Ελεύθερες θέσεις στην οικοδομή – Χρειάζονται 200.000 άτομα

Αντιμέτωπα με πολυετείς καθυστερήσεις αναμένεται να βρεθούν δεκάδες έργα υποδομής ανά την επικράτεια τα επόμενα χρόνια, ενώ ταυτόχρονα προβλέπεται και σημαντική υποχώρηση στις νέες ανεγέρσεις οικοδομών, όχι λόγω έλλειψης ζήτησης από ενδιαφερόμενους αγοραστές, αλλά εξαιτίας της απουσίας εργατικών «χεριών». Αν και προς το παρόν δεν παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις στα εργοτάξια, ορισμένες ειδικότητες είναι σαφές ότι καταγράφουν «απώλειες», ιδίως αν πρόκειται για εξειδικευμένους τεχνίτες, είτε στα έργα υποδομής είτε στις οικοδομές.

Οι ειδικότητες

Χειριστές βαρέων μηχανημάτων, μπετατζήδες, χτίστες, ακόμα και επιβλέποντες μηχανικοί, όπως και άλλες κατηγορίες εργαζομένων στον κλάδο, αρχίζουν να αποτελούν «είδος εν ανεπαρκεία», καθώς αυξάνεται ο αριθμός των εργοταξίων στη χώρα. «Αν ξεκινήσουν και τα μεγάλα κτιριακά έργα στο Ελληνικό, προβλέπω μεγάλες καθυστερήσεις στις οικοδομές στην Αττική», αναφέρει ο κ. Δημήτρης Καψιμάλης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Κτιρίων Ελλάδος. Κατά τον ίδιο, σήμερα, μια τυπική κατασκευή πολυκατοικίας, που απαιτούσε π.χ. 18 μήνες για να ολοκληρωθεί, χρειάζεται πλέον τουλάχιστον 24 μήνες, ενδεχομένως κι ακόμα περισσότερο, καθώς δεν επαρκούν τα συνεργεία και παρατηρούνται σημαντικές καθυστερήσεις στην αναζήτηση και απασχόλησή τους.

Μια σχετική μελέτη του ΕΜΠ κάνει λόγο για ανάγκη τουλάχιστον 200.000 επιπλέον εργαζόμενων, προκειμένου να αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία των εργοταξίων και να αυξηθούν οι βάρδιες. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί, απλώς δεν υπάρχουν σήμερα, καθώς οι μεν οικονομικοί μετανάστες των προηγούμενων δεκαετιών, απασχολούνται σε άλλους κλάδους, όπως π.χ. στον τομέα των υπηρεσιών (π.χ. διανομές), ενώ άλλοι έχουν επιστρέψει στις πατρίδες τους, όπου επίσης «τρέχουν» προγράμματα υποδομών αξίας πολλών δεκάδων ή και εκατοντάδων δισ. ευρώ.

Εκπαιδεύουν ξένους Οπως αναφέρουν εκπρόσωποι οικοδομικών επιχειρήσεων, μία από τις λύσεις που εφαρμόζουν είναι να προσλαμβάνουν ανειδίκευτους εργάτες από χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας (π.χ. Πακιστάν, Αφγανιστάν) και της Μέσης Ανατολής (Συρία), που έχουν έρθει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και να τους εκπαιδεύουν σε πιο εξειδικευμένες εργασίες. Δημιουργούν, δηλαδή, νέους ειδικευμένους τεχνίτες σε θέσεις όπου υπάρχουν ελλείψεις. Μια άλλη λύση είναι η σύναψη αποκλειστικής συνεργασίας με συγκεκριμένα συνεργεία, ώστε να υπάρχουν πάντα διαθέσιμα «χέρια». Ωστόσο, τέτοιες συμφωνίες δεν είναι πάντα εύκολες, καθώς απαιτούν σημαντική και κυρίως συνεχή ροή έργων/οικοδομών.

Αντίστοιχα, οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι προσφέρουν υψηλούς μισθούς στους εργαζομένους τους, προκειμένου να αποφύγουν τη μετακίνησή τους σε άλλες εταιρείες. Παράλληλα, προσλαμβάνουν και νέους, ιδίως όταν συμβασιοποιούνται νέα έργα και επομένως γνωρίζουν και οι εταιρείες ότι θα έχουν συγκεκριμένες ανάγκες για μια περίοδο δύο-τριών ετών. Μία ακόμη λύση είναι η σύναψη στρατηγικών συνεργασιών με υπεργολάβους και μικρότερες τεχνικές εταιρείες. Για τον σκοπό αυτό, όσες εισηγμένες τεχνικές εταιρείες είχαν οφειλές προς υπεργολάβους επιχειρούν να τις εξοφλήσουν πλήρως και να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους, καθώς αντιλαμβάνονται ότι χωρίς τους συνεργάτες αυτούς θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη η τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων στα έργα που έχουν αναλάβει ή που πρόκειται να αναλάβουν στο μέλλον.

Διακρατικές συμφωνίες Ακόμα κι έτσι βέβαια, φαίνεται πως το προσωπικό δεν θα επαρκέσει για να ολοκληρωθούν όλα τα έργα που δρομολογούνται στην ώρα τους. Στελέχη των κατασκευαστικών εταιρειών αναφέρουν ότι θα απαιτηθούν διακρατικές συμφωνίες μεταξύ της Ελλάδας και άλλων χωρών, προκειμένου να έρθουν στη χώρα μας και να εργαστούν με συγκεκριμένους όρους και αποδοχές ξένοι εργάτες. Στους ανθρώπους αυτούς θα πρέπει να εξασφαλιστεί και στέγη, μέσω προσωρινών καταλυμάτων. Η λύση αυτή εφαρμόζεται κατά κόρον στη Μέση Ανατολή (π.χ. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Κατάρ), όπου επίσης δεν υπάρχει επαρκής αριθμός εργατοτεχνιτών, με αποτέλεσμα να «εισάγονται» άνθρωποι από τρίτες χώρες, όπως η Ινδία, το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές.