Καμπανάκι από διευθυντή αθλητικής εφημερίδας για ΑΕΚ: “Δεν κάνεις απολογισμό μέσα στη φωτιά της μάχης”

Χρειαζόταν αυτή η σωματική και κυρίως πνευματική ανάσα για την ΑΕΚ. Αυτή είναι τουλάχιστον η προσωπική μου αίσθηση, γιατί η ζημιά στα δύο ντέρμπι, έγινε κυρίως λόγω έλλειψης καθαρού μυαλού. Όπως και να έχει, μπαίνουμε σε μία εβδομάδα, η οποία καταλήγει στο ντέρμπι της Κυριακής (2/4), με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.

Στο… καπάκι, την άλλη Τετάρτη (5/4) παίζει η «Ένωση» στον Βόλο και μετά, την Κυριακή (9/4), εντός με τον Άρη. Είναι οι τρεις αγώνες πριν από το Φάληρο, που για να ξέρουμε τι λέμε, θα κρίνουν πολλά για το πρωτάθλημα.

Είναι μια τριάδα αγώνων μέσα σε οχτώ μέρες, όπου η ΑΕΚ πρέπει να πετύχει τρεις νίκες. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, ισχύει αυτό που λέμε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Και κακά τα ψέματα, το ματς στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ, το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής, είναι σίγουρα το πιο δύσκολο από τα τρία.

Θεωρώ ωστόσο ότι δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε. Είναι προτιμότερο αυτή την εβδομάδα να αφήσουμε την ομάδα στην ησυχία της. Όσοι τουλάχιστον, την εμπιστεύονται, που νομίζω ότι πρέπει να είμαστε… όλοι μας. Προτροπές ή συμβουλές για το πώς να παίξει και με ποιους, επιτρέψτε μου να τις θεωρώ γελοίες, προς τον προπονητή που έχει αναγεννήσει, αγωνιστικά και ψυχολογικά την ομάδα μέσα σε λιγότερο από δέκα μήνες.

Το «ΑΕΚ σημαίνει επίθεση» δεν ζητούσαμε τόσα χρόνια;

Η ΑΕΚ της ηττοπάθειας, η ΑΕΚ που έμενε εκτός στόχων για τέσσερα σερί χρόνια πριν τα Χριστούγεννα, δεδομένα δεν υπάρχει πια. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή είναι «μέσα» στο νταμπλ, έχει αποδώσει το καλύτερο ποδόσφαιρο συνολικά στη σεζόν, έχει αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα και στυλ παιχνιδιού, εκφράζει αυτό που επί χρόνια ζητούσαμε, λέγοντας «ΑΕΚ σημαίνει επίθεση».

Και προφανώς δεν είναι ακόμα μια έτοιμη ομάδα, μια ολοκληρωμένη ομάδα, μια τέλεια ομάδα. Αλλά είναι ήδη καλύτερη και πιο θελκτική από τέσσερις αντιπάλους της, που πριν από δέκα μήνες, τερμάτισαν από πάνω της, την άφησαν εκτός Ευρώπης και τη νικούσαν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Η πίστη λοιπόν σε αυτό που «χτίζεται» πρέπει δεδομένα να υπάρχει.

Δεν είναι ώρα του απολογισμού της σεζόν, μέσα στη… φωτιά της μάχης. Το «ταμείο» στην ΑΕΚ πάντα γίνεται στο τέλος. Κι όταν κατακτά τους στόχους της, είναι επιτυχημένη. Όταν δεν τους κατακτά, είναι αποτυχημένη. Αλλά για να κρίνεις μια ομάδα που θέλεις να έχει και ανοδική συνέχεια, θα πρέπει να συνυπολογίζεις τα πάντα. Από την αφετηρία τους.

Δεν πρέπει να χαθεί η μεγάλη εικόνα της φετινής ΑΕΚ

Και το ότι η ΑΕΚ έχει επιστρέψει αγωνιστικά στην κανονικότητα, οφείλεται προφανώς στη δουλειά του προπονητή, στην αξιοποίηση των μεταγραφών που είχαν γίνει το καλοκαίρι, στην ψυχολογική ανάσταση παικτών που πριν από δέκα μήνες, απαιτούσε ο περισσότερος κόσμος να… ξεκουμπιστούν και να φύγουν. Εν κατακλείδι, δεν γίνεται και δεν πρέπει να χαθεί η μεγάλη εικόνα της φετινής ΑΕΚ.

Και το γράφω αυτό, επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ, όχι επειδή γίνεται τώρα κάποιος απολογισμός από μένα, αλλά επειδή βλέπω μια τάση ύστερα από δύο ανεπιτυχή αποτελέσματα, να τον έχουν ξεκινήσει ορισμένοι. Που δεν βλέπουν, ούτε το προφανές, ότι δηλαδή η ΑΕΚ είναι με το… ενάμιση πόδι στον τελικό του Κυπέλλου και στο -2 από την κορυφή στο πρωτάθλημα, κι ενώ απομένουν ακόμα εννέα ματς!

Υ.Γ.2.: Μεγάλη υπόθεση για την μπασκετική ΑΕΚ, εκτός φυσικά από το να δυναμώνει αγωνιστικά και σε αυτοπεποίθηση ύστερα από σημαντικές νίκες, να αρχίσει ως οργανισμός να συνειδητοποιεί ότι διαθέτει πλέον και μια πραγματικά «καυτή» έδρα, στην οποία ολοένα και θα αυξάνεται, εκτός από την παθιασμένη στήριξη, και η μαζική προσέλευση.