Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που πολλοί υπάλληλοι άρχισαν να εργάζονται από το σπίτι και είναι ξεκάθαρο ότι για ορισμένους διευθυντές αυτό σήμαινε ότι κατακλύζουν τις ομάδες τους με αρχαϊκές πρακτικές μικροδιαχείρισης που θα έπρεπε να είχαν μείνει στο γραφείο — ή καλύτερα, τη δεκαετία του 1980. Είναι άλλο πράγμα να βιώνεις μια αδιάκοπη κουλτούρα παρουσίασης, άγχους και άγχους ενώ βρίσκεσαι στο γραφείο και πολύ άλλο να κάθεσαι στο τραπέζι της κουζίνας ή στην κρεβατοκάμαρά σου και βιώνεις αυτήν την κατάσταση. Η πραγματικότητα είναι ότι αν είχατε έναν εφιάλτη προ-πανδημίας, αυτό έχει γίνει πολύ χειρότερο. Χωρίς τους συνηθισμένους βιβλιοθήκες των μετακινήσεων — και χωρίς διαλείμματα για καφέ και μεσημεριανό γεύμα με συμπαθητικούς συναδέλφους — δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Καθώς μια νέα ομάδα νέων εισέρχεται και πλοηγείται στο χώρο εργασίας, η εξ αποστάσεως εργασία θα είναι το μόνο που γνωρίζουν.
Έχω ακούσει σχολιαστές να αναρωτιούνται εάν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε έναν κόσμο απομακρυσμένης εργασίας, καθώς πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η παρούσα εποχή της απομόνωσης και της υπερ-συνδεσιμότητας ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για αυτήν την ομάδα. Μια μελέτη από τη Mind Share, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που συνεργάζεται με εταιρείες για τη βελτίωση των πόρων ψυχικής υγείας, δείχνει ότι το 50% των millennials έχουν εγκαταλείψει κάποια στιγμή τη δουλειά τους για λόγους ψυχικής υγείας. Αυτός ο αριθμός αυξάνεται στο 75% για τη Gen Z. Αυτός ο κύκλος εργασιών υπογραμμίζει περαιτέρω τις σοβαρές συνέπειες που αντιμετωπίζουν πολλές επιχειρήσεις από τη μη φροντίδα του προσωπικού της πρώιμης σταδιοδρομίας. Φυσικά, το να μάθω τα σχοινιά μιας νέας δουλειάς σε ένα απομακρυσμένο περιβάλλον είναι πρόκληση και δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ένιωθα αν έπρεπε να ξεκινήσω την πρώτη μου δουλειά στον τραπεζικό τομέα από την οικογενειακή μου κρεβατοκάμαρα.
Εκτός από την επίσημη πρακτική εκπαίδευση, θα είχα χάσει τις κρίσιμες ευκαιρίες προσωπικής ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης της δικτύωσης – ένας πολύ καλός τρόπος για να ενισχύσετε την εμπιστοσύνη ενός νέου επαγγελματία – καθώς και τη συνολική οικοδόμηση σχέσεων. Ωστόσο, το κλειδί για να βοηθήσουμε τους νέους εργαζόμενους να ευδοκιμήσουν μακροπρόθεσμα υπερβαίνει τις πρακτικές δυνατότητες που επιτρέπει η τεχνολογία συνεργασίας και συνδιάσκεψης. Εάν οι εργαζόμενοι είναι νέοι, άπειροι και αβέβαιοι τι να κάνουν, είναι επιτακτική ανάγκη να αισθάνονται ότι υποστηρίζονται από τους διευθυντές τους με τον σωστό τρόπο — επί του παρόντος φαίνεται ότι πολλοί δεν αισθάνονται ότι λαμβάνουν υποστήριξη για τους αγώνες ψυχικής τους υγείας.
Για παράδειγμα, η χρήση λογισμικού παρακολούθησης έχει εκτοξευθεί. Μια μελέτη δείχνει ότι η ζήτηση αυξήθηκε κατά 51% μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους σε σύγκριση με τον μέσο όρο πριν από την πανδημία. Έχω ακούσει ακόμη και για μια εταιρεία όπου όλοι πρέπει να είναι σε ανοιχτή κλήση Zoom όλη μέρα, με ενεργοποιημένη την κάμερα, ώστε ο διευθυντής να μπορεί να τους δει να εργάζονται. Η υποχρεωτική κατοίκον εργασία επηρεάζει τον τρόπο και το τι μπορούν να μάθουν οι νεοσύλλεκτοι και απαιτεί αλλαγή του στυλ διαχείρισης. Με την έρευνα που δείχνει ότι η Gen Z ανέφερε υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης από άλλες γενιές ακόμη και πριν από την πανδημία, είναι σημαντικό να το κάνουμε σωστά.
Είναι καλό για τους εργοδότες να προσλάβουν έναν εμπνευσμένο ομιλητή ή να αφιερώσουν μια εβδομάδα για εκδηλώσεις γύρω από την ψυχική ευεξία. Αλλά αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι επιχειρηματικές προσπάθειες που επικεντρώνονται στη δημιουργία βιώσιμων συνθηκών που θα συνεχίσουν να δίνουν προτεραιότητα στην ψυχική υγεία όλων των εργαζομένων, ιδιαίτερα των νεότερων. Δεν αρκεί να πούμε ότι προσφέρετε εταιρική υποστήριξη για την ψυχική υγεία: οι εργοδότες πρέπει να το εφαρμόζουν. Ένας τρόπος είναι να δημιουργηθούν και να επιβληθούν υγιή όρια, ξεκινώντας από την κορυφή. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να σταματήσουν τα μηνύματα αργά το βράδυ και αυτά τα επείγοντα email στις 9 μ.μ.