Το ελληνικό πρωτάθλημα φτιάχνει προπονητές, δεν είναι μαγνήτης για μεγάλα ονόματα

Οι τρεις προπονητές με την μεγαλύτερη χρονική διάρκεια στον πάγκο του Ολυμπιακού την τελευταία δεκαπενταετία ήταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε (από τον Ιούνιο του 2008 έως τον Μάιο του 2009 και από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι τον Ιούνιο του 2012), ο Μίτσελ (από τον Φεβρουάριο του 2013 έως τον Ιανουάριο του 2015 και από Σεπτέμβριο του 2022 μέχρι τον Απρίλιο του 2023) και ο Πέδρο Μαρτίνς (από τον Απρίλιο του 2018 έως τον Ιούλιο του 2022) ο Δημήτρης Χριστοφιδέλλης σχολιάζει για το SPORT 24.

Ο Βαλβέρδε πριν αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού είχε εργαστεί στην Αθλέτικ Μπιλμπάο και στην Εσπανιόλ. Μετά τη θητεία του στην πειραϊκή ομάδα κάθισε στον πάγκο της Βιγιαρεάλ, της Βαλένθια και έφτασε να κοουτσάρει την Μπαρτσελόνα του Μέσι.

Ο Μίτσελ πριν έρθει στην Ελλάδα είχε δουλέψει στη Ράγιο Βαγεκάνο, στη Χετάφε και ένα χρόνο στη Σεβίλλη. Μετά το πέρασμά του από τους “ερυθρόλευκους” πήγε στη Μαρσέιγ και ακολούθησαν η Μάλαγα, η Πούμας στο Μεξικό και η Χετάφε.

Και ο Μαρτίνς πριν φορέσει την κόκκινη φόρμα είχε εργαστεί στη Μαρίτιμο, στη Ρίο Άβε και στη Βιτόρια Γκιμαράες. Ούτε ο Βαλβέρδε ούτε ο Μίτσελ ούτε ο Μαρτίνς ήταν “τα μεγάλα ονόματα προπονητών” πριν αναλάβουν τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, η πειραϊκή ομάδα κατέκτησε τίτλους υπό τις οδηγίες τους και σε ό,τι αφορά τον πρώτο και τον τρίτο, οι “ερυθρόλευκοι” έκαναν την κατάλληλη επανεκκίνηση ανοίγοντας καινούργιους κύκλους το 2010 και το 2018.

Ακόμη και ο Μάρκο Σίλβα, ο οποίος είχε φανεί από τη σεζόν που κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού (2015-16) ότι ήταν ένας εξαιρετικός προπονητής, πριν έρθει στα μέρη μας είχε δουλέψει στην Εστορίλ και μόλις ένα χρόνο στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας.

Μετά τη θητεία του στον Ολυμπιακό άνοιξε τα φτερά του για την Αγγλία στην οποία βρίσκεται τα τελευταία έξι χρόνια και κάτι (Χαλ, Γουότφορντ, Έβερτον και Φούλαμ).

Επίσης, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ, ο οποίος έμεινε μόλις έξι μήνες στον Ολυμπιακό, πριν έρθει στην Ελλάδα είχε εργαστεί στην Καμάτσα, την Τσάβες, την Μπέιρα Μαρ και μία περίοδο στην Μπράγκα. Αφού αποχώρησε από τους “ερυθρόλευκους” δούλεψε στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας και στη Μονακό. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, είχε κάνει καλές επιλογές και με τον Βαλβέρδε και με τον Μαρτίνς και με τον Μάρκο Σίλβα και με τον Ζαρντίμ και υπό τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί και με τον Μίτσελ, κι ας μην ήταν από το πάνω ράφι της προπονητικής.

Ακόμη, κι ο Κορμπεράν, που έμεινε μόλις ενάμιση μήνα στην πειραϊκή ομάδα, είναι ένας κανονικός προπονητής, αλλά τη χρονική στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία και το σχεδόν καθημερινό πήγαινε – έλα των παικτών εν μέσω μεταγραφικής περιόδου δεν ήταν εύκολο να αποδώσει.

Γιοβάνοβιτς, Αλμέιδα και Λουτσέσκου

Όμως πέρα από τον Ολυμπιακό, διευρύνοντας τα δεδομένα, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν αυτή τη στιγμή στους πάγκους τους τρεις πολύ καλούς προπονητές, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τον Ματίας Αλμέιδα και τον Ραζβάν Λουτσέσκου.

