«Υπάρχει ακόμα ένα στίγμα στα παιδιά που έχουν αυτισμό. Ειδικά στην επαρχία. Δεν είναι κακό… Εμείς μάθαμε για την κόρη μας ότι βρίσκεται στο φάσμα όταν ήταν 3,5 και της το είπαμε στα 15, έφυγε αυτόματα ένα βάρος. Χρειάζεται χρόνος να το πεις στο παιδί για να είναι σε μια ηλικία που να καταλαβαίνει… Εμένα με νοιάζει η κόρη μου να είναι ευτυχισμένη και αποκλείεται μέχρι να φύγω από τη ζωή να αφήσω αυτό το παιδί, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα να πεθάνουν σε ένα ίδρυμα με χάπια…».
Πότε έμαθε ότι ανήκει και ο ίδιος στο φάσμα του αυτισμού
«Για μένα, ότι είμαι αυτιστικός το είπε στη γυναίκα μου ο ψυχίατρος που πηγαίναμε για συμβουλευτική για χάρη της κόρης μου. Μέχρι τότε έλεγα όχι στη γυναίκα μου στις πολλές εξόδους με πολύ κόσμο και εκείνη το έπαιρνε ως απόρριψη. Κάποια στιγμή λοιπόν, ο ψυχίατρος της είπε “μην τον παρεξηγείς, είναι πιο μοναχικός, δε θέλει πολύ κόσμο γιατί έχει στοιχεία Asperger”, έτσι ήρθε και η ησυχία στο σπίτι. Ήρθε η αποδοχή και η κατανόηση».
Η υποστήριξη στα παιδιά με αυτισμό
«Τα παιδιά αυτά μπορεί να μην τα καλούν καν στα γενέθλιά τους… Υπάρχουν παιδιά που νομίζουν ότι είναι άχρηστα γιατί παίρνουν το επίδομα αναπηρίας… Πολλες φορές οι άντρες γονείς το εγκαταλείπουν το θέμα και το κουβαλούν οι γυναίκες… Τα παιδιά χρειάζονται και τους δυο γονείς… Έχω ακούσει και περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας…», ανέφερε .