Πίσω στα τέλη Μαρτίου, ο κορυφαίος αμερικανός στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα διπλασίαζαν τον στρατιωτικό τους προϋπολογισμό σε περίπτωση που το καθεστώς του Κιέβου έχανε τον πόλεμο με τη Ρωσία (στη φωτογραφία αρχείου από U.S. Navy via Reuters, επάνω, κατευθυνόμενος πύραυλος Tomahawk εκτοξεύεται από το αντιτορπιλικό USS Barry).
«Παγκόσμια σύγκρουση» Τότε, ο Μίλεϊ επισήμανε ότι «η μη υποστήριξη της Ουκρανίας τώρα θα οδηγούσε σε τεράστια αύξηση των μελλοντικών αμυντικών προϋπολογισμών».
«Εάν αυτή η τάξη που βασίζεται σε κανόνες, η οποία διανύει το 80ό έτος της, αν ακυρωθεί, τότε να προσέχετε πολύ», είπε ο Μίλεϊ ενώ κατέθετε ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου στις 23 Μαρτίου.
«Θα διπλασιάσουμε τους αμυντικούς προϋπολογισμούς σ’ εκείνη τη φάση γιατί δεν θα μπούμε σε μια εποχή ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων. Θα ξεκινήσει μια εποχή σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων. Και αυτό θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για ολόκληρο τον κόσμο», τόνισε επιπροσθέτως, όπως γράφει σε ανάλυσή του στην ενημερωτική ιστοσελίδα των BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Νότια Αφρική, Βραζιλία) ο Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής.
Εντελώς άστοχη Πρώτον, πρέπει να σημειωθεί ότι η παρατήρηση του Μίλεϊ για τη λεγόμενη «βασισμένη σε κανόνες (παγκόσμια) τάξη» που υποτίθεται ότι διαρκεί 80 χρόνια είναι εντελώς άστοχη.
Η γεωπολιτική κατάσταση τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ήταν απλώς μια σκιά της παγκόσμιας τάξης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τις ΗΠΑ να διεξάγουν ουσιαστικά αδιάκοπη επίθεση εναντίον ολόκληρου του κόσμου, κάθε αντίληψη ότι υπάρχουν πραγματικοί κανόνες που ισχύουν εξίσου για όλους είναι πέρα για πέρα για γέλια.
Ωστόσο, ο ισχυρισμός ότι η Ουάσιγκτον θα χρειαστεί να διπλασιάσει τις «αμυντικές» δαπάνες της είναι πολύ πιο σοβαρός και σημαντικός.
Κατά ειρωνικό τρόπο, απειλεί να το κάνει ενώ «προειδοποιεί» για μια διαφαινόμενη παγκόσμια σύγκρουση, που προκαλείται αποκλειστικά από τις ίδιες τις ΗΠΑ, καθώς είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη με ανοιχτά δηλωμένη στρατηγική «κυριαρχίας πλήρους φάσματος».
Αστρονομικά ποσά Ο Μίλεϊ κατέθεσε ενώπιον της Επιτροπής Πιστώσεων για την Αμυνα, της Βουλής των Αντιπροσώπων, για τον προϋπολογισμό του υπουργείου Αμυνας του επόμενου έτους, μαζί με τον υπουργό Αμυνας Λόιντ Οστιν.
Το ποσό για το Πεντάγωνο ανέρχεται επίσημα σε 842 δισεκατομμύρια δολάρια, 69 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από τα 773 δισεκατομμύρια δολάρια που ζήτησε ο στρατός για το 2023.
Ωστόσο, οι συνολικές δαπάνες για την εθνική «άμυνα», συμπεριλαμβανομένης της πρόβλεψης για τα πυρηνικά όπλα (επίσημα υπό τη δικαιοδοσία του υπουργείου Ενέργειας ), εκτοξεύονται στα 886 δισεκατομμύρια δολάρια.
Και σ’ αυτά δεν περιλαμβάνεται η λεγόμενη «βοήθεια» για το καθεστώς του Κιέβου, η οποία ανερχόταν σε περίπου 113 δισεκατομμύρια δολάρια στις αρχές του 2023.
Ωστόσο, το ενημερωμένο ποσό πλησιάζει τώρα στα 150 δισεκατομμύρια δολάρια και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα σταματήσει σύντομα ν’ αυξάνεται.
Ο στρατηγός Μίλεϊ έχει επανειλημμένα περιγράψει τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως «σημαντικό εθνικό συμφέρον» και «θεμελιώδες για τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την παγκόσμια ασφάλεια».
Αδύνατη η ειρηνική διευθέτηση Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι δεν είναι τίποτα απ’ αυτά τα πράγματα, καθώς ο κόσμος, η ΕΕ και οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν όλοι πιο πιεστικές ανησυχίες.
