Ο βρετανικός βασιλικός θεσμός σε μετάβαση

Δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα εδώ το ένα ή το άλλο επίτευγμα, η μία ή η άλλη αδυναμία του πρίγκηπα Χάρι. Υπάρχουν ήδη άκρως εξειδικευμένες στήλες, έντυπες μα κυρίως ηλεκτρονικές, που εξασφαλίζουν το οικονομικό «ψαχνό». Το ουσιώδες είναι ότι, στη Μεγάλη Βρετανία, πίσω από τις ουρές που θα σχηματιστούν για την προμήθεια του βιβλίου Χάρι, αυτής της συλλογής δημοσίας εκθέσεως ακατασχέτων προσωπικών εμπειριών, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι που σχηματίζουν τις ουρές, αμφιβάλλουν για τις πολιτικές ικανότητες και δεξιότητες των ανθρώπων που ενσαρκώνουν το θεσμό. Αυτό είναι θέμα, που πάει πέρα από τα πρόσωπα της επικαιρότητας.

Από αυτήν την  τελευταία θα πρέπει, νομίζουμε, να αρχίσει κανείς για να αρχίσει – ενδεχομένως – να αντιληφθεί το μέγεθος της προϊούσας κρίσης εμπιστοσύνης προς τα πρόσωπα της βασιλικής οικογένειας. Το μελόδραμα δεν έχει ημερομηνία έναρξης τη σημερινή. Αρχίζει, τουλάχιστον, από τα πρώτα χρόνια της τηλοψίας, της τηλεοπτικής κάλυψης των προσωπικών στιγμών του ζεύγους. Η επικαιρότητα δεν τελειώνει ποτέ. Είναι Ιστορία και η Ιστορία απεχθάνεται και για αυτό, βαδίζει πέρα από πρόσωπα, τα οποία, ενίοτε, κυριολεκτικά καταπίνει.

Ήταν η περίπτωση της πριγκίπισσας Νταιάνα, μητέρας του Χάρι. Παντρεύεται τον Κάρολο, οι χαρακτήρες δεν συμφωνούν ιδιαίτερα και ξεκινάει η τηλεοπτική κάλυψη της «νέας επικαιρότητας». Και τότε, από όλα είχε ο δημοσιογραφικός – επικοινωνιακός κατάλογος: γάμος, διαζύγιο, παράλληλες σχέσεις, παιδιά και, δυστυχώς, μία νεκρή σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Παράλληλα, είχε ήδη επικρατήσει το πνεύμα του σύγχρονου φιλελευθερισμού. Ο λόγος αφορά το πνεύμα, όχι ακόμη την πράξη, την απτή πραγματικότητα του ελευθεριακού καπιταλισμού. Το πνεύμα όμως είχε ήδη επικρατήσει απέναντι σε εκείνη τη βραδυκίνητη σοσιαλδημοκρατία. Μαζί με την εμφάνιση νέων εγχειρημάτων στο χώρο των εκδόσεων και της επικοινωνίας, αυξάνουν και οι επιχειρηματικές προσδοκίες απέναντι στους πολιτικούς. Και ο πρίγκηπας Χάρι είναι ένας πολιτικός, ως τέτοιος αντιμετωπίζεται από τη μερίδα του λέοντος του σύγχρονου επιχειρείν.  Ο πολιτικός πρέπει να εκλαμβάνεται ως ένας επαγγελματίας, δηλαδή ως ένα άτομο που κερδίζει τα προς τα ζην παρέχοντας πολιτικές υπηρεσίες. Η πίσω φόδρα του σύγχρονου φιλελευθερισμού απαιτεί άλλες, υψηλότερες ταχύτητες από τους κυβερνώντες, όπως είναι ο Χάρι. Ήδη, το επιχειρείν βλέπει τους πολιτικούς με όρους εκλογικού κύκλου και την πολιτική με όρους πολιτικής αγοράς. Οι πιέσεις αυξάνουν για πιο υψηλά και ταχεία επίπεδα πολιτικής λογοδοσίας.

Αυτές οι εξελίξεις δεν εκλαμβάνονται εδώ σαν «ψευδοδημοσιογραφίες» ή μια ευκαιρία για μια ακόμη «καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού». Πρόκειται για σοβαρές αλλαγές, που βρίσκονται σε εξέλιξη οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν υπέροχες, μέτριες ή και καταστροφικές. Για παράδειγμα, μια εξέλιξη είναι ευπρόσδεκτη, όταν προάγεται η διεθνής ειρήνη ή όταν τα επίπεδα πολιτικής λογοδοσίας των κυβερνώντων ανεβαίνουν. Έως τώρα, όμως, έχουμε μπροστά έναν πιθανό πόλεμο Ταλιμπάν και Μεγάλης Βρετανίας και έναν πρίγκηπα που δεν μπορεί να ασκήσει ούτε τις ονομαστικές αρμοδιότητες του βασιλικού θεσμού.