Η απόλυτη δικαίωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων έριξε ευρωπαϊκή αυλαία, έτσι όπως το γνωρίσαμε ο ιστορικός ρόλος του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός

Ο χθεσινος αγώνας του Παναθηναϊκού με την Άλμπα Βερολίνου, στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, πέρασε σε… δεύτερη μοίρα. Και σε τρίτη και σε τέταρτη. Η σημερινή ημέρα μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ιστορική για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού, καθώς έγινε γνωστό πως το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων περνάει στα χέρια του «τριφυλλιού» για τα επόμενα 49 χρόνια. Όπως ακριβώς έπρεπε. Όπως ακριβώς είχε συμφωνηθεί οπως ακριβώς είχε ψηφιστεί γραφει ο Γιάννης Κουβόπουλος στο SDNA.

Η είδηση αυτή έχει δύο όψεις. Από τη μία ο τρόπος με τον οποίο πιάστηκε… αδιάβαστος ο Λευτέρης Αυγενάκης. Ένας άνθρωπος, που όπως αποδείχθηκε στην πράξη, έκανε τα πάντα για να μην γίνει πράξη ένας νόμος που ψηφίστηκε από το σώμα της Βουλής. Ένας νόμος του Υπουργείο στο οποίο είναι Υφυπουργός και που έχει ψηφίσει και ο ίδιος. Πλέον και ο τελευταίος αδαής έχει καταλάβει τον ρόλο που έχει παίξει στην όλη ιστορία ο εκ των χειρότερων Υφυπουργών Αθλητισμού στην ιστορία της χώρας. Αλλά το θέμα μας δεν είναι ο Αυγενάκης και κανένας Αυγενάκης. Το θέμα μας είναι ο Παναθηναϊκός. Η ιστορικότερη ομάδα της χώρα, η ομάδα της Αθήνας, η ομάδα των 6 ευρωπαϊκών τίτλων, η ομάδα που είναι γνωστή σε όλη την οικουμένη πλέον θα έχει το δικό της γήπεδο.

Και για να τα λέμε όλα αν ένας άνθρωπος πρέπει να πάρει όλα τα credits γι αυτή την εξέλιξη, αυτός δεν είναι άλλος από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού που στάθηκε απέναντι σε όλους και σε όλα για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο όλων των Παναθηναϊκών. Η εικόνα του νέου ΟΑΚΑ, που θα δούμε όλοι μπροστά μας σε λίγους μήνες, θα φέρει και αυτή την υπογραφή της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Ο ίδιος δεν τα παράτησε ποτέ προκειμένου να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Πάλεψε κόντρα σε όλους και με την πολύτιμη βοήθεια των συνεργατών του, σε λίγες ημέρες η διοίκηση της ΚΑΕ θα υπογράψει μια ιστορική συμφωνία, που χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής ισούται σε ιστορική σημασία όσο ένας ευρωπαϊκός τίτλος. Μπορεί και περισσότερο.