Οι θεσμοί παράγουν τη βία

Επειδή τυγχάνει να γνωρίζω καλά τον Ντέμη, δεν πρόκειται να τον κατηγορήσω για αυτό που είπε. Ξέρω πως δεν έχει δεύτερες σκέψεις και πως όπως υπερασπίστηκε τον ΠΑΟΚ όταν το πίστεψε, έτσι έκανε και τώρα πιστεύοντας αυτό που λέει. Ίσως να ήταν κάπως άστοχη και υπερβολική η τοποθέτησή του αλλά μέχρι εκεί. Πραγματικά, ο τελευταίος ποδοσφαιράνθρωπος που θα είχα θέμα στη χώρα αυτή, είναι ο Ντέμης. Και το εννοώ.

Ο κάθε άνθρωπος, επηρεάζεται κυρίως από τον περίγυρό του. Είναι λογικό να σε επηρεάζει η κοινωνία σου, ο διπλανός σου. Είναι σαφές, πως δύσκολα μπορείς να μπεις στη θέση αυτού που δεν είναι δίπλα σου. Όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάτι που δεν μπορεί να έχουμε διαφορετική άποψη. Οι θεσμοί είναι αυτοί που παράγουν βία. Η ανισονομία κυρίως. Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά από παράγοντες που βασικός τους ρόλος είναι το να μην υπάρχουν αυτά.

Δεν θα το ανοίξω για να θέσω ξανά υπ’ όψιν σας τις κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν. Θα σταθώ μόνο στα ποδοσφαιρικά και στον περίγυρό τους.

Πιάνοντας τον Ράζβαν, ας δούμε τι βίωσε στην Ελλάδα και διορθώστε με αν κάνω κάπου λάθος.

Πήγε να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, το πρώτο του ΠΑΟΚ μετά από 32 χρόνια και ξαφνικά.

1. Ένας προπονητής δέχτηκε ένα ανοιχτό ρολό ταμειακής στον ώμο, εμφανίστηκε ξαφνικά μία πληγή στο χείλος, λίγο μετά εμφανίστηκε με κολάρο, έφυγε από το γήπεδο χωρίς να τον εξετάσει ο γιατρός του αγώνα, εξετάστηκε στο νοσοκομείο που η ομάδα του έχει χορηγική σύμβαση και το παιχνίδι δεν έγινε. Στο δικαστήριο που ακολούθησε, η δικαστής δέχτηκε μία συμπληρωματική έκθεση ενός διαιτητή τρεις μέρες μετά, με ξεκάθαρα διαφορετική γραφή σε σχέση με το φύλλο αγώνα, απαίτησε από τους δικηγόρους του ΠΑΟΚ να είναι έτοιμοι σε μισή ώρα, έτσι ώστε να γίνει η δίκη και δικαίωσε τους απατεώνες.

2. Στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι, η ομάδα του πετυχαίνει καθαρό γκολ, ο διαιτητής και ο βοηθός δείχνουν σέντρα και πέντε λεπτά μετά, το ακυρώνουν χωρίς να υπάρχει VAR. Ο αντίπαλος αποχωρεί επειδή τρομοκρατήθηκε από μία φωτογραφία, ο ΠΑΟΚ μηδενίζεται και χάνει το πρωτάθλημα.

3. Πέρυσι, ο Λουτσέσκου χάνει τον τελικό του κυπέλλου από ένα πέναλτι που ο Varίστας έψαξε πάρα πολύ και ακόμη και σήμερα οι μισοί λένε πως είναι και οι άλλοι μισοί πως όχι, ενώ στη τελευταία φάση του αγώνα ο Λαόθ και ο Varίστας αδιαφορούν για την ανατροπή του Μιτρίτσα. Έχασε τελικό, χωρίς να κάνει ο αντίπαλος τελική στην εστία.

4. Φέτος, παρότι είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες για να δημιουργήσει το γκρουπ του, καταφέρνει να φτιάξει ανταγωνιστική ομάδα, ικανή να χτυπήσει τον τίτλο, όμως όπου εμπλέκεται το VAR, ο ΠΑΟΚ είναι ζημιωμένος. Το πέναλτι στον Ολιβέιρα στο Καραϊσκάκη, το κερδισμένο πέναλτι του Σπόραρ στην Τούμπα, η ανατροπή της υπόδειξης του πέναλτι στο ίδιο παιχνίδι στον Κωνσταντέλια, το χέρι στα Γιάννενα και αποκορύφωμα οι δύο κλεμμένοι βαθμοί στην Τρίπολη, θέτουν το έργο του ΠΑΟΚ στα όρια του θαύματος.

