Ο αυτοαναιρούμενος Τσίπρας και ο ορθολογιστής Άδωνις

Είναι γνωστό ότι τα τηλεοπτικά ντιμπέιτ αποτελούν ένα νέο, αρκετά σύγχρονο πεδίο διεξαγωγής της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά έχουν χάσει πολύ και πολλά από την αρχική πολιτική τους λάμψη και κυρίως, από τα αρχικό πολιτικό τους βάρος. Σήμερα, διατηρούν την εναπομείνασα πολιτική σημαντικότητά τους πρωτίστως στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκεί όπου η ανταλλαγή θέσεων και επιχειρημάτων γίνεται ενώπιον ενός ευρύτατου κοινού και η σοβαρότητα των διακυβευμάτων είναι αναμφίβολη.

Η ίδια η διεξαγωγή του ντιμπέιτ  είναι από μόνη της ένα πολιτικό θέμα, το οποίο ενεργοποιεί την ερευνητική γραφίδα των κοινωνικών επιστημόνων που προέρχονται από όλες σχεδόν τις επιστημονικές περιοχές. Για παράδειγμα, το αίτημα για την διεξαγωγή ενός ντιμπέιτ διατυπώνεται, όπως η σχετική, επικοινωνιολογική και πολιτειολογική έρευνα έχει καταδείξει εδώ και δεκαετίες (Σφεζ 1988), από τους πολιτικούς αρχηγούς που βρίσκονται σε εκλογικά μειονεκτικότερη θέση έναντι του αντιπάλου τους. Οι αρχηγοί του δεύτερου ή του τρίτου κόμματος σε εκλογική δύναμη επιζητούν ένα πολιτικό ντιμπέιτ, προφανώς για να προσπαθήσουν να εξασθενήσουν την εκλογική δυναμική του αρχηγού του πρώτου σε εκλογική δύναμη κόμματος και να ενδυναμώσουν την δική τους απήχηση. Έτσι, ο Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες εξαπολύει πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς που μένουν στην ιστορία, χρησιμοποιεί επιχειρήματα χωρίς ίχνος λογικής, προβαίνει σε χτυπήματα κάτω από τη μέση απέναντι στην υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον.

Δεν χρειάζεται, όμως, να πάει κανείς τόσο μακριά για να διαπιστώσει ότι ο αρχηγός του κόμματος που διψά ακόρεστα για εξουσία, καταφεύγει σε θλιβερές μεθόδους και απαξιωτικές πρακτικές για να επιμείνει σε ένα ντιμπέιτ με τον αρχηγό του πρώτου κόμματος. Πρόσφατο είναι και ακόμη «τρέχει» μπροστά στα μάτια της ημέτερης κοινής γνώμης η δριμύτατη επίθεση που εξαπολύει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του πρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Στο πρωτάκουστο για την τρίτη ελληνική δημοκρατία φόντο, «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης», όπου ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας κατηγορείται από τον Αλέξη Τσίπρα για «δημοκρατική εκτροπή», ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ζητάει την διεξαγωγή ντιμπέιτ με τον πρόεδρο της ΝΔ, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «το δίλημμα της κάλπης ξεπερνά τα πρόσωπα, το δίλημμα είναι δημοκρατία ή παρακράτος, δημοκρατική συμμαχία ή αγία οικογένεια. Όμως μιας και με προκαλεί ο κ. Μητσοτάκης, σηκώνω το γάντι και δέχομαι να μονομαχήσουμε ενώπιον του ελληνικού λαού, χωρίς στημένες ερωτήσεις, με μία ανοικτή δημοκρατική διαδικασία». Ο αρχηγός της ΝΔ κατηγορείται ανοιχτά με βαρύτατους χαρακτηρισμούς και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εδώ και τώρα ντιμπέιτ πολιτικών αρχηγών, ισχυριζόμενος πως «ο κ. Μητσοτάκης φοβάται κάτι» και ότι «ο κ. Μητσοτάκης υποτιμά τους πολίτες», όταν… αποτολμά να εκφράσει αντίρρηση.

Το ζήτημα αυτής της επιτακτικής επιμονής, που φτάνει πια να κινείται στα όρια της εμμονής, για ένα ντιμπέιτ ανάμεσα στον επικεφαλής του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα και στον πρόεδρο της ΝΔ και της Κυβέρνησης κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, το αναδεικνύει καίρια ο Αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος και Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνις Γεωργιάδης. Πράγματι, ο κ. Γεωργιάδης επισημαίνει σε σημερινή τηλεοπτική του παρέμβαση ότι ο αρχηγός του δεύτερου σε εκλογική δύναμη κόμματος είναι αυτός που ζητάει την διεξαγωγή ντιμπέιτ με τον αρχηγό του πρώτου κόμματος. Ο κ. Τσίπρας διαπιστώνει πως υπολείπεται σε εκλογική απήχηση και δυναμική, αλλά, με αυτόν τον τρόπο, αυτοαναιρείται ουσιαστικά, αφού έχει προηγουμένως υποστηρίξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτη κόμμα στις προτιμήσεις των πολιτών. Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης επισημαίνει με εκπλήσσουσα σαφήνεια αυτήν την θεμελιώδη αντινομία, αυτήν τη βασική αντινομία στον πολιτικό λόγο του κ. Τσίπρα, υποστηρίζοντας την επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση: «Πάντα ο δεύτερος ζητάει ντιμπέιτ. Έτσι τώρα ο κ. Τσίπρας, ως δεύτερος, ζητάει ντιμπέιτ. Ο Τσίπρας ως δεύτερος ζητάει ντιμπέιτ πολιτικών αρχηγών, γιατί θέλει να ρισκάρει, μήπως τυχόν και πάρει τη θέση του κ. Μητσοτάκη».

Είναι πανθομολογούμενο ότι η φορά των πολιτικών γεγονότων και εξελίξεων για τον κ. Τσίπρα είναι πράγματι αρνητική. Όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ότι ο Ιανουάριος των ονείρων επανόδου στην εξουσία του κ. Τσίπρα αποδείχτηκε «χάρτινος», με τον κ. Μητσοτάκη να προηγείται σε όλες τις σχετικές συγκριτικές μετρήσεις μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών. Τώρα, λοιπόν, που τα πολιτικά και εκλογικά όνειρα του κ. Τσίπρα «βγαίνουν όλα πλάνα», παραμένει ακόμη στην ευχέρεια του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πώς θα κινηθεί στο επόμενο διάστημα προς τις κάλπες. Είτε θα αποδεχθεί με αξιοπρέπεια τους αντικειμενικούς όρους της ατομικής επώδυνης ήττας, είτε θα επιλέξει να «ηττηθεί με χάρη», παύοντας, επιτέλους, να διατυπώνει τους πιο βαρείς πολιτικούς χαρακτηρισμούς απέναντι στον κ. Μητσοτάκη και να εκφέρει άλογα επιχειρήματα και τις πλέον αντιφατικές θέσεις, όπως πειστικά έδειξε ο Αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος κ. Άδωνις Γεωργιάδης.