Μαίνεται η σύγκρουση Μελόνι – ΜΚΟ στη Μεσόγειο

Οι θαλάσσιες διασώσεις βρίσκονται εδώ και καιρό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στην Ιταλία. Η κυβέρνηση Μελόνι δυσκολεύει το έργο των ΜΚΟ όμως αυτές δεν σκέφτονται να τα παρατήσουν.

Στο δημοσίευμα αυτό της Deutsche Welle, υπενθυμίζεται εισαγωγικά ότι η Μεσόγειος είναι ένα μέρος άκρως επικίνδυνο, ιδίως για μετανάστες που προσεγγίζουν την Ευρώπη διά θαλάσσης, πολύ συχνά με σαπιοκάραβα. Οι επικίνδυνες διελεύσεις αυξάνονται, ενώ πριν από λίγες ημέρες, ένα σκάφος με τουλάχιστον 150 επιβαίνοντες ναυάγησε στα ανοικτά των ακτών της Καλαβρίας και 62 άτομα σκοτώθηκαν. Λόγω της θέσης της στην κεντρική Μεσόγειο, η Ιταλία έχει ιδιαίτερη ευθύνη. Οι μετανάστες που πατούν για πρώτη φορά το πόδι τους εκεί δικαιούνται να υποβάλλουν αίτηση χορήγησης ασύλου.

Με βάση το ιταλικό υπουργείο Εσωτερικών, κατά το πρώτο δίμηνο του 2023 έχουν φτάσει 14.104 πρόσφυγες και μετανάστες, περίπου οι τριπλάσιοι συγκριτικά με την ίδια περίοδο το 2021 και 2022.

Μετά την τραγωδία της Καλαβρίας, η Μελόνι αποφάσισε να «σταματήσει την παράνομη μετανάστευση για να αποφευχθούν περαιτέρω τραγωδίες», περνώντας διάταγμα για τον περιορισμό των ΜΚΟ διάσωσης στη θάλασσα. Πλέον, τα πλοία διάσωσης θα αναφέρουν αμέσως μια ενδεχόμενη επιχείρηση και θα κατευθύνονται σε ιταλικό λιμάνι δίχως να μπορούν να αναλάβουν πολλές αποστολές διάσωσης στην ίδια περιοχή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πάνω απ’ όλα, όμως, συχνά θα κατευθύνονται σε απομακρυσμένα λιμάνια στη βόρεια Ιταλία, όπως συνέβη με το “Ocean Viking”, το οποίο αφ’ ότου ολοκλήρωσε μια αποστολή διάσωσης κοντά στις λιβυκές ακτές, στάλθηκε εν συνεχεία στη Ραβέννα, ένα λιμάνι που βρίσκεται πιο κοντά στο Λονδίνο παρά στη Λιβύη.

Η ιταλική κυβέρνηση υποστηρίζει ακόμη ότι οι διασωθέντες θα πρέπει να υποβάλλονται στη διαδικασία χορήγησης ασύλου από τις χώρες-σημαίας των διασωστικών πλοίων και όχι από αυτές που πρώτες υποδέχονται τους ανθρώπους. Ωστόσο, το αίτημα αυτό είναι νομικά αμφιλεγόμενο, καθώς οι επιχειρήσεις διάσωσης λαμβάνουν χώρα σε διεθνή ύδατα και τα πληρώματα των πλοίων δεν ενεργούν για λογαριασμό των κυβερνήσεών τους.

Λίγο αφότου έγινε γνωστό το διάταγμα, 18 ΜΚΟ διάσωσης στη θάλασσα και άλλοι υποστηρικτές εξέφρασαν από κοινού τη «βαθύτατη ανησυχία τους σχετικά με την προσπάθεια μιας ευρωπαϊκής κυβέρνησης να εμποδίσει την παροχή βοήθειας προς τους ανθρώπους που κινδυνεύουν στη θάλασσα», με ένα διάταγμα που παραβιάζει «τη διεθνή ναυτιλιακή νομοθεσία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους ευρωπαϊκούς νόμους» και θα πρέπει να προκαλέσει την αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και κρατών.