Άνεργοι και απομονωμένοι ξένοι εργάτες στο Κατάρ

Στο αφιέρωμα της σημερινής έκδοσης του Guardian φιλοξενούνται οι μαρτυρίες μεταναστών, οι οποίοι, αφού χρησιμοποιήθηκαν ως φθηνά εργατικά χέρια κατά την διάρκεια του πρόσφατου Μουντιάλ, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο εμιράτο του Κατάρ, χωρίς τροφή και χωρίς δυνατότητα επιστροφής στις πατρίδες τους.

Οι απάτες με βίζες και η κατάρρευση της αγοράς εργασίας σημαίνουν πρακτικά, σύμφωνα με τους συντάκτες του αφιερώματος, ότι 100 ημέρες μετά τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, πολλοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την εξαθλίωση παρά τις υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οι μετανάστες εργαζόμενοι από τη δυτική Αφρική αναφέρουν στους δημοσιογράφους της εφημερίδας ότι έχουν μείνει αποκλεισμένοι, άποροι και άνεργοι στο Κατάρ μόλις 100 ημέρες μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, παρά τους ισχυρισμούς ότι το κορυφαίο αθλητικό γεγονός άφησε μια κληρονομιά για καλύτερα δικαιώματα των εργαζομένων στη χώρα.

«Μερικοί μετά βίας έχουν την οικονομική δυνατότητα να φάνε. Άλλοι έχουν τόσο έλλειψη χρημάτων που αναγκάστηκαν να ζητήσουν βοήθεια από τις φτωχές οικογένειές τους στο σπίτι», περιγράφει το ρεπορτάζ.

«Δεν έχω φάει για δύο μέρες», λέει ο Aboubacar, εργάτης από τη Γουινέα, ο οποίος δεν έχει δουλέψει από το Παγκόσμιο Κύπελλο. «Ειρωνικό, έτσι δεν είναι;» λέει ένας άλλος. «Είμαστε στην πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, αλλά ζητιανεύουμε χρήματα από την Αφρική…».

Υπενθυμίζεται ότι το Κατάρ έχει αντιμετωπίσει σοβαρή κριτική για τις καταχρηστικές συνθήκες, τις οποίες υπέστησαν πολλοί χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι στη χώρα, όπως είναι κλοπή μισθών, παράνομες αμοιβές στρατολόγησης, τραυματισμοί και εγκληματικές αμέλειες στην κατασκευή γηπέδων και υποδομών.

Οι αρχές του Κατάρ και η FIFA υποσχέθηκαν επανειλημμένα ότι το τουρνουά θα ήταν καταλύτης για την δρομολόγηση αλλαγών,  με τον πρόεδρο της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο να αποκαλεί «απίστευτη» την πρόοδο του Κατάρ στα δικαιώματα των εργαζομένων», αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι οι μετανάστες εργαζόμενοι συνεχίζουν να υπομένουν τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.

Ορισμένοι εργαζόμενοι έχουν παραβιάσει τους κανόνες μετανάστευσης του Κατάρ, συχνά επειδή δεν έχουν την πολυτέλεια να ανανεώσουν τη βίζα τους ή να πληρώσουν για ένα δελτίο ταυτότητας, το οποίο απαιτείται για να εργαστούν νόμιμα, και έτσι ζουν υπό τη συνεχή απειλή σύλληψης και απέλασης.

Οι εργαζόμενοι με «δωρεάν βίζα», όπως αναφέρονται, εισέρχονται στη χώρα με βίζα εργασίας από τοπικό χορηγό, αλλά πρέπει να βρουν τη δουλειά τους. Το σχέδιο είναι παράνομο, αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρο για τους χορηγούς που εξασφαλίζουν τις βίζες και για τους πράκτορες σε χώρες αποστολής εργατικού δυναμικού, οι οποίοι τις πωλούν σε νεαρούς άνδρες πο