Για την Ευρώπη του Μακρόν

Σε θύελλα επικρίσεων έχει πέσει ο Εμμανουέλ Μακρόν αφότου τόνισε ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να γίνει «υποτελής» και πρέπει να αποφύγει να παρασυρθεί σε οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας για την Ταιβάν. Οι δύο συνεντεύξεις, σε Echos και Politico, υπογραμμίζουν την ανάγκη για στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης απέναντι στην Αμερική, η οποία ζητεί πίσω τα δανεικά που έχει κατά καιρούς δώσει σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όταν οι προτεστάντες ένοικοι του Λευκού Οίκου έστηναν το παγερό οικονομικό λογιστήριο των Βρυξελλών.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους από το Les Echos και το Politico, ο Μακρόν είπε ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι τρίτη δύναμη στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων, μαζί με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Ενώ τα σχόλια επιβεβαίωσαν τον μακροπρόθεσμο στόχο του Μακρόν για «στρατηγική αυτονομία» για την Ευρώπη, δηλαδή την αποφυγή στρατιωτικών και οικονομικών εξαρτήσεων, οι παρατηρήσεις του για την Ταιβάν προκάλεσαν οργή και ανησυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Σύμφωνα με το Les Echos και τον Guardian που αναπαράγει, ο Μακρόν είπε: «Έχουμε συμφέρον εμείς [οι Ευρωπαίοι] να επιταχύνουμε το θέμα της Ταιβάν; Όχι. Το χειρότερο θα ήταν να σκεφτούμε ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να είμαστε οπαδοί σε αυτό το θέμα και να προσαρμοστούμε σε έναν αμερικανικό ρυθμό και μια κινεζική υπερβολική αντίδραση».

Εάν υπήρχε επιτάχυνση της σύγκρουσης μεταξύ του αμερικανικού και του κινεζικού παράγοντα «δεν θα έχουμε τον χρόνο, ούτε τα μέσα να χρηματοδοτήσουμε τη δική μας στρατηγική αυτονομία και θα γίνουμε υποτελείς, ενώ θα μπορούσαμε να γίνουμε ο τρίτος πόλος [στην παγκόσμια τάξη] αν έχουμε μερικά χρόνια για να το αναπτύξουμε αυτό».

Τόνισε επίσης τους κινδύνους για την Ευρώπη του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού των ΗΠΑ (IRA), ενός σχεδίου πράσινων επιδοτήσεων 369 δισεκατομμυρίων δολαρίων και της υπερβολικής εξάρτησης από το δολάριο. Ωστόσο, είπε ότι η Ευρώπη αντέδρασε με μεγάλη ταχύτητα για να καταλήξει στον «ευρωπαϊκό μας IRA», αναφερόμενος στα σχέδια για την ενίσχυση της εγχώριας πράσινης τεχνολογίας και την παραγωγή κρίσιμων πρώτων υλών.

Ο Μακρόν, πριν αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν «καμένος» στη Γαλλία και στο εξωτερικό, πριν φιμώσει όλους – μα όλους – τους βουλευτές της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας του, και πριν αρχίσει «ανοίγματα» στην Κίνα του Σι, θα μπορούσε να πράξει κάτι πολύ πιο απλό. Του το υποδεικνύουν και οι τραγικές αποτυχίες των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης απέναντι στον – πάντα επίμονο – Ρώσο, που απολαμβάνει τον περίπατό του στην αγαπημένη του Κριμαία. Να διαβάσει τη διδαχή της γαλλικής Δεξιάς, ότι η Ευρώπη δεν μπορεί παρά να είναι – στην καλύτερη περίπτωση – μια Ευρώπη των λαών και των εθνών. Τίποτε παραπάνω.