Ο Βενιζέλος και η «πραγματική ατζέντα της Χώρας»

Την παρουσία του υπενθυμίζει ο Βαγγέλης Βενιζέλος, μιλώντας για την επιτακτική ανάγκη να συζητηθεί η «πραγματική ατζέντα της Χώρας», ατζέντα την οποία όμως δεν καθορίζει.

Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζει το γεγονός ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος επιλέγει να δηλώσει την βαριά παρουσία του στο πλαίσιο της παρουσίασης του Νίκου Μαραντζίδη, ο οποίος συνέγραψε μια ακόμη μελέτη για τις επιρροές του σταλινισμού και του λενινισμού στην ιδεολογική φυσιογνωμία και τις πολιτικές πρακτικές του κομμουνιστικού κινήματος.

Σε πρόσφατη παρέμβασή του, ο αμφιλεγόμενος πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είχε παραλληλίσει εμμέσως τις πρακτικές διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη με το καθεστώς Τσαουσέσκου, στην άλλοτε σοσιαλιστική Ρουμανία, γράφοντας ότι «στην πράξη ο Τσαουσέσκου παρακολουθούσε όλους εχθρούς και φίλους του καθεστώτος, συνεργάτες και στελέχη της ηγεσίας του κόμματος . Όταν ήρθε το τέλος, όλοι ήξεραν ότι κάθε ομαλή μετάβαση προϋπέθετε την εγκατάλειψη αυτού του τύπου. Όποιος πιστεύει ότι ελέγχοντας τα πάντα και τους πάντες μπορεί να αποφύγει την νέμεση της ιστορίας, αυταπάται. Αργά ή γρήγορα αυτή θα έρθει».

Για τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τα κόμματα δεν μπορούν να αρθούν στο ύψος των κοινωνικών και πολιτικών περιστάσεων, αφού «έχουμε ένα κομματικό σύστημα, το οποίο είναι στενότερο του εύρους των προβλημάτων και στενότερο του εύρους της κοινωνίας».

Επιπλέον, τα τρία μεγάλα κόμματα, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζουν θεαματικές ιδεολογικές και προγραμματικές συγκλίσεις, παρά την έντονη μεταξύ τους αντιπαλότητα: «Πιστεύω ότι τις μεγαλύτερες συνάφειες τις έχουν τα τρία συστημικά, εντός και εκτός εισαγωγικών, κόμματα. Αυτά που παράγουν και την οξύτερη και πιο τοξική σύγκρουση. (…) Πιστεύω ότι στα μεγάλα θέματα στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ». Πράγματι, σήμερα, αυτά τα κόμματα δείχνουν να έχουν εγκολπωθεί τις στρατηγικές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας για το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οικονομία της αγοράς, τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Για παράδειγμα , το «ανήκομεν εις την Δύση» του Κωνσταντίνου Καραμανλή έχει υιοθετηθεί απόλυτα από το ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός του οποίου δίδασκε ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».

Αυτά τα ελλείμματα στην πολιτική εκπροσώπηση συνοδεύονται, κατά τον Βαγγέλη Βενιζέλο, από ένα δεινό εθνικού χαρακτήρα, από την έλλειψη κοινού εθνικού τόπου, δεδομένου ότι «έχεις πολύ μεγάλη δυσκολία να λάβεις απαντήσεις, οι οποίες θα είναι σαφείς και οι οποίες μπορούν να στηρίξουν μια εθνική στρατηγική».

Αυτό το κενό μπορεί να καλυφθεί μέσα από την καλλιέργεια συναντιλήψεων που θα καταστήσουν εφικτή τη συζήτηση γύρω από την πραγματική ατζέντα. «Για μένα λοιπόν το ερώτημα είναι πάντοτε, «αν, ανεξαρτήτως πώς θα λυθεί το ζήτημα της διακυβέρνησης, του σχηματισμού κυβέρνησης, μπορούν να διαμορφωθούν συναινέσεις, συναντιλήψεις , κώδικες επικοινωνίας, οι οποίες να μας επιτρέψουν να μιλήσουμε για την πραγματική ατζέντα. Γιατί τώρα δεν μιλάμε για την πραγματική ατζέντα της χώρας».

Στο κείμενο που έχει διανεμηθεί στον Τύπο δεν αναφέρεται, ωστόσο, τι εννοεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος με τον όρο «πραγματική ατζέντα της χώρας». Κάθε ατζέντα αποτελείται από θεματικές ενότητες, τις οποίες αρνείται εν προκειμένω να ορίσει ο Βενιζέλος. Και αυτό που αναμένεται είναι ο προσδιορισμός της «πραγματικής ατζέντας», από τον ίδιο τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ βέβαια.