Και δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι πριν καθίσουν στους πάγκους των άλλων μεγάλων ομάδων του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν στα top ονόματα της προπονητικής αγοράς. Ωστόσο, αποτελεί πραγματικότητα ότι έχουν κάνει έργο στους “πράσινους”, στους “κιτρινόμαυρους” και στον Δικέφαλο του Βορρά αφήνοντας το σημάδι τους. Ο Γιοβάνοβιτς πριν αναλάβει τον Παναθηναϊκό είχε δουλέψει στον Ηρακλή, στην Παναχαϊκή, στον ΑΠΟΕΛ, στην Αλ Νασρ και στα Αραβικά Εμιράτα.

Ο Αλμέιδα πρώτη φορά τώρα εργάζεται σε ευρωπαϊκή ομάδα, καθώς ήταν στην Αργεντινή (Ρίβερ Πλέιτ, Μπάνφιλντ), στο Μεξικό (Σίβας Γκουανταλαχάρα) και στις ΗΠΑ (Σαν Χοσέ).

Και ο Λουτσέσκου πέρασε από τους πάγκους των Μπρασόφ, Ραπίντ Βουκουρεστίου, Εθνικής Ρουμανίας, Ελ Τζαϊς του Κατάρ, Πετρολούλ και Ξάνθης. Αντίστοιχα ισχύει με τον Αμπέλ Φερέιρα, ο οποίος από την πορτογαλική Μπράγκα (δεύτερη και πρώτη ομάδα) ανέλαβε τον ΠΑΟΚ, προτού φύγει για τη βραζιλιάνικη Παλμέιρας.

Σε κάθε περίπτωση, είναι εμφανές ότι, για διάφορους λόγους, το ελληνικό πρωτάθλημα δεν προσελκύει μεγάλα ονόματα προπονητών, αλλά φτιάχνει καριέρες τεχνικών. Ακόμη και σε περιόδους που τα πήγαιναν καλά οι ομάδες μας στην Ευρώπη ή είχε επιτυχίες η Εθνική Ομάδα, πόσοι τοπ προπονητές είχαν έρθει στα μέρη μας;

Τα μπάτζετ και οι μισθοί

Επίσης, υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες. Μπορούν οι ελληνικές ομάδες, με τα έσοδα που έχουν τα οποία δεν συγκρίνονται με τα τοπ πρωταθλήματα, να δώσουν τρία ή τέσσερα εκατομμύρια ετήσιο συμβόλαιο σε έναν προπονητή και το επιτελείο του;

Από την άλλη, τα μεγάλα ονόματα τεχνικών, γιατί να επιλέξουν να συνεχίσουν στην Ελλάδα και να μην περιμένουν πρώτα να εξαντλήσουν άλλες προοπτικές; Τη στιγμή που δεν γνωρίζουν τι μπάτζετ θα έχουν για μεταγραφές και αν η ομάδα που θα αναλάβουν -η οποία θα χρειαστεί να δώσει προκριματικούς αγώνες κατακαλόκαιρο- θα μπορεί να είναι στους ομίλους του Champions League ή του Europa League;

Όλοι θα ήθελαν στις ομάδες τους τον Αντσελότι, τον Γκουαρντιόλα, τον Κλοπ ή τον Μουρίνιο, αλλά θα πρέπει να πατάει κανείς στο έδαφος. Το ζητούμενο είναι να γίνονται σωστές επιλογές από τις ομάδες, να δίνονται τα “κλειδιά” σε έναν κανονικό προπονητή, φιλόδοξο και με δίψα για δουλειά και διάκριση, που θα μπορεί να χτίσει μια καινούργια ομάδα, να την εξελίξει και να την ανεβάσει επίπεδο αγωνιστικά.

Και, σε ό,τι αφορά τον Ολυμπιακό, υπάρχουν και η γνώση ετών και οι διασυνδέσεις σε διεθνές επίπεδο, αλλά και με κορυφαία γραφεία μάνατζερ προκειμένου να βρεθεί η ενδεδειγμένη λύση για τον πάγκο του ενόψει της νέας περιόδου.

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε τα τελευταία χρόνια στο top-25 της Ευρώπης (έφτασε στην 24η θέση στο ranking της UEFA), έχει “χτίσει” ένα καλό όνομα στο πέρασμα των ετών και έχει την δυνατότητα να καθίσει γύρω από το ίδιο τραπέζι με κορυφαία στελέχη και ατζέντηδες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.