Σήμερα οι τρεις τελευταίοι πυρηνικοί σταθμοί της Γερμανίας κλείνουν τις πόρτες τους, σηματοδοτώντας το τέλος της πυρηνικής εποχής της χώρας, μετά από περισσότερες από έξι δεκαετίες.
Η πυρηνική ενέργεια ήταν εδώ και καιρό αμφιλεγόμενη στη Γερμανία. Για πολλούς, το κλείσιμο των πυρηνικών σταθμών, είναι διορατικό. Το βλέπουν ως σημείο καμπής σε μια συγκεκριμένη πηγή ενέργειας χαμηλών εκπομπών άνθρακα σε μια εποχή που κάνει δραστικές περικοπές στη ρύπανση που απαιτείται για τη θέρμανση του πλανήτη.
«Η θέση της γερμανικής κυβέρνησης είναι σαφής: η πυρηνική ενέργεια δεν είναι πράσινη. Ούτε είναι βιώσιμη», δήλωσε στο CNN η Στέφι Λέμκε ομοσπονδιακή υπουργός Περιβάλλοντος και Προστασίας των Καταναλωτών της Γερμανίας και μέλος του Κόμματος των Πρασίνων. «Ξεκινάμε μια νέα παραγωγική βιομηχανία», πρόσθεσε.
Πιο αναλυτικά, το κλείσιμο των τριών εργοστασίων – Emsland, Isar 2 και Neckarwestheim – αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα μιας εν εξελίξει διαδικασίας για περισσότερα από 20 χρόνια.
Οι ρίζες της όμως είναι ακόμα πιο παλιές. Στη δεκαετία του 1970, ένα ισχυρό αντιπυρηνικό κίνημα εμφανίστηκε στη Γερμανία. Διάφορες ομάδες είχαν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν για τη νέα μονάδα παραγωγής ενέργειας, ανησυχώντας για τους τεχνολογικούς κινδύνους και, για ορισμένους, τη σύνδεση με τα πυρηνικά όπλα. Το κίνημα γέννησε το Κόμμα των Πρασίνων, το οποίο είναι πλέον μέρος του κυβερνητικού συνασπισμού.
Τα πυρηνικά ατυχήματα έχουν τροφοδοτήσει την αντίθεση: η μερική κατάρρευση του πυρηνικού σταθμού του Three Mile Island στην Πενσυλβάνια το 1979 και η καταστροφή του 1986 στο Τσερνόμπιλ, που δημιούργησε ένα σύννεφο ραδιενεργών αποβλήτων που έφτασε σε μέρη της Γερμανίας.
Το 2000, η γερμανική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να απολαύσει την πυρηνική ενέργεια και άρχισε να συμπεριλαμβάνει πυρηνικούς σταθμούς. Αλλά όταν η νέα κυβέρνηση ανέβηκε στην εξουσία το 2009, θεωρήθηκε πολύ βραχύβια – σαν να επρόκειτο να μεταφέρει την πυρηνική τεχνολογία σε μια διαφορετική τεχνολογία, για να βοηθήσει τη χώρα να προχωρήσει προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Τότε έγινε η Φουκουσίμα. Τον Μάρτιο του 2011, ένας σεισμός και ένα τσουνάμι προκάλεσαν την τήξη τριών αντιδραστήρων στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Fukushima Daiichi. Για πολλούς στη Γερμανία, η χειρότερη πυρηνική καταστροφή της Ιαπωνίας είναι η επιβεβαίωση «ότι τα πυρηνικά ατυχήματα σε μεγάλη κλίμακα δεν μπορούν να γίνουν αξιόπιστα», είπε στο CNN η Μιράντα Σρέερς, καθηγήτρια περιβάλλοντος και κλίματος στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Τρεις μέρες αργότερα, η Άνγκελα Μέρκελ, που προηγουμένως ήταν υπέρ των πυρηνικών, έδωσε μια ομιλία με τον τίτλο «Η ακατανόητη καταστροφή της Ιαπωνίας» και την αποκάλεσε «σημείο καμπής» για τον κόσμο και ανήγγειλε ότι η Γερμανία θα επιτάχυνε την πυρηνική εποχή, με τα παλαιότερα εργοστάσια να κλείνουν αμέσως.
Η τελική επιτάχυνση στην διαδικασία της απαλλαγής από την πυρηνική ενέργεια δόθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις ποικίλες απειλές για χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Η γερμανική κοινή γνώμη ήταν πεπεισμένη πιο πολύ από ποτέ για την απεξάρτηση από την πυρηνική ενέργεια.