πατροκτόνων», ανάμεσα στους οποίους δεσπόζει το δίδυμο Ματ Γκάετς και Λόρεν Μπόμπερ, από τη Φλόριντα και το Κολοράντο αντίστοιχα.

Σε αναρτήσεις τους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι φίλοι και οι ακόλουθοι των «Ποτέ Κέβιν» αποκαλούν τον Μακάρθι «ιδεολογικά ανάπηρο» και «πολιτικό καιροσκόπο».

Η ένταση, η οποία έχει δημιουργηθεί, δεν βαίνει προς εκτόνωση. Η γενιά των «πατροκτόνων» επικαλούνται τον «πολιτικό πατέρα» τους και την πολιτική παρακαταθήκη του για να επιτεθούν στους εσωκομματικούς αντιπάλους τους με ένα λεξιλόγιο και με ένα ύφος που είναι «πιο τραμπικά» και από αυτά του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ.

Εσωκομματικά, αυτή η κίνηση φαίνεται να είναι περισσότερο απειλητική για τον ντε Σάντις παρά για τον πρώην πρόεδρο, γιατί, με βάση τα δημοσιεύματα, οι εν λόγω βουλευτές διαθέτουν μικρά αλλά υπαρκτά εσωκομματικά ερείσματα και συνομιλούν απευθείας με την εκλογική τους βάση.

Αυτή η νέα γενιά της «Δεξιάς της Αποκάλυψης» επανέρχονται στην αρχική σκληροπηρυνική ατζέντα του πολιτικού τους «μέντορα»: χριστιανική θρησκεία, πατριωτισμός, κλειστά σύνορα στους μετανάστες, οικογενειακές αξίες, κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία, ξεκάθαρα ξενοβοφικές θέσεις, περιφρόνηση προς τον πολιτικό αντίπαλο, τους «αριστερούς Δημοκράτες», τάση για γελοιοποίηση των δημοκρατικών θεσμών.

Ο Ντόναλντ Τραμπ θερίζει τώρα τους καρπούς αυτού που ο  ίδιος έσπειρε. Το ζήτημα με τους άσπιλους νεοακροδεξιούς ξεπερνά κατά πολύ, όμως, τις προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες και τις φιλοδοξίες του (όποιου) εσωκομματικού δελφίνου.