Είναι πράγματι τόσο αναγκαία τα Leopard στην Ουκρανία;

Το ερώτημα απασχόλησε και απασχολεί ιδιαίτερα τον δυτικό κόσμο και την δυτική κοινή γνώμη. Η γνώμη του πολιτικού επιστήμονα και διδάκτορα γεωπολιτικής Αντρέ Φίλερ, ειδικευμένου στον μετασοβιετικό χώρο είναι θετική για μια δέσμη λόγων, που παρουσιάζονται αναλυτικά στις ακόλουθες γραμμές.

Εξετάζοντας τους υψηλούς αριθμούς ρωσικής στρατιωτικής υπεροχής ή τον ασυγκράτητο τρόπο με τον οποίο διεξάγεται ο πόλεμος από τη Ρωσία, πρέπει να ειπωθεί ότι ο ουκρανικός στρατός κατάφερε να αμυνθεί πολύ καλά, ακόμη και να πάρει εδάφη. Αυτό συνέβη όμως, σημειώνει ο Φίλερ, χάρη στη δυτική στρατιωτική βοήθεια. Ωστόσο, η ουκρανική αντεπίθεση προφανώς φτάνει στα όριά της, ενώ ένας αμυντικός πόλεμος έχει ξεκινήσει στα μέτωπα. Η Ρωσία μπορεί να αντέξει περισσότερο με αυτή τη μορφή πολέμου. Αλλά ακόμη και χωρίς σκληρές καθημερινές μάχες, κάθε μέρα είναι μια μέρα βασάνων για τον άμαχο πληθυσμό, ας μην ξεχνάμε μια μέρα κατά την οποία ο κόσμος θα μπορούσε να στραφεί σε πιο πιεστικά προβλήματα, για παράδειγμα η καταπολέμηση της πείνας, η οποία έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Τη στιγμή μιας στρατιωτικής κατάστασης αυτή τη στιγμή, την εποχή της συμφόρησης στον ενεργειακό εφοδιασμό και του πληθωρισμού σε πολλές υποστηρικτικές χώρες της Ουκρανίας, έχουν αυξηθεί οι εκκλήσεις για ενεργοποίηση της διπλωματίας: Η ειρήνη πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: εάν η Ουκρανία διαπραγματευτεί τώρα, τότε θα επιτύχει μια ειρήνη που υπαγορεύεται από τη Ρωσία, τονίζει ο Φίλερ. Όπως είπε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ: «Όταν ο πρόεδρος Πούτιν σταματήσει να πολεμά, υπάρχει ειρήνη. Εάν η Ουκρανία σταματήσει να πολεμά, δεν θα υπάρχει πλέον ως ανεξάρτητο κράτος». Επομένως, η διπλωματία και η στρατιωτική βοήθεια δεν είναι αντιφατικές, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Η Ουκρανία πρέπει να διαπραγματευτεί από ισχυρή θέση και δεν το έχει ακόμη αυτό.

Επιπλέον, τα δυτικά άρματα μάχης θα έκαναν μεγάλη διαφορά, καθώς με αυτά η Ουκρανία, αντί να διατηρήσει απλώς τις θέσεις της, θα μπορούσε να εισέλθει στις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας. Σύμφωνα με τον Πούτιν, αυτά τα εδάφη είναι αυτή τη στιγμή περιοχές της Ρωσίας. Τι θα γινόταν αν η Ρωσία έβλεπε την ουκρανική επέμβαση με δυτικά τανκς ως είσοδο στον πόλεμο των χωρών που έστειλαν αυτά τα τανκς. Η απάντηση είναι: Ο Πούτιν μπορεί να ερμηνεύσει οτιδήποτε όπως θέλει. Μπορεί να ερμηνεύσει άλλα πράγματα ως την αρχή του πολέμου. Αλλά η Δύση δεν πρέπει να εξαρτάται από αυτό, το διεθνές δίκαιο είναι στο πλευρό των Ουκρανών και των υποστηρικτών τους, επειδή αυτή η χώρα αμύνεται ενάντια σε έναν επιτιθέμενο.

Ο δισταγμός της Γερμανίας, καταλήγει ο αναλυτής στο έντυπο «Telos», να στείλει άρματα μάχης δεν είναι πλέον κατάλληλος, αν ήταν ποτέ η σωστή στάση. Όσο καμία άλλη δυτική χώρα δεν θα στείλει άρματα μάχης, θα μπορούσε να πει ο Σολτς ότι δεν θέλει απομονωμένη γερμανική δράση. Τώρα, η Μεγάλη Βρετανία πρωτοστατεί στην αποστολή τανκς Challenger, ανεξάρτητα από το ποιος ακολουθεί. Άλλες χώρες όπως η Πολωνία και η Φινλανδία θα έστελναν αμέσως άρματα μάχης Leopard, εάν η Γερμανία τα επιτρέψει, επειδή το Βερολίνο έχει το δικαίωμα να δώσει άδεια για τα άρματα μάχης του. Η χορήγηση τέτοιας άδειας θα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Όμως εκείνη εξακολουθεί να αρνείται. Κατά της αποστολής αρμάτων μάχης από τη Γερμανία, μόνο η αμυντική ικανότητα της χώρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα, αλλά όχι άλλοι διπλωματικοί, στρατηγικοί και ηθικοί λόγοι.

Η ανάπτυξη αρμάτων μάχης πρέπει να πραγματοποιηθεί για στρατιωτικούς λόγους, υποστηρίζεται από το διεθνές δίκαιο και είναι ένα αποφασιστικό μήνυμα προς τον Πούτιν και τους συμμάχους του ότι οι δυτικές χώρες στέκονται ενωμένες για την ελευθερία. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν μπορεί να περιμένει πολύ, διαφορετικά κινδυνεύει να χάσει την αξιοπιστία της.