Οι μισές αλήθειες της Αυγής και ο Άδωνις

Ένας ευρέως διαδεδομένος τρόπος παραπληροφόρησης και πολιτικής προπαγάνδας είναι, όπως είναι εμπεδωμένο και στην ημέτερη πολιτική πραγματικότητα, οι «μισές αλήθειες» και η συναφής μέθοδος της κοπτοραπτικής δηλώσεων ή έργων πολιτικών αντιπάλων. Αναμφίβολα, αυτή η προπαγαδιστική στρατηγική παρουσιάζει τα προτερήματα να είναι, ταυτόχρονα, αληθοφανής και περισσότερο εκλεπτυσμένη.

Αληθοφανής, γιατί, όπως και να εξετάσει κανείς αυτήν την νέα στρατηγική του ψεύδους και της πολιτικής χειραγώγησης, δεν παύει να εμπεριέχει εν σπέρματι την αλήθεια. Μισή αλήθεια, αλλά «αλήθεια». Δεν κατασκευάζεται εκ του μη όντος μια πολιτική δήλωση ή ένα πολιτικό έργο, αλλά έχει μια αρχική κυβίστηση, μια αρχική γείωση στο πραγματικό – έστω και αν αυτή είναι μισή.

Και είναι εκλεπτυσμένη προπαγανδιστική στρατηγική, γιατί κινείται αρκετά μακριά από την γκεμπελική, ένθερμη παρότρυνση. Ο επικοινωνιακός καθοδηγητής του ναζισμού μας παροτρύνει να «συκοφαντούμε, να συκοφαντούμε, γιατί στο τέλος κάτι θα μείνει». Η συκοφαντία είναι ως γνωστό παρούσα και στην στρατηγική της «μισής αλήθειας», γιατί επιχειρείται με άλλο τρόπο ο ίδιος στόχος, να διαβληθεί ο εκάστοτε πολιτικός αντίπαλος.

Στην τρέχουσα, σημερινή συγκυρία, το προπαγανδιστικό – παραπληροφοριακό σχήμα των «μισών αληθειών» βρίσκει την πλήρη, την ολοσχερή εφαρμογή του στο σημερινό δημοσίευμα της «Αυγής» εναντίον του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων. Έτσι, διαβάζοντας κάποιος την σημερινή ηλεκτρονική έκδοση της πρωινής εφημερίδας της αριστεράς, διαπιστώνει ότι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ταυτίζει το μάρκετινγκ με τις εκάστοτε τακτικές αισχροκέρδειας των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτό, σε συνθήκες πανθομολογούμενης εξωγενούς πληθωριστικής κρίσης, κεντρίζει το βλέμμα του αναγνώστη, ο οποίος διαβάζει πως «σε απόλυτη ταύτιση με τις βιομηχανίες ο Άδωνις Γεωργιάδης δικαιολόγησε και επικρότησε τις πρακτικές αισχροκέρδειας ισχυριζόμενος ότι «οι εταιρείες έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν τις συσκευασίες τους όπως θέλουν, τις επωνυμίες τους όπως θέλουν, τις ετικέτες τους όπως θέλουν και αυτό λέγεται μάρκετινγκ». Η μισή αλήθεια, όμως, είναι, όπως και να το κάνουμε, ψέμα και το ψέμα έχει ως γνωστόν κοντά ποδάρια. Και τούτο, γιατί,  από το  «συναπτόμενο» βίντεο με την συνομιλία του υπουργού με τους δημοσιογράφους του τηλεοπτικού σταθμού Open, απουσιάζει το δεύτερο μισό της υπουργικής τοποθέτησης. Πράγματι, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης υποστηρίζει το προαναφερόμενο απόσπασμα, αλλά σπεύδει να συμπληρώσει το, λογοκριμένο από την πρωινή φωνή της «ενάρετης αριστεράς», κρίσιμο «άλλο μισό» της υπουργικής τοποθέτησης, όπου ο αρμόδιος υπουργός τονίζει ότι «απαγορεύεται όμως οι εταιρείες να υπερβούν το περιθώριο του κέρδους που έχουμε θεσπίσει».

Για πολλά χρόνια, την προπαγανδιστική στρατηγική της μισής αλήθειας την χρεώναμε σε όλες τις άλλες πολιτικές οικογένειες, πλην την αριστεράς, η οποία έχαιρε των ηθικών πλεονεκτημάτων και των συναπτόμενων ηικοπολιτικών ασυλιών. Δημοσιεύματα όμως, όπως το σημερινό, έρχονται να αποδείξουν τις αξιόλογες αριστερές επιδόσεις και στο προπαγανδιστικό πεδίο της κοπτοραπτικής της μισής αλήθειας. Της χειρότερης μορφής ψεύδους, δηλαδή.