«Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Υπομονή, κουράγιο. Όχι μόνο τις καταλαβαίνω αλλά σπαράζω μαζί τους. Να αρχίσω να κλαίω; Είναι πάρα πολύ εύκολο», δήλωσε.Σε πρόσφατη συνέντευξή της, είχε πει για τον θάνατο του γιου της: «Δεν αναπληρώνεται αυτό το κενό με τίποτα. Απλώς πιάνεσαι από τα άλλα σου παιδιά, επειδή σε έχουν ανάγκη, και μπορείς και επιβιώνεις για αυτά και μόνο. Έφυγε πριν 20 χρόνια από αυτή την κακιά αρρώστια. Έκανα μαζί του στην Αμερική 8μιση μήνες στο Ντιτρόιτ, στο υβριδικό κέντρο της NASA. Τρία χρόνια ήμουν “φυτό”, κλινήρης. Δεν έβγαινα απ’ το σπίτι. Αν έβγαινα, περνούσα τον δρόμο μη με χτυπήσουν τα αυτοκίνητα. Μπορούσα να πάρω ένα αστικό και να με γυρίζει όλη μέρα στην πόλη, δεν ήξερα πού να κατέβω. Έπαιρνα χάπια με κόκκινη γραμμή».
Συγκλονίζει η κα Στέλλα του J2US: “Με αυτό το τρένο θα γυρνούσα πίσω αν δεν με κρατούσε ο κόσμος στο σόου
Σε δηλώσεις που έκανε στην κάμερα, η Σερραία μαγείρισσα αποκάλυψε: «Δεν μπορώ να φανταστώ αυτές τις μανούλες, αυτές τις οικογένειες, διότι αυτό δεν φεύγει με τίποτα. Το κουβαλάς μια ζωή. Έχω πάθει ένα μεγάλο σοκ. Και να σκεφτείτε ότι με αυτό το τρένο θα έφευγα πίσω αν δεν με κρατούσε ο κόσμος μέσα στο J2US».