BBC: Η σύγκρουση Κίνας – Δύσης πλησιάζει;

Οι λεπτομέρειες, που αποκαλύφθηκαν στο Σαν Ντιέγκο, συνδέουν την Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ σε μια ευρεία συμμαχία άμυνας και ασφάλειας με στόχο την αντιμετώπιση της κινεζικής στρατιωτικής επέκτασης στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. «Η μετάβαση σε έναν επικίνδυνο δρόμο», «αγνοώντας τις ανησυχίες της διεθνούς κοινότητας» και ακόμη και «διακινδυνεύοντας μια νέα κούρσα εξοπλισμών και τη διάδοση των πυρηνικών όπλων» είναι μερικές μόνο από τις κατηγορίες που απευθύνει το Πεκίνο σε αυτήν την τριάδα των δυτικών συμμάχων.

Από τότε που η ηγέτης του Κογκρέσου των ΗΠΑ Νάνσυ Πελόζι πραγματοποίησε την αμφιλεγόμενη επίσκεψή της στην Ταϊβάν το περασμένο καλοκαίρι, η Κίνα δεν εξέφρασε τόσο έντονη αποδοκιμασία για τις ενέργειες της Δύσης. Η Κίνα, το πολυπληθέστερο έθνος στον κόσμο, με τον μεγαλύτερο στρατό και ναυτικό στον κόσμο, λέει ότι έχει αρχίσει να αισθάνεται ότι έχει «εγγραφεί» από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στον δυτικό Ειρηνικό. Σε απάντηση, ο Πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ ανακοίνωσε πρόσφατα ότι η Κίνα θα επιταχύνει την επέκταση των αμυντικών της δαπανών και χαρακτήρισε την εθνική ασφάλεια ως πρωταρχικό μέλημα των επόμενων ετών.

Δεν είναι περίεργο λοιπόν που ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Ρίσι Σούνακ μίλησε αυτήν την εβδομάδα για μια επικίνδυνη δεκαετία που έρχεται και για την ανάγκη να προετοιμαστούμε για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων προκλήσεων ασφάλειας. Πώς φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο και πλησιάζει ο κόσμος πιο κοντά σε μια καταστροφική σύγκρουση στον Ειρηνικό μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ και των συμμάχων τους;

Η Δύση έκανε λάθος με την Κίνα. Για χρόνια υπήρχε μια αφελής υπόθεση στα υπουργεία Εξωτερικών ότι η οικονομική φιλελευθεροποίηση της Κίνας θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε άνοιγμα της κοινωνίας και μεγαλύτερη πολιτική ελευθερία. Καθώς οι δυτικές πολυεθνικές εταιρείες ίδρυσαν κοινοπραξίες και εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζοι πολίτες άρχισαν να απολαμβάνουν ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, σίγουρα, σύμφωνα με το σκεπτικό, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) θα χαλαρώσει τον έλεγχο του πληθυσμού, θα επέτρεπε κάποιες μέτριες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και να γίνει ένα πλήρες μέλος της λεγόμενης «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες». Αλλά αυτή η υπόθεση δεν επιβεβαιώθηκε.

Ναι, η Κίνα έχει γίνει ένας οικονομικός γίγαντας, ένα ζωτικό, αναπόσπαστο μέρος της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού και ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος για χώρες σε όλο τον κόσμο. Αλλά αντί να το συνδέσει αυτό με μια στροφή προς τη δημοκρατία και την απελευθέρωση, το Πεκίνο έχει ξεκινήσει μια πορεία που έχει ανησυχήσει τόσο τις δυτικές κυβερνήσεις όσο και πολλούς από τους γείτονές του όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και οι Φιλιππίνες.

Κατά βάθος, η Κίνα δεν θέλει να πάει σε πόλεμο. Δεν το κάνει. Όταν πρόκειταιγια την Ταϊβάν, θα προτιμούσε πολύ να ασκήσει αρκετή πίεση σε αυτήν ώστε να συνθηκολογήσει και να υποταχθεί στην κυριαρχία του Πεκίνου χωρίς να εκτοξευθεί ούτε ένας πυροβολισμός. Όσον αφορά το Χονγκ Κονγκ, τους Ουιγούρους και την πνευματική ιδιοκτησία γνωρίζει ότι με την πάροδο του χρόνου η κριτική θα σβήσει επειδή το εμπόριο με την Κίνα είναι απλώς πολύ σημαντικό για τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι, παρόλο που οι εντάσεις είναι υψηλές αυτή τη στιγμή, και θα μπορούσαν κάλλιστα να υπάρχουν ακόμη σημεία ανάφλεξης, και οι δύο πλευρές – η Κίνα και η Δύση – ξέρουν ότι ένας πόλεμος στον Ειρηνικό θα ήταν καταστροφικός για όλους και αντίθετος με τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα.