Παναθηναϊκός:«X-factor», Φακούντο Σάντσες

Στο πρόσωπο του Αργεντινού πλάγιου αμυντικού «καθρεφτίζεται» ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς

Ο Αντραζ Σπόραρ ήταν αναμφίβολα ο MVP του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ο Μπερνάρ Ντουάρτε πραγματοποίησε το πιο επιδραστικό του ματς από τότε που φόρεσε την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Ο Ανταμ Τσέριν ακόμα… τρέχει και πατάει κάθε σπιθαμή του γηπέδου της Λεωφόρου. Ο Χόρντουρ Μάγκνουσον ήταν επιβλητικός στην καρδιά της άμυνας του Παναθηναϊκού, είτε είχε απέναντί του τον Ελ Αραμπί είτε τον Μπακαμπού.

Ο Ρουμπέν Πέρεθ και ο Δημήτρης Κουρμπέλης κέρδισαν κατά κράτος τις περισσότερες μάχες στον νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής απέναντι σε αντιπάλους όπως ο Χουάνγκ, ο Εμβιλά κι ο Χάμες Ροντρίγκες. Αλλά ο «x-factor», η μεγαλύτερη (ευχάριστη) έκπληξη του ντέρμπι για τον Παναθηναϊκό, δεν ήταν άλλος από τον Φακούντο Σάντσες.

Ο Γιοβάνοβιτς τον έβγαλε από τη ναφθαλίνη στο ματς με τον Αρη, μη έχοντας διαθέσιμο τον Κώτσιρα. Ο Σάντσες τα πήγε περίφημα και ο προπονητής του «τριφυλλιού» πήρε το ρίσκο να τον διατηρήσει στο αρχικό σχήμα της ομάδας στη «μητέρα των μαχών». Στο ντέρμπι των… ντέρμπι. Μπροστά του είχε το δυσκολότερο έργο όλων. Τέθηκε απέναντι στον Φορτούνη, βρήκε μπροστά του τον Μπιέλ, κανένα πρόβλημα. Ηταν απροσπέλαστος. Πήρε όλες τις εναέριες μονομαχίες. Δημιούργησε υπεραριθμίες και τρίγωνα στη δεξιά πλευρά με τον Παλάσιος και τον Τσέριν κι έφτασε στο σημείο να κάνει μέχρι και κούρσα 30-40 μέτρων πριν σουτάρει, αναγκάζοντας τον Πασχαλάκη να αποκρούσει με τις γροθιές (34’). Ολα τα εύσημα του αξίζουν. Οχι μόνο για την καθαυτό απόδοσή του, αλλά και για το γεγονός ότι δεν το έβαλε ποτέ κάτω στη διάρκεια της σεζόν, συνέχισε να προσπαθεί και να δουλεύει με ταπεινότητα και πίστη ακόμη κι όταν δεν βρισκόταν καν στον πάγκο.

Τα «γεμάτα» ματς του στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού: με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο, με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, με τη Λαμία, με τον Αρη στη Λεωφόρο, με τον Βόλο στην «πεντάρα» του Πανθεσσαλικού και με τον Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Δεν λύγισε ποτέ. Παρέμεινε «ατσάλι».