DW: Οι τέσσερις υποψήφιοι Πρόεδροι της Τουρκίας

Ο Πρόεδρος Ερντογάν θεωρείται πλέον το κέντρο λήψης πολιτικών αποφάσεων στην Τουρκία. Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης από το 1994 έως το 1998, ο πολιτικός έγινε ο ισχυρός πρόεδρος που ελέγχει τις τύχες της χώρας. Ο 69χρονος πολιτικός κυβερνά την Τουρκία από το 2002, όταν ανήλθε στην εξουσία ως ιδρυτής του μετριοπαθούς ισλαμιστικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). Διετέλεσε πρωθυπουργός μέχρι το 2014, στη συνέχεια μετατέθηκε στην προεδρία και διεύρυνε μαζικά τη θέση του στην τουρκική θεσμική δομή. Το 2017, ο Ερντογάν κατοχύρωσε αυτή την εξουσία στο σύνταγμα με δημοψήφισμα. Τώρα ελέγχει την πολιτική, τη διοίκηση και το δικαστικό σώμα όσο κανένας άλλος Τούρκος ηγέτης τα τελευταία 100 χρόνια. Ήδη από το 2012 επέκρινε την έννοια της διάκρισης των εξουσιών ως «εμπόδιο». Λόγω της οικονομικής κρίσης και των αυξανόμενων περιορισμών στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο κράτος δικαίου τα τελευταία χρόνια, δέχεται πολιτικές πιέσεις. Το κόμμα του αυτή τη στιγμή σχηματίζει συμμαχία με το υπερεθνικιστικό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP).

Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου Ο Κιλιτσντάρογλου δεν θεωρήθηκε ποτέ ως φυσικός φάρος ελπίδας για την αντιπολίτευση, αλλά τελικά επικράτησε. Είναι ο κοινός υποψήφιος της συμμαχίας της αντιπολίτευσης των «έξι». Ο 74χρονος πολιτικός θεωρείται γραφειοκράτης κατά της διαφθοράς, ένα από τα παρατσούκλια του είναι «Δημοκρατικός θείος». Από το 2007 είναι πρόεδρος του Κεμαλικού-κοσμικού προσανατολισμού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP).

Η μεγαλύτερη υπόσχεση που δόθηκε από τον Κιλιτσντάρογλου και το "εξακομματικό τραπέζι" του είναι να μετατρέψει την Τουρκία σε ένα "ενισχυμένο κοινοβουλευτικό σύστημα" – δηλαδή να ακυρώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τα συνταγματικά βήματα του Ερντογάν για την επέκταση της κυριαρχίας του: κοινοβουλευτική δημοκρατία, κράτος δικαίου , Η ελευθερία της γνώμης και η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης πρέπει να αποκατασταθούν γρήγορα και η διάκριση των εξουσιών θα πρέπει να γίνει εκ νέου σεβαστή. Πρόσφατα είπε στη DW ότι ως πρόεδρος θα καταργήσει το ποινικό αδίκημα της «προσβολής του προέδρου» – μια ποινική ρήτρα που επέτρεψε στον Ερντογάν να καλέσει πολλούς ανθρώπους στο δικαστήριο. Ο Κιλιτσντάρογλου υποστηρίζεται στην προεκλογική εκστρατεία και από τους δημοφιλείς δήμαρχους Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας, Εκρέμ Ιμάμογλου και Μανσούρ Γιαβάς. Ο Ιμάμογλου και ο Γιαβάς θα διοριστούν «Αναπληρωτές Πρόεδροι» εάν ο Κιλιτσντάρογλου κερδίσει τις εκλογές. Σύμφωνα με πολλούς Κούρδους πολιτικούς με επιρροή, οι Κούρδοι, που είναι περίπου 20% του εκλογικού σώματος στην Τουρκία, θα στηρίξουν τον Κιλιτσντάρογλου.

Μουχαρέμ Ιντζέ Άλλοι δύο πολιτικοί διεκδικούν την προεδρία, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στον πληθυσμό: οι υποψηφιότητές τους έχουν δεχθεί έντονη κριτική στην τουρκική κοινωνία. Από την αρχή θεωρήθηκε βέβαιο ότι η αντιπολίτευση θα έτρεχε εναντίον του Ερντογάν με κοινό υποψήφιο. Με τη συγκέντρωση των ψήφων εναντίον του, θα πρέπει να αυξηθούν οι πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές. Παρ' όλα αυτά, δύο πολιτικοί προτάθηκαν ως υποψήφιοι. Ο 58χρονος Μουχαρέμ Ιντζέ ήταν ήδη υποψήφιος πρόεδρος το 2018, εκείνη την περίοδο για το CHP. Έχασε από τον Ερντογάν, παρά το γεγονός ότι έλαβε το τεράστιο 30% των ψήφων. Στη συνέχεια αποχώρησε από το CHP και ίδρυσε το δικό του μικρό κόμμα, το «Κόμμα της Εστίας» (Memleket Partisi). Κατηγορεί το CHP ότι δεν του έδωσε αρκετή υποστήριξη πριν από πέντε χρόνια. Πολλοί υποστηρικτές του CHP τον προτρέπουν να μην είναι υποψήφιος. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του ίδιου και του Κιλιτσντάρογλου δεν έχουν ως αποτέλεσμα μέχρι στιγμής να αποσύρει την υποψηφιότητά του. Οι προεκλογικές υποσχέσεις του Ιντζέ περιλαμβάνουν την ενίσχυση του κράτους δικαίου και της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης, κάτι που, όπως λέει, θα πρέπει επίσης να οδηγήσει σε ενίσχυση της τουρκικής οικονομίας και του τουρισμού.

Σινάν Ογκάν Ένας άλλος υποψήφιος με δυσαρέσκεια είναι ο Σινάν Ογκάν. Ο Όγκαν είναι το μεγάλο αουτσάιντερ της επιλογής. Υποστηρίζεται από μια συμμαχία υπερεθνικιστικών μικροκομμάτων. Το 2011 μπήκε στο κοινοβούλιο με το MHP, όταν το τελευταίο δεν ήταν ακόμη στην πλειοψηφική θέση του ΑΚΡ, αλλά στην αντιπολίτευση. Αποβλήθηκε από το κόμμα του το 2015, αλλά αυτό ανατράπηκε μετά από δικαστική υπόθεση. Το 2017, ο Ογκάν εκδιώχθηκε ξανά. Η συμπεριφορά του είχε «πλήξει σοβαρά την ενότητα του κόμματος». Το κόμμα τον κατηγόρησε για «σοβαρή έλλειψη πειθαρχίας προς τον πρόεδρο του κόμματος». Αν και θεωρούνταν πιθανός διάδοχος της προεδρίας του κόμματος εκείνη την εποχή, δεν έχει πλέον ρεαλιστικές πιθανότητες να γίνει πρόεδρος. Η γραμμή εξωτερικής πολιτικής του φαίνεται ξεκάθαρη: Υπόσχεται να μην γιορτάσει άλλο την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Ως υπερεθνικιστής τονίζει ότι η Τουρκία πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στα τουρκικά κράτη.