Η διάψευση των οκνηρών και ο πολιτικός ορθολογισμός της ΝΔ

Επί δυόμισι χρόνια ορισμένες Κασσάνδρες στις παρυφές της άκρας δεξιάς και στα αριστερά περιθώρια της πολιτικής ζωής προέβλεπαν πρόωρες εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία θα έπεφτε ή «όπου να ‘ναι πέφτει», εξιστορούσε το αφήγημα. Βαδίζουμε όμως σταθερά στον τέταρτο χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ακολουθείται, όπως ενημέρωσε χθες ο υπουργός Εσωτερικών, η συνταγματικά προβλεπόμενη οδός της διενέργειας των βουλευτικών εκλογών, χωρίς να επαληθεύονται όλα αυτά τα μελοδραματικά σχήματα περί ηχηρής κατάρρευσης του Μητσοτακισμού και του δεξιού κράτους, τα οποία πλημμύρισαν διαδικτυακό, τηλεοπτικό και έντυπο Τύπο.

Η αποτυχία των περισπούδαστων και βαθιών αναλύσεων περί πρόωρου τερματισμού του βίου αυτής της κυβέρνησης χρονολογείται ουσιαστικά από το φθινόπωρο του 2021. Μετά τις θερινές διακοπές, οι πολίτες θεωρείται ότι, όντας κουρασμένοι από τα μέτρα κοινωνικής απόστασης που υπαγόρευε η αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης και από τις συνέπειες των μέτρων αυτών, θα πίεζαν την κυβερνητική πλειοψηφία προς τις πρόωρες κάλπες. Οι κάλπες εκείνες δεν στήθηκαν ποτέ και τα ερωτηματικά για το «τι πήγε λάθος;» άρχισαν να απασχολούν των γνωστών πολιτικών, παραπολιτικών και κάτι άλλων παραγόντων. Η ελληνική κοινωνία έβγαινε όρθια από την υγειονομική και κοινωνική κρίση χάρη, σε τελικό βαθμό, στις ορθολογικές επιλογές της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά.

Η μονότονη πρωθυπουργική επανάληψη για ολοκλήρωση του κυβερνητικού έργου σε ορίζοντα τετραετίας αρχίζει όμως να προκαλεί εκνευρισμό σε αυτούς που κρύβονται πίσω από τους περισσότερους από αυτούς αναλυτές. Η επιχείρηση του δημοσίου εκχυδαϊσμού τίθεται σε λειτουργία και οι προσωπικές απειλές εκτοξεύονται κατά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Οι απειλές ξεκινούν με το λεγόμενο «μαρτύριο της σταγόνας» με όχημα ένα «χιώτικο» έντυπο. Η επιχείρηση αποτυγχάνει και ένας κάτω στο λιμάνι οδύρεται – κρυφά.

Στο τρίτο επεισόδιο του πολιτικού ψυχοδράματος των μειοψηφικών οι απειλές παίρνουν τη μορφή εκβιασμών. Εκτός όμως από το ότι συνηθίζουν να κρύβονται, οι συγκεκριμένοι ονειροπαρμένοι «παράγοντες» είναι χαρακτηρισμένοι οκνηροί. Ούτε πραγματικά εκπληρωμένες στρατιωτικές υποχρεώσεις, ούτε ολοκληρωμένες σπουδές, ούτε δεκαπεντάωρα στη δουλειά έχουν να επιδείξουν. Σφάλλει ο νους, σφάλλει και το σώμα. Και με αντιλήψεις για τον κοινωνικό κόσμο και τις πολιτικές συμπεριφορές που ανατρέχουν στα ‘70ς, αδυνατούν να αντιληφθούν την ωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία προφανώς αντιλαμβάνεται τα δόλια κίνητρα των διαρκώς αναβαλλόμενων «αποκαλύψεων».

Η χθεσινή εξαγγελία λοιπόν του οδικού χάρτη της χώρας προς τις εκλογές αποτελεί το επιστέγασμα αυτής της κοινωνικής ωριμότητας και του πολιτικού ορθολογισμού. Στα τέλη Μαρτίου η διάλυση της Βουλής και τον Απρίλιο οι κάλπες, λοιπόν. Και εις το φως της ημέρας.