Νίκη Μακάρθι, ήττα Τραμπ

Μετά από τέσσερις ημέρες, δεκαπέντε διαδοχικές ψηφοφορίες και κατάρριψη υπεραιωνόβιων συνταγματικών ρεκόρ, οι Ρεπουμπλικάνοι κατόρθωσαν να εκλέξουν πρόεδρο για την Βουλή των Αντιπροσώπων. Το αποτέλεσμα είναι μια νίκη για τον Μακάρθι, αλλά, ταυτόχρονα, ένα ακόμη πολιτικό αυτογκόλ για τον πρόεδρο των Ρεπουμπλικάνων Τραμπ.

Ο μετριοπαθής Κέβιν Μακάρθι εκλέγεται χάρη σε τέσσερις ψήφους διαφορά, με 216 θετικές έναντι 212 αρνητικών ψήφων. Είναι προφανές ότι ο Μακάρθι εκλέχθηκε, μέσα σε αυτό το κοινοβουλευτικό θρίλερ, γιατί τέσσερις Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές απείχαν από την ψηφοφορία για την εκλογή… Ρεπουμπλικάνου προέδρου.

Την ίδια στιγμή, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Χ. Τζέφρις κατάφερε να συγκεντρώσει 212 ψήφους και να διατηρήσει την αλώβητη τη θεσμική αξιοπρέπεια και την πολιτική παρουσία του φιλελεύθερου κόμματος.

Η δέκατη τέταρτη ψηφοφορία σημαδεύτηκε από λεκτικές επιθέσεις, ακόμη και από κινήσεις Ρεπουμπλικάνων βουλευτών, οι οποίοι κινήθηκαν απειλητικά εναντίον της σωματικής ακεραιότητας Ρεπουμπλικάνων συναδέλφων τους. Μεγαλύτεροι ηλικιακά βουλευτές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στράφηκαν εναντίον του νεαρότερου Ματ Γκαζ, όταν αυτός δήλωσε ότι θα απέχει από την ψηφοφορία.

Αναμφίβολος νικητής είναι ο Κέβιν Μακάρθι. Η νίκη του είναι οριακή, είναι πύρρειος, αλλά δεν παύει να είναι νίκη. Ο μετριοπαθής Ρεπουμπλικάνος επέδειξε ιδιαίτερη επιμονή στην υποψηφιότητά του και τελικά, εξήλθε πολιτικά κερδισμένος από αυτήν την παρατεταμένη θεσμική ένταση. Πλέον, ο Μακαρθι θα ασκεί τα καθήκοντα του τρίτου σε συνταγματική δύναμη πολιτειακό θεσμό απέναντι στους hardcore του κινήματος «Ποτέ Κέβιν».

Απεναντίας, μεγάλος ηττημένος είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει μια απλή διαδικασία σε ένα πολιτικό θρίλερ, που η Βουλή των Αντιπροσώπων δεν είχε ξαναζήσει παρά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και στα μέσα του 19^ου αιώνα.

Ο Τραμπ προσπάθησε να διασκεδάσει την νέα πολιτική και επικοινωνιακή γκάφα με δήλωση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τονίζοντας πως «η διαδικασία επιλογής ομιλητών, όσο τρελή κι αν φαίνεται, τα έχει κάνει όλα πολύ μεγαλύτερα και πιο σημαντικά από ό,τι αν γινόταν με τον πιο παραδοσιακό τρόπο. Συγχαρητήρια στον Κέβιν Μακάρθι και το μεγάλο μας Ρεπουμπλικανικό Κόμμα!». Όχι. Η διαδικασία είναι απλή. Οι Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές εκλέγουν τον υποψήφιό τους, μόνοι τους, χωρίς την παρέμβαση άλλου πολιτικού κόμματος, χωρίς τη διαμεσολάβηση κάποιου άλλου πολιτικού θεσμού. Δεν φταίει λοιπόν η διαδικασία, αλλά τα πολιτικά πρόσωπα που ενσαρκώνουν τους θεσμούς και οι επιλογές των προσώπων αυτών. Συμπεριφερόμενος σαν κομματικός φύλαρχος, ο Τραμπ προσπάθησε να επιβάλει κατευναστικά την επιλογή Μακάρθι, αλλά ήταν ήδη αργά για εκείνον και για το κόμμα του. Το λαϊκιστικό φίδι, που επώαζε εδώ και χρόνια στους κόλπους του κόμματος του, στράφηκε εναντίον του, με τη μορφή της πολιτικής κίνησης «Ποτέ Κέβιν».

Δεν είναι τυχαίο που ο πρόεδρος των Δημοκρατικών έσπευσε να συγχαρεί τον νέο πρόεδρο της Κάτω Βουλής. «Η Τζιλ και εγώ συγχαίρουμε τον Κέβιν Μακάρθι για την εκλογή του ως Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων.(..) Είμαι απολύτως έτοιμος να συνεργαστώ μαζί του». Ο Τζο Μπάιντεν οφείλει να σέβεται τη λογική των θεσμών και αυτό πράττει με τη δήλωσή του. Δεν παύει όμως να χαίρεται για τα πιθανά πολιτικά οφέλη που θα αποκομίσει από την παρατεταμένη κρίση στο εσωτερικό του στρατοπέδου των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι είναι ο πρωταρχικός πολιτικός αντίπαλός του.

Οι Ρεπουμπλικάνοι εισέρχονται σε ένα νέο εσωκομματικό κύκλο πολιτικής ενδοσκόπησης, με τον πρόεδρο Τραμπ και τους νέους ακροδεξιούς βουλευτές να ζητούν την «πλήρως δημοκρατική λειτουργία των θεσμών». Οι ηρωικοί αυτοί επαναστάτες των θεσμών λησμονούν ότι απέναντι σε αυτούς τους θεσμούς είτε επαναστατείς, είτε συμμορφώνεσαι, χωρίς να διεκδικείς την ηθική και πολιτική καθαρότητα. «Να επαναστατείς ή να συμβιβάζεσαι, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές στη ζωή», διδάσκει ο Γκυστάβ Λε Μπον, εδώ και πολλά – πολλά χρόνια.