Αναφορικά με τους φόβους του, ο Νίκος Κουρής εξήγησε: «Εγώ ζω μαζί με τον φόβο, έχω εκατομμύρια φόβους, ζω με τον φόβο της αρρώστιας μου, ζω καθημερινά με τον φόβο του τέλους μου. Επειδή είσαι στραμμένος συνέχεια προς τα μέσα σου, για να ρυθμίσεις την ιστορία του διαβήτη, νομίζεις ότι είσαι το κέντρο του κόσμου. Τώρα πλέον, έχω μάθει σαν τεχνική, να δίνω περισσότερο χώρο στους άλλους για να ξεχνάω και τον εαυτό μου και το πρόβλημά μου».
Τέλος, αναφέρθηκε στην προσωπική του ζωή, τη σύντροφό του, αλλά και τον γιο του. «Έδωσα περισσότερη σημασία στη σύντροφό μου και στον γιο μας, Πέτρο, γιατί τους είχα παραγκωνίσει, τους είχα αποκομμένους από τη ζωή μου. Με τον γιο μου, επειδή τα παιδιά έχουν άλλες απαιτήσεις και διαδρομές, δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να χάνεται, γιατί είμαι πολύ ευσυνείδητος και φιλότιμος. Τώρα ανοίγομαι στους ανθρώπους, είμαι πιο γενναιόδωρος, ξεχνάω το πρόβλημά μου κι έτσι “χρησιμοποιώ” τους ανθρώπους που με αγαπούν, τους αφήνω να με βοηθήσουν», είπε κλείνοντας.