Άδωνις: Δημοκρατικό ή «προεκλογικό» μέτωπο ενάντια στη Χ. Α.;

Η βασικότερη λειτουργία της σύγχρονης, της νεογκαιμπελικής πολιτικής προπαγάνδας είναι ο πάση θυσία διχασμός της κοινωνίας.

Η βασικότερη λειτουργία της σύγχρονης, της νεογκαιμπελικής πολιτικής προπαγάνδας είναι ο πάση θυσία διχασμός της κοινωνίας. Και σε προεκλογικές περιόδους, όπως είναι αυτή η άτυπη προεκλογική περίοδος που διανύουμε, το αντίπαλο κόμμα πρέπει να «δαιμονοποιηθεί» ακόμη περισσότερο, με την χρήση αρνητικά φορτισμένων όρων, που επιτυγχάνουν την μέγιστη δυνατή εκλογική συσπείρωση και κινητοποίηση.

Όταν λοιπόν βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έρχονται αντιμέτωποι με τις ανάγκες του προεκλογικού αγώνα, δεν αυτοπροσδιορίζονται θετικά, αλλά προσπαθούν να υπονομεύσουν τον αντίπαλο με τη χρήση όρων, κατηγοριών και εννοιών με σαφώς αρνητικές συνδηλώσεις. Έτσι, όταν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παύλος Πολάκης δηλώνει τον περασμένο Οκτώβριο ότι «η πολιτική ιστορία αυτού του τόπου είναι η αντίθεση ανάμεσα στην παράταξη των κοτσαμπάσηδων που στηρίζουν τον  Μητσοτάκη και του λαού που στηρίζει τον Τσίπρα», δεν κάνει τίποτε παραπάνω από το να «βάζει στο κάδρο» της πολιτικής ηθικής τον πρωθυπουργό και την κυβερνητική παράταξη. Η ΝΔ είναι, σύμφωνα με τον κ. Πολάκη, το κόμμα των αυταρχικών πατρικίων του τόπου, είναι η συνέχεια και ο κληρονόμος μιας χούφτας αργυρώνητων ανθρώπων που στηρίζει το κυβερνών κόμμα. Στο ίδιο ακριβώς μήκος απόψεων, κινείται και ο βουλευτής της ριζοσπαστικής αριστεράς κ. Γιώργος Λογιάδης, ο οποίος – ούτε λίγο, ούτε πολύ – υποστηρίζει στην Βουλή ότι «συστηματικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εντάσσει ναζί και φασίστες στον κυβερνητικό μηχανισμό».

Έτσι, μετά τον βαρύ όρο «κοτσάμπασης», χρησιμοποιούνται προεκλογικά οι όροι «ναζί» και «φασίστας», αυτούς δηλαδή που υποτίθεται ότι η ΝΔ προωθεί στον κυβερνητικό μηχανισμό. Η ακραία προσβολή, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της πολιτικής ευπρέπειας, δεν μένει αναπάντητη από τον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Αντιπρόεδρο της ΝΔ κ. Άδωνι Γεωργιάδη, που εύλογα καλεί τον κ. Λογιάδη να κατονομάσει  όσους προωθεί η κυβερνώσα δημοκρατική παράταξη, λέγοντας: «Θέλω πάρα πολύ -εγώ θα το ζητήσω από το Προεδρείο- να πάρετε τον λόγο και να πείτε ονομαστικά ποιοι είναι οι ναζί και φασίστες που μάλιστα και συστηματικά εισάγει η Κυβέρνηση. Δηλαδή, δεν είναι άπαξ μία περίπτωση. Συστηματικά θα πει  κατ’ επανάληψη. Θέλω πάρα πολύ, κύριε Λογιάδη, -σας θεωρώ αξιοπρεπή άνθρωπο- να πείτε «ναι, αυτός είναι ναζί, αυτός είναι ναζί, αυτός είναι ναζί, αυτός είναι ναζί, αυτός είναι ναζί», ένας-ένας. Αυτό θα πει συστηματικά. Αν δεν έχετε να πείτε τέτοια ονόματα, πρέπει να ζητήσετε συγγνώμη».

Αυτές οι πρακτικές της άνευ όρων πολιτικής απαξίωσης και οι μέθοδοι δημιουργίας ψευδεπίγραφου προεκλογικού διχασμού μετατρέπονται ενίοτε σε πολιτικό μπούμερανγκ για την κομματική δύναμη που τις χρησιμοποιεί. Αυτός ο θεωρητικός κίνδυνος βρίσκει την πλήρη πρακτική εφαρμογή του στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο. Η ρητορική του μίσους και της χονδροειδούς προσπάθειας για πολιτική απαξίωση της ΝΔ βρίσκουν αντιμέτωπη την κοινή γνώμη, που αρνείται ολοφάνερα πια να ασπαστεί τους επίπλαστους διχασμούς. Ο πολιτικός χρόνος της ριζοσπαστικής αριστεράς μειώνεται σταθερά, γιατί  η ίδια η ελληνική κοινωνία δεν διαθέτει μνήμη χρυσόψαρου, ούτε στερείται πολιτικού ενστίκτου. Γνωρίζει πλέον να διακρίνει τον συνεπή πολιτικό από τον προεκλογικό καιροσκόπο ή, με τους όρους και πάλι του κ. Άδωνι Γεωργιάδη, άλλο είναι «ένας γνήσιος ιδεολόγος» και τελείως άλλο «ένας κωλοτούμπας τυχοδιώκτης», ρόλος στον οποίο έχει αποδεδειγμένα διακριθεί η εν Ελλάδι ριζοσπαστική αριστερά.