Τι επιδιώκει ο Νίκος Ανδρουλάκης

Η πολιτική στιγμή είναι κατεξοχήν κρίσιμη για τον ίδιο και, προφανώς, περιμένει και τις δημοσκοπήσεις των επόμενων ημερών, για να έχει μια πληρέστερη αντίληψη των πολιτικών προσανατολισμών του κοινωνικού σώματος.

Το αναλογικό δηλητηριώδες «δώρο» του ΣΥΡΙΖΑ στην μεταμνημονιακή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και η φιλολογία για τον «άγνωστο Χ» πρωθυπουργό βρίσκονται αναμφίβολα στο επίκεντρο της πολιτικής διαπάλης και της πολιτικής ανάλυσης των ημερών. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τροφοδοτεί με ποικίλα πολιτικά σενάρια την επικαιρότητα, μέσα από τις αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις του για το επιθυμητό πρωθυπουργικό πρόσωπο. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης αυτοφωτογραφίζεται για πρωθυπουργός μετά τις κάλπες του Μαΐου χωρίς να κατονομάζει ή να τολμά να κατονομάσει εαυτόν. Προφανώς, ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ δεν επιθυμεί επ’ ουδενί να διακινδυνεύσει ή, πολύ περισσότερο, να «κάψει» το φύλλο μιας πιθανής τρίτης υποψηφιότητας, ενός πιθανού τρίτου προσώπου για την πρωθυπουργία της χώρας, πέρα από την περιώνυμη περίπτωσή του.

Η πολιτική στιγμή είναι κατεξοχήν κρίσιμη για τον ίδιο και, προφανώς, περιμένει και τις δημοσκοπήσεις των επόμενων ημερών, για να έχει μια πληρέστερη αντίληψη των πολιτικών προσανατολισμών του κοινωνικού σώματος. Εάν οι καταγραφές είναι θετικές και αποτυπώνουν μια αυξητική τάση για τα ποσοστά του τρίτου κόμματος, ο Ν. Ανδρουλάκης θα συνεχίσει να παίζει το παιχνίδι των συσκοτίσεων και των σκιαμαχιών για το πρόσωπο – φευ – του αυριανού πρωθυπουργού. Εάν, ωστόσο, οι καταγραφές αποτυπώνουν εκλογική καθήλωση ή έχουν αρνητικό πρόσημο, δεν θα εκπλήξει εάν προβεί σε αποκαλύψεις για το πρόσωπό του ή/και ορισμένων άλλων προσώπων. Ο πολιτικός χρόνος πιέζει ασφυκτικά πλέον. Σε πενήντα ημέρες, ο Ν. Ανδρουλάκης βλέπει να παίζεται κυριολεκτικά το πολιτικό του μέλλον στις κάλπες της 21 ης Μαΐου.

Και στο σημείο αυτό, τίθενται λογικά δυο τουλάχιστον σημαντικά ερωτήματα – ένα αξιολογικό, ένα μάλλον περιγραφικό. Η πολιτική συμπεριφορά του επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη αποπνέει σοβαρότητα, αποπνέει δηλαδή πολιτική ωριμότητα; Είναι μια συμπεριφορά εκκεντρική, που συναντά συχνά κανείς στο γκρίζο όσων κινούνται στην «καρδιά» ή στα αριστερά περίχωρα του κέντρου. Πρόκειται προδήλως για συμπεριφορά υπέρμετρα ανασφαλή – πολιτικά φοβική, ιδίως απέναντι στις ίδιες τις θέσεις που προασπίζεται το ΠΑΣΟΚ. Είναι μια συμπεριφορά, που δεν υποδηλώνει πολιτικό ηγέτη, που έχει πραγματικά αφομοιώσει την λογική των θεσμών που διέπει το εκλογικό παιχνίδι, αφού είναι μάλλον φαιδρό παρά σοβαρό, όπως επισήμανε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, να υποτιμάται τόσο πολύ η σημασία του προσώπου του πρωθυπουργού. Η πολιτική και θεσμική ανεπάρκεια που καταγράφεται είναι πολύ σοβαρή.

Ένα δεύτερο ερώτημα είναι σε τι αποβλέπει αυτή η συμπεριφορά του Ν. Ανδρουλάκη. Δεν αποσκοπεί πλέον σε τίποτε άλλο παρά στην συσσώρευση εκλογικών και πολιτικών κερδών. Ο πρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος λειτουργεί επί της ουσίας σαν ένα νεοχομπσιανό πολιτικό αυτόματο, το οποίο πρέπει να μεριμνήσει για την επιβίωσή του. Και για να επιτύχει τον στόχο της επιβίωσης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στοχοποιεί τους πολιτικούς του αντιπάλους. Πρώτος στην σειρά είναι ο Αλέξης Τσίπρας, το «κινηματικό» alter ego στον «θεσμικό» σοσιαλδημοκράτη αρχηγό. Σε έναν δεύτερο χρόνο, στοχοποιείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι δηλώσεις του για τους δύο αρχηγούς «που κατακλέψανε και χρεοκόπησαν την Ελλάδα» ηχούν ακόμη στα αυτιά μας. Στην παρούσα συνθήκη, ο στόχος του Νίκου Ανδρουλάκη είναι το ΠΑΣΟΚ να έρθει τρίτο κόμμα, με ισχυρό διψήφιο ποσοστό, σαφώς επάνω από το ψυχολογικό και συμβολικό όριο του 10%, και η δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, με πρωθυπουργό κατά ανομολόγητη προτίμηση τον ίδιο. Σε άλλη περίπτωση, η προειδοποίηση είναι έτοιμη να ενεργοποιηθεί, αφού κάποιοι «δεν διαγράφονται» στο κόμμα, όπου κατά τα άλλα είναι πρόεδρος ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης.