Τουρκία σεισμοί: Η ώρα του επώδυνου ψυχικού απολογισμού

Ένα από τα σημαντικότερα και πιο επιτακτικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η τουρκική κοινωνία την επομένη του καταστροφικού σεισμού, είναι η πιεστική ανάγκη για την συναισθηματική διαχείριση του άγχους και την επούλωση των πληγών της μελαγχολίας στους δεκάδες χιλιάδες σεισμόπληκτους.

Τα χιλιάδες ανθρώπινα θύματα του Εγκέλαδου και των τεράστιων ανεπαρκειών της διοικητικής – κρατικής μηχανής βιώνουν συνθήκες σοβαρού και παρατεταμένου μετατραυματικού στρες.

Πράγματι, ο σεισμός μεγέθους 7,8 Ρίχτερ, ο πιο θανατηφόρος στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας, θα έχει βαθύ ψυχολογικό αντίκτυπο, λένε ειδικοί και αξιωματούχοι και αναφέρει το σχετικό αφιέρωνα του Reuters. «Περισσότεροι από 44.300 άνθρωποι πέθαναν στη χώρα και πάνω από 1,5 εκατομμύριο έμειναν άστεγοι σε συνθήκες παγετού, ενώ εκατομμύρια έχουν χάσει μέλη της οικογένειάς τους, θέσεις εργασίας, αποταμιεύσεις ζωής και τις ελπίδες τους για το μέλλον».

Το βιογραφικό παράδειγμα, που εικονογραφεί αυτό το συναισθηματικό, μετασεισμικό δράμα των σεισμόπληκτων, παρέχεται μέσα από τη μαρτυρία μιας νεαρής Τουρκάλας, ονόματι Γκιουλ, η οποία περιγράφει τον καθημερινό ψυχικό Γολγοθά που περνάει.

Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες από τότε που η θεία και η γιαγιά της νεαρής Γκιουλ σκοτώθηκαν στην Αντάκια όταν ένας καταστροφικός σεισμός έπληξε τη νοτιοανατολική Τουρκία. Κι όμως, κάθε βράδυ, περιμένει μέχρι τις τέσσερις και τέταρτο το πρωί, ακριβώς την ώρα που χτύπησε η καταστροφή, για να προσπαθήσει να κοιμηθεί, όπως σημειώνεται στο αφιέρωμα.

«Σκέφτομαι συνέχεια ότι θα χτυπήσει άλλη καταστροφή εκείνη την ώρα και απλά περίμενε να περάσει», είπε η 20χρονη Γκιουλ,  η οποία κατάφερε να βγει τρέχοντας από το οικογενειακό της σπίτι με τη μητέρα της, λίγες στιγμές πριν οι τοίχοι του σπιτιού της καταρρεύσουν κατά τη διάρκεια των σεισμών.

Αφού έφτασε ξυπόλητη στο δρόμο, η Γκιούλ είδε τα πτώματα γειτόνων που σκοτώθηκαν από πτώση σκυροδέματος. «Κι ακόμη θυμάται τις κραυγές ανθρώπων παγιδευμένων σε κτίρια που κατέρρευσαν»…