Η μάχη του Παναθηναϊκού για τον εφετινό τίτλο, γεννάει διαρκώς αθόρυβους ήρωες

Ο Παναθηναϊκός είδε (και) κόντρα στον Άρη να βγαίνουν μπροστά παίκτες που μέσα στην σεζόν είχαν μικρότερο ρόλο, με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να αποδεικνύει για ακόμα μία φορά ότι έχει τον τρόπο του να διατηρεί ενεργοποιημένους ακόμα και παίκτες που δεν έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής.

Παντού υπάρχουν τέτοιοι παίκτες. Και στον Παναθηναϊκό… Μόνο που στο “τριφύλλι”, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχοντας δημιουργήσει εδώ και μία διετία ένα γκρουπ με τρομερές βάσεις, σωστή νοοτροπία βασισμένη στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ” με συνοχή, αρχές κι αποδυτήρια “μπετόν-αρμέ” (όποιος το αμφισβητεί, ας ρωτήσει πως αντιμετώπισε όλη η ομάδα το χαμένο πέναλτι του Σπόραρ με τον Βόλο και πόσο ήταν άπαντες δίπλα στον Σλοβένο απ’ την πρώτη στιγμή), έχει πετύχει κάτι πραγματικά συναρπαστικό. Όσο κι αν για ορισμένους δεν μοιάζει αντίστοιχα… ελκυστικό ή δεν “πουλάει”.

Κι όλοι (μα όλοι) έχουν κάτι σημαντικό να “δώσουν”, όσο κι αν η εκτίμηση και η αντιμετώπιση “απ’ έξω” δεν είναι πάντα το ίδιο δίκαιη. Δεν είναι προσπάθεια να παρουσιαστεί κάτι “μεγαλύτερο” απ’ ότι πραγματικά μπορεί να είναι, αλλά είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Σέρβος τεχνικός έχει καταφέρει μέσα απ’ τη δουλειά και τη λειτουργία της ομάδας να κάνει τους πάντες να αισθάνονται σημαντικά και “κομμάτια” της. Και την στιγμή που θα χρειαστούν να είναι “εκεί” γιατί τους χρειάζεται πρώτα απ’ όλα η ομάδα κι ο συμπαίκτης τους. Τα παραδείγματα σ’ αυτή τη version του Παναθηναϊκού, είναι πάμπολλα… Όταν ήρθε η ώρα (ξανα)κάθισε στον πάγκο κι έμεινε ακόμα κι εκτός αποστολής (στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Λεβαδειακό). Όταν χτύπησε ξανά ο Ισλανδός, πήρε πάλι φανέλα βασικού δίπλα στον Σένκεφελντ και ήταν κάτι παραπάνω από… τίμιος (ο κατάλληλος back-up στόπερ), με την ιστορία να “γράφει” πως από δικές του κεφαλιές ασίστ -σε copy-paste- καταστάσεις ήρθαν και τα δύο νικητήρια γκολ του Παναθηναϊκού στο “Βικελίδης” σε κανονική περίοδο και playoffs, σε σημεία της σεζόν όπου οι “πράσινοι” καίγονταν για τη νίκη. Κι ο Κροάτης ήταν εκεί…

Ο Αχιλλέας Πούγγουρας, βοήθησε πολύ στην αρχή της σεζόν όπου ο Παναθηναϊκός μετρούσε “πληγές” στους στόπερ, έκανε να ξαναπαίξει 13 ματς (και λόγω τραυματισμού), αλλά το τάκλιν που έκανε στο 66’ στους “Ζωσιμάδες” στο σουτ-μισό γκολ του Καραχάλιου μετά το γλίστρημα του Σένκεφελντ και το δοκάρι του Μπάλαν (σε έναν αγώνα όπου το “τριφύλλι” είχε κυριαρχήσει, είχε χάσει μισό… τσουβάλι γκολ κι εντέλει λυτρώθηκε στο 95’ με το πέναλτι του Σπόραρ), ήταν κάτι παραπάνω από σωτήριο.