Γενική συμπάθεια για τον Κώστα Καραμανλή

Τη  συμπάθεια φίλων και  αντιπάλων συγκεντρώνει η απόφαση του κ. Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί από το υπουργικό αξίωμα. Η συμπάθεια αυτή προς το πρόσωπο του βουλευτή Σερρών αποτυπώνεται σε πρωτοσέλιδα άρθρα, σε κεντρικά θέματα, σε άρθρα γνώμης.

Ενδεικτικά, στην ιστοσελίδα Liberal επισημαίνεται ότι «η πράξη της παραίτησης Καραμανλή αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού απέναντι στη μνήμη των νέων παιδιών που χάθηκαν τόσο άδικα», το  πρωτοσέλιδο «Μανιφέστο» σημειώνει ότι «ο Κώστας Αχ. Καραμανλής με τη στάση του έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα πολιτικού ήθους δίνοντας ουσία στη λέξη «ενσυναίσθηση» που έχει πια μπει στη ζωή μας από αυτούς που επιχειρούν να αναδείξουν ένα ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο τελικά δεν διαθέτουν», ενώ χθες βράδυ, ο κ. Στέφανος Μάνος, πρώην υπουργός και επικεφαλής των Φιλελευθέρων έσπευσε, παρότι μάλλον απομακρυσμένος από την κεντρική πολιτική, να συγχαρεί δημόσια τον κ. Καραμανλή, κάνοντας λόγο για παραίτηση που είναι «ηχηρό μήνυμα πολιτικού ήθους».

Κι είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένα είδος ασυμμετρίας ανάμεσα στην πραγματική διάσταση των ευθυνών του πρώην Υπουργού και το μέγεθος της πολιτικής ευθύνης που επωμίστηκε με την παραίτησή του. Χωρίς ίχνος υποκρισίας ο Κώστας Καραμανλής βούρκωσε μπροστά στα συντρίμμια στα Τέμπη και με έκδηλα συγκινημένη φωνή, δήλωσε στις κάμερες πως είναι μια πραγματικά θλιβερή μέρα και πως αυτή τη στιγμή, οι σκέψεις όλων βρίσκονται στα θύματα και στις οικογένειές τους.

Λίγη ώρα αργότερα, μετά την επιστροφή του από την περιοχή των Τεμπών στην Αθήνα, ο Κώστας Καραμανλής προχώρησε σε μια κίνηση απρόσμενη από κεντρικό κυβερνητικό στέλεχος και μάλιστα, ελάχιστο χρόνο πριν από τις εκλογές, όταν προϋπολογίζεται το περίφημο κόστος οιασδήποτε κίνησης και οιασδήποτε πρωτοβουλίας, που θα μπορούσε να θεωρηθεί αντιδημοφιλής. Ο βουλευτής Σερρών επωμίστηκε ένα πολιτικό βάρος εμφανώς δυσανάλογο σε σχέση με αυτό που αντιστοιχεί σε έναν υπουργό που προσφέρει τις υπηρεσίες του για μόλις τρεισήμισι χρόνια.

Δεν ευθύνεται λοιπόν ο Κώστας Καραμανλής για κωλυσιεργίες και παραλείψεις χρόνων. Δεν μπορεί να ευθύνεται ένας νέος του υπουργείου και της πολιτικής για παθογένειες δεκαετιών. Και ίσως αυτό το στοιχείο να τον κάνει ακόμη πιο συμπαθή στα μάτια μας.