Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα ζώα, των οποίων τα χαρακτηριστικά χρησιμοποιούνται για να προσβάλουν κάποιον και μάλιστα πέρα από χώρες και σύνορα. Σε αυτή την έκθεση οι επισκέπτες μαθαίνουν πως ο γάιδαρος στη Τουρκία αντιπροσωπεύει τον αναιδή παλαβό ή έναν ανόητο ανάλογα με το περιεχόμενο της συζήτησης. Στη Ρωσία ο υποτιθέμενος ηλίθιος αντιπροσωπεύεται από τον τράγο, ενώ στην Ιαπωνία οι άνδρες που εξαγριώνονται αποκαλούνται γορίλες.
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός πως σε ότι αφορά τις βρισιές, ενεργοποιούνται διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου. Όταν επεξεργαζόμαστε τη γλώσσα αυτό συμβαίνει στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου ενώ για τις βλασφημίες ενεργοποιείται το δεξί ημισφαίριο, το οποίο είναι υπεύθυνο για τα συναισθήματα. «Δεν μπορούμε να το καταστείλουμε καθώς αποτελεί μια ακούσια έκφραση. Ο εγκέφαλος κάνει κάτι χωρίς να μπορούμε να το αλλάξουμε». Για παράδειγμα εάν χτυπήσετε τον αντίχειρα σας με ένα σφυρί ξαφνικά, θα βλαστημήσετε. Φυσικά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν θα βλαστημούσαν καθόλου ή πολύ λίγο καθώς έχουν υψηλό επίπεδο αυτοκυριαρχίας.
Στην ψηφιακή εποχή η αυτοσυγκράτηση απουσιάζει ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς οι χρήστες του δίνουν και καταλαβαίνει με τα υβριστικά σχόλια. Μήπως αυτή η “ρητορική μίσους” αποτελεί τη νέα εκδοχή της παμπάλαιας προσβολής; «Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο είναι σαφές πως όχι» δηλώνει ο Έσιχ. «Εάν δει κανείς τις ύβρεις που εκστομίζονταν τον 16ο αιώνα για παράδειγμα θα αηδιάσει». Η μεγάλη διαφορά με το παρελθόν έγκειται στην απλή, παγκόσμια διάδοση μέσω του διαδικτύου. «Είναι επομένως θέμα τεχνικής. Όσον αφορά πάντως την ένταση, δεν μπορώ να πω πως αυτό έχει ουσιαστικά αλλάξει» επισημαίνει καταλήγοντας.