Ο Ντρου Νίκολας μιλάει για όλα: Παναθηναϊκός, Μπέικον, Σπανούλης, Ομπράντοβιτς και Γιασικεβίτσιους

Όσα ανέφερε ο άλλοτε ”μπομπέρ” του ”τριφυλλιού”:

Για το τι λείπει από τον Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια:

«Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Μπορώ να πω κάποια από αυτά, αλλά το μπάτζετ της ομάδας προηγείται. Σχεδόν κάθε χρόνο, οι ομάδες, με κάποιες εξαιρέσεις, που μπαίνουν στο Final Four έχουν τα καλύτερα μπάτζετ στην Ευρώπη.

Όσοι μπορούν να δημιουργήσουν ένα συμπαγές, βαθύ ρόστερ με έναν έμπειρο προπονητή, να έχουν συνέπεια και χημεία, να χτίσουν την ομάδα κομμάτι-κομμάτι, μπορούν να πετύχουν. Αυτό είναι κάτι που ακόμα ψάχνει ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω πόσοι προπονητές και άνθρωποι του front office έχουν αλλάξει τα τελευταία  χρόνια.

Για το ποιος προπονητής θα ταίριαζε στην ομάδα και αν αυτός μπορεί να είναι ο Μάικ Μπατίστ:

 «Πιθανώς. Δεν θα μάθουμε ποτέ (σ.σ. χαμογελάει).  Είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση. Δεν πρόκειται να αναφέρω κανέναν. Ξέρω όμως ότι υπάρχουν κάποιοι, που πολύ πρόθυμοι να επιστρέψουν και να προσπαθήσουν να βοηθήσουν τον σύλλογο να ανακτήσει μέρος του κύρους του, όπως έκαναν στο παρελθόν».

Για το ποιοι παίκτες αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη θα μπορούσαν να τραβήξουν βλέμματα στο ΝΒΑ:

«Ο Ντουέιν Μπέικον είναι αρκετά ταλαντούχος σωματικά για να παίξει στο επίπεδο ΝΒΑ. Το έχει κάνει εδώ και δυο χρόνια».

Για τη μεταγραφή του στην Αρμάνι το 2011 παρότι είχε ένα χρόνο συμβόλαιο ακόμα με τον Παναθηναϊκό:

«Σίγουρα, ήταν οι περικοπές. Εγώ και ο Αντώνης Φώτσης έπρεπε να φύγουμε. Οι μισθοί μας ήταν μεγάλοι εκείνη την εποχή και ο προϋπολογισμός είχε αρχίσει να πέφτει. Είμαι σίγουρος ότι ο Ομπράντοβιτς και ο Ιτούδης είδαν την κατάσταση με τον αστράγαλό μου όλη εκείνη τη χρονιά και αυτό επίσης έπαιξε μεγάλο ρόλο».

Για τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και το πράσινο παρελθόν τους:

«Όταν παίζεις για έναν σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός, είναι αγχωτικό. Σε ορισμένες στιγμές, όπως μετά από μια μεγάλη νίκη, μπορεί να θέλεις να βγεις για να απαλλαγείς από αυτό το άγχος. Αλλά νόμιζα ότι το χειριζόμασταν πάντα με επαγγελματικό τρόπο και ποτέ δεν μας άφηνε να διακόψουμε ό,τι έπρεπε να κάνουμε στο γήπεδο. Ένας παίκτης του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος σχεδόν πουθενά στην Αθήνα, είτε είναι το κεντρικό σημείο της πόλης είτε τα προάστια.

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς:

«Η πρώτη μου σεζόν ήταν πολύ δύσκολη, προσαρμοζόμουν στον Παναθηναϊκό και τον προπονητή Ομπράντοβιτς. Στην αρχή, προσπαθούσα να βρω μια θέση στην ομάδα. Είχαμε τόσους διαφορετικούς ψηλούς παίκτες. Ήταν πολλά κινούμενα κομμάτια που έπρεπε να χωρέσουν όλα μαζί σαν ένα. Κάποια στιγμή, σκέφτηκα ότι θα καταλήξουν να αποφασίσουν να κόψουν το συμβόλαιό μου και ότι πήγαινα κάπου αλλού.

Θυμάμαι μετά από ένα παιχνίδι, έπαιξα πολύ άσχημα και μετά αποφάσισα να βγω έξω για να διαχειριστώ το άγχος μου. Ο Ομπράντοβιτς ανακάλυψε ότι βγήκα έξω και η επόμενη μέρα στην προπόνηση ήταν πολύ δύσκολη. Ο τρόπος με τον οποίο με αντιμετώπισε στην ανάλυση του βίντεο ήταν τέτοιος που ήθελα να αντιδράσω. Είχα όμως μια από τις καλύτερες προπονήσεις μου εκείνη την ημέρα – όχι επιθετικά, αλλά αμυντικά. Και αυτό ήταν το κουμπί που γύρισε τη τη σεζόν. Μετά από αυτό, άρχισα να παίζει πολύ καλύτερα.

Ο Ομπράντοβιτς είναι λάτρης του μπάσκετ. Όταν δεν προπονεί, μένει ξύπνιος μέχρι τις 3-4 το πρωί, ειδικά όταν ξεκινούν τα πλέι οφ του ΝΒΑ».

«Είχα πάρα πολλές επιτυχίες πριν γίνω πρώτος σκόρερ στην EuroLeague με την Εφές. Ποτέ δεν πίστευα ότι δεν ήμουν αρκετά καλός, αλλά κάθε προπόνηση ήταν πάντα αγώνας, λαμβάνοντας υπόψη τους γκαρντ που είχαμε: εγώ, ο [Βασίλης] Σπανούλης, ο Σάρας. , και τον [Δημήτρη] Διαμαντίδη. Μπορείτε απλά να φανταστείτε πώς είναι να παίζεις μαζί τους κάθε μέρα».

Για το ότι έγιναν προπονητές Γιασικεβίτσιους και Σπανούλης:

«Το περίμενα πιο πολύ από τον Σάρας, όχι απαραίτητα από τον Βασίλη. Δεν με εξέπληξε ο Βασίλης γιατί γνωρίζω πόσο ανταγωνιστής είναι. Όμως δεν είχα την αίσθηση ή την εντύπωση ότι επρόκειτο να γίνει προπονητής.

Ο Σάρας ήταν πολύ πιο τακτικός. Ήταν τρελός ως παίκτης, αλλά ο Billy ήθελε εκείνη τη στιγμή να είναι ο καλύτερος που μπορούσε. Ό,τι κι αν βάλει στο μυαλό του στη ζωή, το πετυχαίνει. Με τον Σπανούλη δεν κρατήσαμε τόσο πολλές επαφές από τότε που έφυγε από τον Παναθηναϊκό και πήγε στον Ολυμπιακό. Αυτό δημιούργησε ένα είδος διχασμού».