Λούπος: “πιο «elite» διαιτητές αλλά οι «αλήτ» διαιτητές δεν τους πείραζαν”

Ευτυχώς που στη ζωή μας και που σε κάθε κύτταρό μας, υπάρχει η ΑΕΚ. Και όσοι μάλιστα, έχουμε την τύχη να κινούμαστε γύρω της, από την ώρα που θα ξυπνήσουμε μέχρι την ώρα που θα κοιμηθούμε, νιώθουμε πραγματικά ευλογημένοι γιατί η πιο όμορφη, μοναδική και σπάνια ιδέα του κόσμου, μας… σέρνει παντού μαζί της και μέσα στον δικό της μικρόκοσμο που κρύβει όμως τέτοιο μεγαλείο, ξεχνάμε τα όσα κωμικοτραγικά και δυστυχώς πολλές φορές, σκέτο τραγικά, συμβαίνουν γύρω μας και συνεχίζει στο blog του στο enwsi.gr.

Μέσα σε όλη αυτή την παρωδία με την αστεία προπαγάνδα εκείνων που… και καλά, θέλουν τους elite διαιτητές, είδαμε μέχρι και τον πρωθυπουργό της χώρας, που μέσα σε προεκλογική περίοδο και με τις μνήμες νωπές από την θλιβερή τραγωδία των Τεμπών, να παίρνει τηλέφωνο στην UEFA για να ζητήσει τους πιο elite διαιτητές που υπάρχουν για τα play offs του ελληνικού πρωταθλήματος.

Να γίνεται δηλαδή κοτζάμ πρωθυπουργός, μέρος μιας αστείας προπαγάνδας με τη δήθεν αδυναμία να έρθουν καλοί διαιτητές να σφυρίζουν στο πρωτάθλημά μας. Που ακόμα κι αν είχαν λυθεί δηλαδή όλα τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, και πάλι θα ήταν αστείο και προσβλητικό να είναι μέρος της πρωθυπουργικής ατζέντας, το να πάρει τηλέφωνο τον πρόεδρο της UEFA για τους διαιτητές της Κυριακής! Πραγματικά θα ήθελα να ήμουν «κοριός» στη συγκεκριμένη τηλεφωνική επικοινωνία και να απολάμβανα τον διάλογο!

Άντε και στην επόμενη διαιτησία που θα αφήσει παραπονούμενους, όσους πανηγύριζαν με τις… elite (αν όχι ελίτ, σίγουρα ήταν πάντως αλήτ) διαιτησίες του Ποντίκη, του Δημητρόπουλου, του Παπουτσέλη, του Γιάχου, του Μποροβήλου, του Σπάθα, του Μπριάκου, του Καλόπουλου, του Δαλούκα, του Τσαγκαράκη, του Ευθυμιάδη, του Χέλη, του Αμπάρκιολη, του Αγγελάκη, του Παπαδάκου και τόσων άλλων (ας με συγχωρέσουν όσοι ξέχασα), ας πάρει τηλέφωνο τον Τσέφεριν, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Κι αν πάλι δεν ικανοποιηθούν, υπάρχει και ο… Μπάιντεν!

Υ.Γ.: Μέσα σε αυτό το τοξικό, μα δυστυχώς και επικίνδυνο, κλίμα, η ΑΕΚ καλείται να παίξει την μπάλα της, να αναδειχτεί ως ομάδα πιο σκληρή από τους ανταγωνιστές της και να κατακτήσει τον τίτλο. Και παράλληλα να έχει τα μάτια της ορθάνοιχτα, για τις παγίδες που δεδομένα θα της στήσουν και τις όποιες μεθοδεύσεις ακόμα θα υπάρξουν προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους.