Το τουρκικό έθος και ο Μητσοτάκης

Στα είκοσι χρόνια αδιάλειπτης άσκησης της εξουσίας από τον Ερντογάν, ορισμένες αρχές εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας έχουν ενσωματωθεί στον λόγο των αξιωματούχων της γειτονικής χώρας,  εσωτερικεύθηκαν ως συνιστώσα αδιάσπαστη του επίσημου λόγου, του λόγου των κρατικών επισήμων. Ένα έθος, όρος πρωταρχικά κοινωνιολογικός, ένα γλωσσικό έθος, διαμορφώθηκε σταδιακά μέσα από τη συνεχή χρήση στον λόγο της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας.

Αυτή η εσωτερικευμένη οργανωτική αρχή παράγει το ίδιο λεκτικό μοτίβο, γίνεται μήτρα παραγωγική ενός λόγου, που οδηγεί στη λεκτική απαξίωση του άλλου, του Έλληνα, του πρωθυπουργού. Αυτό το έθος δομείται γύρω από δηλώσεις βίας, ακόμη και απειλής αιματηρής καταστολής. Ο ορκισμένος οπαδός της θύρας 4 φαντασιώνεται, και μέσα από την πιο ακραία λεκτική βία, να κάνει αλοιφή τον «χαμουτζή» στο Καραϊσκάκη ή τον «κιτρινιάρη» της Νέας Φιλαδέλφειας. Σε ίδια ολισθηρά, λεκτικά ολισθήματα κινείται και ο αντιπρόεδρος Οκτάι, που, μετά από μια ειρηνική πρωθυπουργική επίσκεψη σε ένα φιλήσυχο ακριτικό νησί στα νότια των Χανίων, επιδίδεται, από  το κάθισμα του επισήμου αξιωματούχου, στη μεταφορά του οράματός του, το οποίο δημοσιοποιείται και με το έθος στον λόγο του.

«Η Τουρκία δεν επιτρέπει τέτοιες φωτογραφίες και κάνει ό,τι πρέπει. Η Τουρκία δεν λέει λόγια του αέρα, όταν λέει ”θα έρθουμε ξαφνικά”, αν το πει θα το κάνει. Ειδικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν μιλάει στον βρόντο!», απεφάνθη ο Οκτάι και ήταν σίγουρος για αυτό που έλεγε, ανεξάρτητα από το εάν να το υλοποιήσει στην πράξη. Τη στιγμή που ο Οκτάι εκτοξεύει αυτή την απροσμέτρητη απειλή, είναι πεπεισμένος ότι ο Τούρκος πρόεδρος θα τα καταφέρει σε αυτήν την αποστολή, «όπως και σε τόσες άλλες» κ. λπ.

Βέβαια, ο Φουάτ Οκτάι, ως αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, θέλησε να αναφερθεί σε μια χρονικά irrelevant φωτογράφιση, σε μια φωτογράφιση που έγινε πριν από περισσότερο από δέκα ημέρες με τον Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρος σε άλλα νησιά  – ακριτικά όμως, όπως και η Γαύδος, την οποία ετόλμησε να επισκεφθεί Έλληνας πρωθυπουργός σήμερα, μετά από εικιοσιέξι χρόνια.  Αυτός ο κοινός «ακριτικός» παρονομαστής προδίδει βέβαια το συγκεκριμένο, το γλωσσικό «τουρκικό έθος», αυτό του Τούρκου αντιπροέδρου, ο οποίος, όμως, είναι μάλλον αργά για να μπορέσει να το αποτινάξει, να απελευθερωθεί.