Δυστυχώς, αυτή η ιδέα είναι εξαιρετικά απίθανο να οδηγήσει σε οποιαδήποτε ειρηνική διευθέτηση, ειδικά καθώς το Στρατιωτικό Βιομηχανικό Συγκρότημα των ΗΠΑ (MIC) συνεχίζει να εισπράττει τα απροσδόκητα κέρδη του.
Ενώ ορισμένα μέλη του Κογκρέσου ήταν σταθερά επιφυλακτικά σχετικά με τη «βοήθεια» στο καθεστώς του Κιέβου, η πλειοψηφία εξακολουθεί να έχει ισχυρή προτίμηση για την επίσημη αφήγηση.
Οι σκεπτικιστές συνήθως αναφέρουν «την αποτυχία του καθεστώτος των ΗΠΑ και του Κιέβου να καθορίσουν με μεγαλύτερη σαφήνεια τους στρατηγικούς τους στόχους» ως τον κύριο λόγο για την έλλειψη «πιο ανένδοτης υποστήριξης».
Ο μόνος «στρατηγικός στόχος» Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι ο μόνος «στρατηγικός στόχος» είναι να συνεχιστεί ο πόλεμος για όσο το δυνατόν περισσότερο, γεγονός που εξηγεί και τα επανειλημμένα αιτήματα για διαρκή αύξηση του προϋπολογισμού του Πενταγώνου.
Ωστόσο, η έκκληση του Μίλεϊ για διπλασιασμό του αποτελεί μεγάλη κλιμάκωση και δεν είναι σαφές πώς ακριβώς η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να επιτύχει έναν τόσο μνημειώδη στόχο.
Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες για το 2022 ανέρχονταν στα περίπου 2,1 τρισεκατομμύρια δολάρια, που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται ήδη στο 40% του παγκόσμιου συνόλου με τον τρέχοντα προϋπολογισμό τους.
Ο διπλασιασμός του, ακόμη και τα επόμενα χρόνια (λαμβάνοντας υπόψη ότι και άλλες υπερδυνάμεις σίγουρα θα ακολουθούσαν) θα μπορούσε να ωθήσει αυτό το ποσοστό κοντά στο 60%.
Οσον αφορά στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, θα απαιτούσε επίσης περαιτέρω περικοπές στις επενδύσεις για την υγειονομική περίθαλψη, τις υποδομές, την εκπαίδευση κ.λπ.
Καθώς ο στρατός ξοδεύει επί του παρόντος περίπου το 15% του συνολικού ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ, ο διπλασιασμός θα σήμαινε προφανώς ότι το ποσοστό θα ανέβαινε (ή και θα ξεπερνούσε) στο 30%.
«Σπιράλ θανάτου» Τέτοια στοιχεία είναι αρκετά κοντά σ’ αυτά που ξόδευε η πρώην Σοβιετική Ενωση όσον αφορά στον συνολικό προϋπολογισμό της, και ήταν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συνέβαλαν στην ατυχή διάλυσή της.
Από την άλλη πλευρά, αναγκάζει και άλλους ν’ αυξήσουν δραστικά τις δικές τους στρατιωτικές δαπάνες. Εάν η Κίνα ακολουθούσε το παράδειγμά τους, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της θα άγγιζε τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια, με τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της Ρωσίας να πλησιάζει τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτό θα προκαλούσε ένα «σπιράλ θανάτου» στρατιωτικών δαπανών που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο (αν ήταν καθόλου δυνατόν) να ελεγχθεί, οδηγώντας τον κόσμο σε μια άνευ προηγουμένου κούρσα εξοπλισμών.
Ωστόσο, αυτός ο «νέος» Ψυχρός Πόλεμος θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον «παλιό», καθώς θα υπήρχαν περίπου μισή ντουζίνα υπερδυνάμεις και μεγάλες δυνάμεις που θα ανταγωνίζονται για επιρροή και μεγαλύτερο γεωπολιτικό αποτύπωμα.
Μία μόνο επιλογή Από την άλλη πλευρά, εάν ο υπόλοιπος κόσμος αρνηθεί ν’ απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, μια τέτοια μαζική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ θα ωθούσε τον πολυπολικό κόσμο σε μεγαλύτερη ενοποίηση, καθώς θα ήταν ο μόνος τρόπος ν’ αντιμετωπιστεί η αμερικανική επιθετικότητα χωρίς να διπλασιαστούν οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί των υπολοίπων.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι ΗΠΑ μένουν με μια επιλογή – να κλιμακώσουν περαιτέρω, όχι μόνο με τη Ρωσία, αλλά και με τον υπόλοιπο κόσμο, ή να βρουν μια διέξοδο. Διαφορετικά, ο πληθωρισμός τους θα εκτιναχθεί τόσο πολύ που ο «διπλασιασμός» του προϋπολογισμού του Πενταγώνου θα γίνει από μόνος του.