Αυτά έχει ζήσει ο Ράζβαν στην Ελλάδα και περιμένω από εσένα που δεν ανήκεις στη κοινωνία του ΠΑΟΚ, να αντιληφθείς πως αν μη τι άλλο, έχει λόγους που σηκώνει την κουβέντα ψηλά. Γιατί μέσα από τα βιώματά του, έζησε στο πετσί του την γελοιότητα όλων των θεσμών που κινούνται γύρω από το ποδόσφαιρο, συν το δικαστικό βέβαια, που μιλάμε για την αρχή όλων των δεινών της χώρας.

Στο διάστημα που ο Ράζβαν έβγαζε γλυκό ψωμάκι στη Σαουδική Αραβία, είχαμε την εντυπωσιακή είσοδο του Λευτέρη Αυγενάκη στη ζωή μας. Για να επιστρέψουμε στο ότι οι θεσμοί είναι αυτοί που παράγουν βία.

Πώς να εκλάβει ένας πολίτης όταν βλέπει το εξής σκηνικό. Μία επιτροπή που ηγείται ο κουμπάρος του θεσμικού προσώπου και αποτελείται από μέλη που η ηθική τους υπόσταση και σε κάποια η πνευματική είναι υπό του μηδενός, να στήνει ολόκληρο σκηνικό και να καταλήγει σε μία απόφαση υποβιβασμού του ΠΑΟΚ, με την ανακοίνωση της ποινής την ώρα που ξεκινούσε εντός έδρας παιχνίδι του; Επειδή δεν ζήσατε αυτό που συνέβαινε στο γήπεδο εκείνη τη στιγμή, σας το υπογράφω, πως από καθαρή τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα.

Ο Αυγενάκης βέβαια δεν έκανε μόνο αυτό. Λειτούργησε ως υπάλληλος του Ολυμπιακού από τη πρώτη μέρα. Και πού δεν ενεπλάκη. Ομοσπονδίες, ενώσεις, επικοινωνία, έφτασε στο σημείο η δική του επιτροπή να επιτεθεί ευθέως στην οικογένεια Σαββίδη ακόμα και μέσα από επίσημη ανακοίνωση.

Το τι θα πει ή θα κάνει λοιπόν ένας επαγγελματίας, ελάχιστη σημασία έχει στα μάτια της κοινής γνώμης. Η πραγματική βία λοιπόν, παράγεται όταν ένας θεσμικός παράγοντας λειτουργεί όπως ο Αυγενάκης. Όμως δεν άκουσα και δεν διάβασα ποτέ κανέναν να γράφει πως ο Αυγενάκης παράγει βία.

Κανένας Λουτσέσκου δεν παράγει βία παιδιά. Και το ξέρετε όλοι. Το ειδικό του βάρος απέναντι στους θεσμούς είναι μηδενικό.

Θα ξεκινήσουμε πλέι οφς την Κυριακή μετά από μία κλήρωση – φάντασμα που έγινε χθες στη Σούπερ Λίγκα. Φτάσαμε μέσα Μάρτη και δεν ξέρουμε που και πότε θα γίνει ο τελικός, αποτέλεσμα της τοξικότητας συγκεκριμένων παραγόντων εδώ και δεκαετίες.

Ούτε ο Λουτσέσκου, ούτε ο ΠΑΟΚ είναι υπόλογοι για το γεγονός αυτό. Ο ΠΑΟΚ είναι άλλωστε η ομάδα που σκέφτεται πιο ποδοσφαιρικά, που τροφοδοτεί με παίκτες το πρωτάθλημα και τις εθνικές, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.

Κοιταχτείτε λίγο στον καθρέφτη, αναζητήστε την αλήθεια και θα καταλάβετε – γιατί το ξέρετε – πως το ζητούμενο δεν είναι ποιός θα πάρει φέτος το πρωτάθλημα, αλλά το πώς αυτό το εκπληκτικό άθλημα θα αντιμετωπιστεί έστω μία φορά με τον τρόπο που πρέπει σε αυτή τη χώρα.

Χωρίς να εμπλέκονται Αυγενάκηδες, δικαστικοί που κάνουν θελήματα, ΜΜΕ που δεν ξέρουν τι χρώμα έχει η μπάλα και παράγοντες που νομίζουν πως το προϊόν τους ανήκει με το έτσι θέλω.

ΥΓ Η απώλεια του Μάκη είναι τεράστια για την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Πολλές γενιές οπαδών μεγάλωσαν με τις αρχές του, ο μύθος του σκεπάζει οτιδήποτε οπαδικό. Παρέδωσε μαθήματα για τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί η κερκίδα προς όφελος της ομάδας.