Πολυαναμενόμενη, η μεταρρύθμιση των κανόνων σε περίπτωση διάσωσης τραπεζών μόλις παρουσιάστηκε από την Ευρωπαική Επιτροπή. Οι προτεινόμενες αλλαγές στοχεύουν κυρίως στη διευκόλυνση της εφαρμογής των κανόνων εξυγίανσης πτώχευσης για τις μικρές και μεσαίες τράπεζες, περιορίζοντας παράλληλα τη χρήση των δημοσίων κεφαλαίων. Ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι «το σύστημα εξυγίανσης που έχει τεθεί σε εφαρμογή στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης δεν χρησιμοποιείται πλήρως όπως είχε προγραμματιστεί», η Επιτροπή θέλει να καλύψει ένα κενό. Στην Ένωση, οι μεγάλες χρεοκοπημένες τράπεζες υπάγονται στο Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης, ενώ οι μικρομεσαίοι δανειστές εποπτεύονται από τις εθνικές αρχές και οι υποθέσεις τους αντιμετωπίζονται από τα δικαστήρια ή μέσω εθνικών διαδικασιών εκκαθάρισης. Για να διευρύνει το πεδίο εφαρμογής των κανόνων, οι Βρυξέλλες επιτίθενται στα κριτήρια απόφασης, ιδίως στην αξιολόγηση που θεωρείται υπερβολικά «περιοριστική» του δημοσίου συμφέροντος. Θα μπορούσε πλέον να ληφθεί υπ’ όψη, εάν ο αντίκτυπος είναι περιφερειακός και όχι πλέον αποκλειστικά εθνικός ή ευρωπαϊκός. Πλαισιώνοντας τη διακριτική εξουσία των εθνικών αρχών, η ευρωπαϊκή εκτελεστική εξουσία επιθυμεί επίσης να επιτύχει κάποια εναρμόνιση στην εφαρμογή των κανόνων εξυγίανσης.
Η άλλη εμβληματική πρόταση σχετίζεται με τη χρηματοδότηση δίνοντας τη δυνατότητα χρήσης εθνικών κεφαλαίων εγγύησης καταθέσεων για τη διάσωση αυτών των μικρομεσαίων τραπεζών. Είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος μείωσης της τάσης των κρατών μελών να χρησιμοποιούν τα χρήματα των φορολογουμένων για την αντιμετώπιση της επικείμενης χρεοκοπίας. Όπως έκανε η Ιταλία το 2017, χορηγώντας κρατική βοήθεια 5,4 δισ. ευρώ στο Monte dei Paschi di Siena. Η ιδέα είναι να διευκολυνθεί, αν χρειαστεί, η μεταφορά των καταθέσεων -ασφαλισμένων ή μη- από μια χρεοκοπημένη τράπεζα σε μια υγιή τράπεζα. Αυτός ο αποκαλούμενος μηχανισμός «μετάβασης» προορίζεται να είναι «ένας πιο αποτελεσματικός και λιγότερο δαπανηρός τρόπος διαχείρισης μιας τραπεζικής κρίσης και προστασίας των καταθετών, αντί να τους πληρώνει μετά την πτώχευση της τράπεζας».
Ωστόσο, η ικανότητα των τραπεζών να «απορροφούν ζημιές», με την επιφύλαξη αυστηρών κανόνων, παραμένει η « πρώτη γραμμή άμυνάς τους» , επιμένει ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής, γνωρίζοντας καλά ότι το θέμα αυτό ανησυχεί πολλά κράτη μέλη και ευρωβουλευτές.