Περβέζ Μουσάραφ (1943 – 2023)

«Έφυγε» μετά από μακρά μάχη με μια σπάνια νόσο, σε ηλικία 79 ετών, ο πλέον επικοινωνιακός και αντιφατικός πρόεδρος του Πακιστάν, Περβέζ Μουσάραφ.

Ο Μουσάραφ πέθανε αυτοεξόριστος στο Ντουμπάι, χτυπημένος από αμυλοείδωση, από την συγκέντρωση δηλαδή ινιδίων του αμυλοειδούς στον οργανισμό.

Αφού εισήλθε στον πακιστανικό στρατό το 1964, ο Περβέζ Μουσάραφ συνέχισε να προοδεύει στην ιεραρχία, μέχρι που διορίστηκε αρχηγός του στρατού από τον πρωθυπουργό Ναουάζ Σαρίφ τον Οκτώβριο του 1998.

Στις 12 Οκτωβρίου 1999, ο Μουσάραφ γίνεται ο εμπνευστής και ο υποκινητής του στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης του Ναουάζ Σαρίφ λίγο μετά τη σύγκρουση Καργκίλ, σε μια τεταμένη σχέση μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και του στρατού και ενώ ο Ναουάζ Σαρίφ είχε προσπαθήσει να διορίσει έναν άλλο αρχηγό του στρατού. Ο Περβέζ Μουσάραφ γίνεται έτσι ο ηγέτης του Πακιστάν, ενώ καθιερώνεται στρατιωτικός νόμος και αναστέλλεται το Σύνταγμα. Το 2001, όταν αποκαταστάθηκε το Σύνταγμα , έγινε επίσημα Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ο Μουσάραφ, γνωστός για το πάθος του για τα κουβανέζικα πούρα και το ουίσκι Αγγλίας, είχε γλιτώσει τουλάχιστον τρεις απόπειρες δολοφονίας, στα επτά χρόνια που κυβέρνησε το Πακιστάν.

Ανώτεροι Πακιστανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι «εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια για τον θάνατο του στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ. Είθε ο Αλλάχ να ευλογήσει την ψυχή του εκλιπόντος και να δώσει δύναμη στην οικογένειά του».

Ο στρατηγός τεσσάρων αστέρων Περβέζ Μουσάραφ ανέλαβε το Πακιστάν το 1999 με ένα μη βίαιο πραξικόπημα, αφού ο τότε πρωθυπουργός Ναουάζ Σαρίφ προσπάθησε να τον απομακρύνει από την αρχηγία του στρατού. Για σχεδόν δέκα χρόνια, αυτός ο ένθερμος λαϊκός ηγέτης επέβλεψε μια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης, προτού η εξουσία του αμφισβητηθεί σκληρά, ιδίως από το «κίνημα των δικαστών», στα τέλη του 2007. Αυτή η λαϊκή εξέγερση δημιουργήθηκε ως αντίδραση στην απόλυση δικαστών από τα ανώτατα δικαστήρια και το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν. Το κίνημα κατήγγειλε επίσης τη συγκέντρωση των εξουσιών του προέδρου και του αρχηγού του στρατού στο πρόσωπο του Μουσάραφ.

Στις 3 Νοεμβρίου 2007, ο Περβέζ Μουσάραφ κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αποφάσισε να αναστείλει το Σύνταγμα, επικαλούμενος «την υπεράσπιση της εθνικής ενότητας ενάντια στην ισλαμιστική τρομοκρατία» και την αντίθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επρόκειτο να αποφανθεί για τη νομιμότητα των εκλογών, που ήταν προγραμματισμένες να διεξαχθούν ένα μήνα νωρίτερα. Μετά από λίγες εβδομάδες, η δικτατορική εκτροπή ολοκληρώθηκε, αλλά προκάλεσε την πτώση του το 2008. Παραιτήθηκε μετά την ήττα του κόμματός του στις βουλευτικές εκλογές.

Δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές, η Μπενζαμίν Μπούτο, ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος του Πακιστάν (PPP) που παραλίγο να γίνει αντίπαλός του στην κούρσα για την εξουσία, δολοφονήθηκε σε επίθεση αυτοκτονίας κατά τη διάρκεια πολιτικής συγκέντρωσης. Στη συνέχεια, όλοι στράφηκαν ενάντια στον απερχόμενο πρόεδρο για να τον κατηγορήσουν για πολιτική δολοφονία και οι έρευνες για προδοσία άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Το 2019, μια θανατική ποινή για «εσχάτη προδοσία» ήρθε να επιβαρύνει την πολιτική πορεία του Μουσάραφ. Μια ποινή που διατάχθηκε ερήμην του Πακιστανού ηγέτη και που δεν θα εκτελεστεί ποτέ, αφού, μετά την εκλογική ήττα, ο Μουσάραφ εγκατέλειψε γρήγορα τη χώρα, κινούμενος μεταξύ Λονδίνου και Ντουμπάι.

Ο Μουσάραφ ανέπτυξε μια εξωστρεφή εξωτερική πολιτική και επεδίωξε να διατηρεί καλές σχέσεις με τον δυτικό κόσμο, ιδιαίτερα με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ αγωνίστηκε για την εξομάλυνση των σχέσεων της χώρας του με την Ινδία. Η χαρακτηριστική ευφράδεια και οι πυκνές επίσημες επισκέψεις του στο εξωτερικό τον κατέστησαν διεθνώς αναγνωρίσιμο και το Πακιστάν κέρδισε πόντους δυτικής αναγνώρισης ως υπερεθνικός συνομιλητής. Αλλά η αυταρχική εκτροπή της πακιστανικού κράτους μετά την ανάληψη των ηνίων της εξουσίας και η  δρομολόγηση κατασταλτικών πολιτικών έναντι των αντιπάλων του επισκίασαν, τελικά, την δημόσια εικόνα του.

Παντρεμένος με δύο παιδιά, ο Μουσάραφ συντάσσει, το 2006, τα Απομνημονεύματά του, που θα του κοστίσουν αλλεπάλληλες πολεμικές και διαμάχες στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Μέχρι το τέλος της πολυκύμαντης ζωής του, ο Περβέζ Μουσάραφ πρέσβευε έναν μετριοπαθή ισλαμισμό, σε αντίθεση με την μεγάλη πλειονότητα των ηγετών του Πακιστάν, απόρροια της επιρροής της εκπαιδευτικού μητέρας του και της μικροαστικής καταγωγής του.