Άδωνις: Ο κατήφορος Κύρτσου

Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος με τον Άδωνι, δεν μπορεί παρά να του πιστώνει την συνήθεια να μιλάει πάντα στη βάση του έργου που του αναθέτει ο εκάστοτε προϊστάμενός του, ο πρωθυπουργός. Αυτό έκανε την περίοδο 2012 – 2015 ως υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Αυτό κάνει και σήμερα ως υπουργός Ανάπτυξης και Υποδομών στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και  ο Άδωνις, χωρίς να εγείρει ποτέ ανόητα ζητήματα ηγεσίας, κοιτούσε και κοιτά αποκλειστικά το έργο που η ηγεσία τού ανέθετε. Έτσι, όταν ξέσπασε ο πόλεμος και ακολούθησαν οι συναφείς ενεργειακές και πληθωριστικές κρίσεις, ο Άδωνις δήλωσε «παρών» και πρόσφερε και προσφέρει αγόγγυστα το έργο του, που τον κάνει ευρύτερα γνωστό, με κυριότερο τους καθημερινούς αγώνες εναντίον του εξωγενούς πληθωρισμού με το Καλάθι του Νοικοκυριού, αυτό που τον φέρνει και πάλι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Τα επιτεύγματα στον αντιπληθωριστικό αγώνα είναι θεαματικά και ο Άδωνις δεν κουράζεται να επεξηγεί τα οφέλη από το Καλάθι για τους καταναλωτές και την οικονομία συνολικά, χωρίς να βάζει ποτέ τον εαυτό του πάνω από την ηγεσία, πάνω από τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο.

Αυτές οι αυτονόητες δημοκρατικές παραδοχές δεν περνούν καν από τον μυαλό όσων αντιμετώπισαν την ενασχόληση με την πολιτική σαν μέσον διαρκούς αυτοπροβολής και την εμπιστοσύνη της ηγεσίας σαν ένα γραμμάτιο που πρέπει να εξαργυρωθεί με κάθε τρόπο.

Η περίπτωση του Γιώργου Κύρτσου είναι χαρακτηριστική και γνωστή σε πολλούς. Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας τον περιέβαλε με την εμπιστοσύνη της από τα τέλη της μακρινής δεκαετίας του ’80 και του εμπιστευόταν συγκεκριμένα έργα. Το ενδιαφέρον όμως του Γ. Κύρτσου δεν επικεντρωνόταν στο πώς θα ανταπεξέλθει στο έργο που η ηγεσία τού ανέθετε, αλλά σε δήθεν βυζαντινισμούς και σε υποτιθέμενες δολοπλοκίες. Το κατάντημα του άλλοτε πολλά υποσχόμενου δημοσιογράφου είναι γνωστό: συστράτευση με την γκροτέσκο δεξιά του Αντώναρου και την αριστερά του Τσίπορα, και χολερικά σχόλια εναντίον όσων ιδρώνουμε την φανέλα εντός και όχι εκτός γηπέδου.

Δικός του ο ανήφορος, δικός του και ο κατήφορος.