Δεκαέξι χρόνια ήταν πολλά για τη βαρύτατη ροσονέρα φανέλα! Η Μίλαν θα δώσει ξανά το «παρών» στα ημιτελικά του Champions League μετά το 2007, αφού έφυγε από τον ιταλικό νότο με το 1-1, απαγορεύοντας με αστείρευτο πάθος στη Νάπολι να κάνει το παιχνίδι της.
Η ομάδα του Σπαλέτι, όπως και στο Μιλάνο, πίεσε ασφυκτικά στα πρώτα λεπτά, κρατώντας τους φιλοξενούμενους καρφωμένους στα καρέ τους. Σταδιακά ωστόσο, η κατάσταση ισορρόπησε και οι Ροσονέρι έφεραν το παιχνίδι στα μέτρα τους. Οι Παρτενοπέι ναι μεν κυκλοφορούσαν και είχαν την πρωτοβουλία αλλά έπεφταν πάνω στο μιλανέζικο τείχος και δεν έβρισκαν τους διαδρόμους για να δημιουργήσουν. Η πρώτη πραγματικά καλή στιγμή στο ματς ήρθε από την… άσπρη βούλα. Η Μίλαν βγήκε στην αντεπίθεση, ο Μάριο Ρούι γκρέμισε τον Λεάο στην περιοχή και ο Μαρτσίνιακ έδειξε το σημείο του πέναλτι.
Ο Ζιρού δεν μπόρεσε να ανοίξει το σκορ και αστόχησε για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια από τα έντεκα βήματα, αφού είδε τον Μέρετ να κρατά τη Νάπολι ζωντανή. Οι γηπεδούχοι ήταν φλύαροι, με την μπάλα, κάπως βιαστικοί στην τελική τους επιλογή και δεν «ενοχλούσαν» τον Μενιάν, ενώ στο 43′ η ομάδα του Πιόλι τους έβαλε σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.
Ο Λεάο διέσχισε παραπάνω από το μισό «Μαραντόνα» με την μπάλα στα πόδια, πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και την κατάλληλη στιγμή «έσπασε» στον Ζιρού ο οποίος την έσπρωξε στα δίχτυα και λυτρώθηκε, κάνοντας το 1-0.
Στο δεύτερο μέρος δεν άλλαξαν πολλά. Οι Παρτενοπέι είχαν την κατοχή και προσπαθούσαν να απειλήσουν, όμως παρά τις εμπνεύσεις και τις ατομικές ενέργειες του Κβαρατσχέλια δεν κατάφερναν να βρουν τη λύση του… γρίφου. Ο Πιόλι έκλεισε κάθε διάδρομο, αφοσιώθηκε στην προστασία του προβαδίσματος και πέτυχε.
Στο 82′ η Νάπολι είχε την ευκαιρία να γυρίσει τα πάντα τούμπα και να ψάξει την ανατροπή όμως (και) ο Κβαρατσχέλια αστόχησε από την άσπρη βούλα εξαιτίας του εξαιρετικού Μενιάν που του είπε «όχι». Η ομάδα του Σπαλέτι πάλεψε μέχρι το τέλος, όμως η κεφαλιά του Οσιμέν δεν ήταν ικανή να τη σπρώξει προς ένα ανεπανάληπτο θαύμα.