Στις αποθήκες ένα από τα ακριβά έργα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, το «Καράβι της ζωής μου»
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 14 '
Πηγή Φωτογραφίας: Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης - ΕΜΣΤ
Τον δρόμο για τις αποθήκες, και μάλιστα οριστικά, όπως λένε οι πληροφορίες, παίρνει ένα από τα πιο διάσημα και ακριβά έργα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, το «Καράβι της ζωής μου» του Ίλια Καμπακόφ.Το εμβληματικό έργο του Ρώσου καλλιτέχνη βρίσκεται στον τέταρτο όροφο, ο οποίος αδειάζει για να φιλοξενηθούν νέες περιοδικές εκθέσεις.
Ο Καμπακόφ δημιούργησε το «Καράβι» το 1993, ενώ η αγορά του έγινε από το ΕΜΣΤ το 2001 – θεωρήθηκε τότε η πιο ακριβή αγορά του μουσείου.
Μια αίθουσα ήταν αφιερωμένη στο έργο, όπου ο επισκέπτης έβλεπε ένα ξύλινο καράβι μήκους 17 μέτρων που μεταφέρει κιβώτια με ρούχα, προσωπικά αντικείμενα και κείμενα του καλλιτέχνη, τα οποία «αφηγούνται» τη ζωή του τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης και ταυτόχρονα αποτελούν βιωματική περιήγηση στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία.
Το έργο αφηγείται τη ζωή ενός από τους μεγαλύτερους Ρώσους εννοιολογικούς καλλιτέχνες, τη φυγή του από τη Σοβιετική Ένωση και το ταξίδι του μέχρι τις ΗΠΑ, μόνιμο τόπο κατοικίας του. Ο Καμπακόφ γεννήθηκε στην Ουκρανία, που τότε ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα είναι ογδόντα εννέα ετών, το «Καράβι» το κατασκεύασε όταν ήταν εξήντα.
Μια αίθουσα ήταν αφιερωμένη στο έργο, όπου ο επισκέπτης έβλεπε ένα ξύλινο καράβι μήκους 17 μέτρων που μεταφέρει κιβώτια με ρούχα, προσωπικά αντικείμενα και κείμενα του καλλιτέχνη, τα οποία «αφηγούνται» τη ζωή του τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης και ταυτόχρονα αποτελούν μια βιωματική περιήγηση στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Το έργο είχε καθαριστεί και συντηρηθεί πρόσφατα, πριν από το άνοιγμα του μουσείου το 2019, αντί του ποσού των 10.000 ευρώ, αφού κατά την παραμονή του στις αποθήκες τού είχαν δημιουργήσει προβλήματα «επιβλαβή έντομα».
Είχε αγοραστεί από τη διευθύντρια του ΕΜΣΤ Άννα Καφέτση το 2001 και εκτέθηκε στην έκθεση «Διαπολιτισμοί» τον Ιούνιο του 2004, μαζί με έργα του Μπιλ Βαϊόλα, της Μόνα Χατούμ, του Ανίς Καπούρ κ.ά., που αγοράστηκαν και παρέμειναν στο μουσείο.
Όταν η Άννα Καφέτση απομακρύνθηκε από το μουσείο ο Ίλια και η Εμίλια Καμπακόφ έστειλαν επιστολή για να τη στηρίξουν, γράφοντας ανάμεσα σε άλλα:
«Έπεσε στην αντίληψή μας ότι σχεδιάζετε να αντικαταστήσετε τη διευθύντρια του ΕΜΣΤ στην Αθήνα, κ. Άννα Καφέτση. Πρόκειται για μια τόσο απίστευτη πληροφορία που δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι είναι αληθινή. Γνωρίζουμε και συνεργαστήκαμε με την Άννα Καφέτση για περισσότερο από είκοσι χρόνια και δεν είναι μόνο μια εξαιρετική υπέρμαχος του μουσείου, του καλλιτέχνη και της τέχνης αλλά και η ισχυρότερη υπέρμαχος του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο. Οι καλύτερες εκθέσεις έγιναν στην Ελλάδα στο ΕΜΣΤ χάρη στην ηγεσία και το επιμελητικό της έργο. Θα είναι το μεγαλύτερο λάθος της ελληνικής κυβέρνησης και μια τραγωδία για τον διεθνή κόσμο της τέχνης αν η κ. Καφέτση, με τις τεράστιες γνώσεις, την ενέργεια και τον σεβασμό που κέρδισε από τον κόσμο της τέχνης κατά τη διάρκεια των ετών της δουλειάς της, δεν θα είναι εκεί».
Ο Καμπακόφ, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ασχολήθηκε με τη δημιουργία «συνολικών εγκαταστάσεων» (total installations), σύμφωνα με τον όρο που εισήγαγε ο ίδιος, ενώ δεν αποδέχεται για τον εαυτό του τον τίτλο «εννοιολογικός» αλλά αυτόν του «ρεαλιστή» καλλιτέχνη.
Έργα του βρίσκονται στις συλλογές του Μουσείου Τέχνης Zimmerli, του Κέντρου Πομπιντού (Beaubourg), του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, του Guggenheim, του Ερμιτάζ, της γκαλερί Tretjakov (Μόσχα), του Νορβηγικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, καθώς και σε μουσεία στο Κολόμπους του Οχάιο, στη Φρανκφούρτη και στην Κολονία, ενώ το 2017 διοργανώθηκε στην Tate Modern μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στο έργο του.
Οι αλλαγές δεν γίνονται αιφνιδιαστικά, η νυν καλλιτεχνική διευθύντρια του ΕΜΣΤ Κατερίνα Γρέγου έχει πει για τη συλλογή, που σήμερα διαθέτει πάνω από 1.400 έργα, ότι «η μελλοντική πολιτική της συλλογής θα διατηρήσει τον κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα του πυρήνα της. Ο συστηματικός εμπλουτισμός της με νεότερους και πρεσβύτερους Έλληνες καλλιτέχνες θα προσφέρει εναλλακτικές και πολυεπίπεδες γενεαλογίες της πολιτικής και πολιτισμικής ζωής της χώρας και εργαλεία κατανόησης της ρευστής διεθνούς συνθήκης.
Στο πλαίσιο αυτό, η συλλογή θα εστιάσει στη στρατηγική θέση της Ελλάδας στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης, στα σύνορά της με την Τουρκία και στα υπόλοιπα Βαλκάνια, πολύ κοντά στη Μέση Ανατολή και με ένα μέτωπο στραμμένο προς τη Βόρεια Αφρική. Είναι μια θέση πλούσια σε αφηγηματικές δυνατότητες, γειωμένη στην πολυπολιτισμική, ιστορική και κοινωνικοπολιτική δυναμική της Μεσογείου, της Νότιας Ευρώπης και της περιοχής που κάποτε αποκαλούνταν Λεβάντε».
Έχει σημειώσει, δε, ότι «τα νέα αποκτήματα του ΕΜΣΤ θα επιλέγονται με γνώμονα τις δημιουργικές πρακτικές της μνήμης και θα επικεντρώνονται σε καλλιτέχνες της περιοχής αυτής».
Το μουσείο, άλλωστε, έχει αποστείλει επιστολές σε καλλιτέχνες και κληρονόμους τους, ενημερώνοντας για την απομάκρυνση των έργων σε μια κίνηση λεπτότητας, εξόχως επαγγελματική.
Με πληροφορίες από lifo.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας