Άδωνις: Οι συγκεκριμένες ευθύνες και η θηλυκή… Ρουσσώ του Ημεροδρόμου

Έως και τη ρουσσωική προπολιτική κατάσταση του ανθρώπου επιστρατεύουν πλέον οι χρυσές πένες του ΣΥΡΙΖΑ για να καταλογίσουν στον Άδωνι Γεωργιάδη «απανθρωποποίηση», δηλαδή άρνηση του ίδιου του ανθρωπινού του βουλευτή της ΝΔ. Η δήθεν περίτεχνη εξύβριση του Άδωνι συνοδεύεται από όλα τα υλικά της ελεεινολόγησης του υπουργού.

Η πρόθυμη, χρυσή πένα, λοιπόν, προσάπτει, σαν θηλυκός Ρουσσώ, στον Άδωνι Γεωργιάδη απώλεια της ανθρώπινης υποστάσεώς του, μια άνευ ορίων απανθρωποποίηση (sic), από τον «Υπουργό Αναπτύξεως και Απογειώσεως», όπως νεοαυριανιακά αποκαλείται ο Άδωνις, ο οποίος, χάριν συμμετρίας του λυρικού δημοσιογραφικού – φιλοσοφικού στοχασμού, κατηγορείται ότι «απογείωσε τον κυνισμό και την ύβρη προς τους νεκρούς (των Τεμπών), εξαπολύοντας ένα παραληρηματικό λογύδριο».

Ο αφοριστικός αυτός λόγος θα μπορούσε – οριακά – να υποστηριχθεί ότι τεκμηριώνεται σε έναν μικρό έστω βαθμό, αν δεν ερχόταν σε καταφανή αντίθεση με όσα συγκεκριμένα για συγκεκριμένα πρόσωπα ανέφερε σήμερα ο Άδωνις, προκαλώντας τις διαδοχικές εκρήξεις θυμού του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Φίλη, ο οποίος απέφυγε και αποφεύγει, όπως σύσσωμη η αντιπολίτευση άλλωστε, να πάρει θέση με συγκεκριμένους όρους για τα αίτια του τραγικού δυστυχήματος.

Ο Άδωνις αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα πρόσωπα σε συγκεκριμένες θέσεις στο σταθμαρχείο Λάρισας. Μίλησε για τον «ακατάλληλος σταθμάρχη που βρέθηκε σε μία πολύ κρίσιμη θέση», για τους δύο συναδέλφους του, από τους οποίους «ο ένας δεν προσήλθε καθόλου, άγνωστο για ποιο λόγο, και ο δεύτερος έφυγε 40 λεπτά νωρίτερα γιατί του ζήτησε ο γιος του σουβλάκια. Ο επόπτης που έπρεπε να δει ότι δεν είναι στη θέση τους, είχε πάει σε ένα τσιπουράδικο. Ο σταθμάρχης αντί να βάλει αυτόματη χάραξη, γιατί δεν την ήξερε, το έκανε χειροκίνητα. Έβαλε το τρένο ανάποδα, δεν είδε την κονσόλα που του άναψε και του έλεγε ότι το έχει βάλει ανάποδα, ούτε το φωτεινό λαμπάκι. Δεν πάτησε το κουμπί για να σταματήσει και να φρενάρει τα τρένα. Εάν ακόμα συζητάμε για το αν πρόκειται για ανθρώπινα λάθη, εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά».

 Βλέποντας πως η προσπάθειά του για πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη πέφτει στο κενό από τα συντριπτικά στοιχεία των τεράστιων ευθυνών συγκεκριμένων ατόμων, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να τροφοδοτήσει την ένταση με κάθε δυνατό τρόπο, εξαπολύοντας χονδροειδείς χαρακτηρισμούς και αποφεύγοντας επιμελώς να τοποθετηθεί – επιτέλους – πάνω στο έδαφος των πραγματικών δεδομένων της τραγωδίας.