Jim Carrey: Όταν η ζωή του έπαιξε άσχημο παιχνίδι
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 16 '
Πηγή Φωτογραφίας: Us Weekly
Υπάρχουν ταινίες του Jim Carrey από τα ’90s που έχουμε αποστηθίσει κάθε ατάκα τους σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαμε άνετα να τις ντουμπλάρουμε. Μερικές από αυτές; Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος, ο Ντετέκτιβ Ζώων, ο Ψευταράς και η Μάσκα. Ταινίες που μας βοήθησαν να αναπτύξουμε το χιούμορ μας, να μην παίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά, να κατανοήσουμε τους άλλους και τον κόσμο.
Η ταινία-σταθμός στην πορεία του, όμως, τότε που όλοι καταλάβαμε ότι ο Jim Carrey δεν ήταν μόνο ο ηθοποιός με το πρόσωπο που μπορούσε να πάρει κάθε πιθανή και απίθανη καρτουνίστικη έκφραση, ήταν το Truman Show, του 1998. Κι όμως, ο ίδιος, ούτε τότε ούτε ποτέ μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε να κερδίσει το πολυπόθητο αγαλματάκι της Ακαδημίας.Ακολούθησαν πολλές ταινίες και ο Jim Carrey έγινε mega star, φτάνοντας κάποια στιγμή να αποτελεί τον πιο υψηλά αμειβόμενο ηθοποιό του Hollywood. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια τον είχαμε χάσει. Για να τον ξαναβρούμε το 2020, όταν κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του Απομνημονεύματα και Παραπληροφόρηση (Memoirs and Misinformation, εκδ. Knopf), την οποία έγραψε μαζί με την Αμερικανίδα μυθιστοριογράφο Dana Vachon.
Κι όμως, δεν περιμέναμε την έκδοση αυτού του βιβλίου για να μαντέψουμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον ίδιο. Είχε ήδη γίνει γνωστό ότι έπασχε από σοβαρή κατάθλιψη και άλλες ψυχικές νόσους. Είχε απομονωθεί από τον κόσμο, πάλευε να διαχωρίσει το τι αποτελεί πραγματικότητα και το τι συμβαίνει στη φαντασία του, αρνείτο ρόλους που δεν σύναδαν με την τότε παρούσα πνευματική του κατάσταση και είχε ένα εργαστήριο όπου πήγαινε για να ζωγραφίσει. Μάλιστα, κατά καιρούς, μοιραζόταν εικόνες με τις ζωγραφιές του με τους ακολούθους του στο Twitter.
Όπως διαβάζουμε στο Ιταλικό Esquire και αν θέλουμε να κατασκευάσουμε μία γενεαλογία και μία βιολογική εξήγηση για το τι “πήγε λάθος”, κάτι που δεν μας το επιτρέπουν οι γνώσεις μας, ενώ δεν είναι ορθό να βάζουμε κάτω από την ομπρέλα της “(ψυχικής) νόσου” και του “λάθους” συμπεριφορές που αποκλίνουν από τη νόρμα, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην παιδική του ηλικία. Τότε, ως παιδί, ξεκίνησε να σκαρώνει κωμικά σκετς, θέλοντας να δει τη μητέρα του χαρούμενη και να την απομακρύνει από τα αντικαταθλιπτικά.
Εκείνα τα βιώματα, μαζί με όσα στη συνέχεια θα ζούσε στη λαμπρή πορεία του στον χώρο της υποκριτικής, θα επέστρεφαν ως βάρος μέσα του, στη διάθεσή του, στην πνευματική του ισορροπία. Θα φτάσει να παίρνει κάθε είδους χάπια και συχνά να βρίσκει καταφύγιο στο πολυτελές σπίτι του στο Μαλιμπού, όπου μαζί με άλλες διασημότητες όπως ο Nicolas Cage, ο Sean Penn και η Gwyneth Paltrow, παρακολουθούσε πνευματικές συνεδρίες με έναν γκουρού.
Ιστορίες για αγρίους
Στην αυτοβιογραφία του, που στον υπότιτλό της έχει την επεξήγηση “a novel”, “ένα μυθιστόρημα”, δηλαδή, αναφέρει διάφορες ιστορίες που δεν στέκουν, ανάμεσά τους το ότι σε μία από αυτές τις συνεδρίες, ο Nicolas Cage εξηγούσε στους άλλους το πώς εξωγήινοι προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο του σώματός του.
Σε άλλες, ανεκδοτολογικού ενδιαφέροντος, αναφέρει την καρμική ένωση-αρραβώνα του με μία κοπέλα που δεν μαθαίνουμε ποτέ το πραγματικό της όνομα, το ταξίδι του μέλιτος που έκαναν στη Νέα Υόρκη, το πώς βρέθηκαν να κάθονται στο θέατρο δίπλα από τον Daniel Radcliffe, το πώς “χτύπησαν” έναν πίνακα της Frida Kahlo σε μία δημοπρασία και στη συνέχεια εκείνος την απάτησε με μία επίδοξη σωσία της Marylin Monroe. Σε όλες τους, κοινός παρανομαστής το ότι ο ίδιος δεν έμοιαζε να είναι ποτέ πραγματικά ευτυχισμένος.
Αποκαλύπτεται δικαίως απογοητευμένος που δεν κέρδισε το Όσκαρ για την ερμηνεία του στο Truman Show ή την Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού. Και εξιστορεί ίσως το πρώτο περιστατικό κατά το οποίο έδειξε τα δόντια του στους ισχυρούς του Hollywood.
Αφού γύρισε το I Love You Phillip Morris, με τον Ewan McGregor, που έκανε το ρευστό να τρέξει ποτάμι στον τραπεζικό του λογαριασμό, μετά τη θρυλική σκηνή του πρωκτικού σεξ ανάμεσα σε δύο άντρες, βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατηγορία των συντηρητικών ότι κάνει προπαγάνδα ενάντια στην “αμερικανική οικογένεια”.
Κατά την περίοδο που πραγματικά πιστεύει ότι είναι ο Μάο Τσε Τουνγκ, διοργανώνει στο σπίτι του ένα πάρτυ με απωανατολίτικο θέμα και μπροστά σε όλους τους σημαντικούς παράγοντες του Hollywood απαρνείται τη χώρα του. “Η Αμερική δεν φροντίζει τους πολίτες της, δεν νοιάζεται για τους φτωχούς, δεν προστατεύει τα παιδιά της, εγκαταλείπει τους βετεράνους των πολέμων και τους ηλικιωμένους. Οι Αμερικανοί πολίτες είναι τόσο χαμένοι που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αποτελούν βιομηχανικά γουρούνια, φαρμακωμένα και δηλητηριασμένα από το λίκνο μέχρι τον τάφο τους, δεν θα είναι ποτέ ελεύθεροι”, θα πει.
Μετά από αυτό το περιστατικό, σιγά σιγά, μοιάζει να απασφαλίζει, να αποδέχεται τους συμβιβασμούς, να περνάει τις μέρες του στον καναπέ βλέποντας ντοκιμαντέρ στο Netflix, να φαντασιώνεται το πώς θα είναι το υπόλοιπο της ζωής του και να δείχνει ότι δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά ικανός να εμπιστευτεί τον οποιονδήποτε. Ούτε τον εαυτό του.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας