Μπακολιάς:”Δεν του χαρίστηκε τίποτα, όλοι θα «σκιστούν» μαζί του”

Γίνονται όλα τόσο γρήγορα, που δεν προλαβαίνουμε να διαχειριστούμε συναισθήματα, σκέψεις, αγωνία, άγχος. Εμείς που απλά παρακολουθούμε τη «μάχη» για το πρωτάθλημα, σκεφτείτε λοιπόν αυτούς που αγωνίζονται, ταξιδεύουν, προπονούνται και πάλι απ’ την αρχή. Κάθε τρεις μέρες όλα αυτά γράφει ο Λευτέρης Μπακολιάς για το SDNA.

Πότε έγινε το ματς με τον ΠΑΟΚ που ήταν φουλ στο σασπένς μέχρι τελευταίο δευτερόλεπτο, πότε ήρθε το ματς με τον Βόλο, χαμπάρι δεν πήραμε. Αυτά είναι τα φετινά πλέι οφ που κρίνουν το πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός ειδικά έχει ένα λόγο παραπάνω να αναφέρεται στις ασταμάτητες μεταβολές ψυχολογίας, σωματικής κόπωσης και συναισθήματος, γιατί όσα του συμβαίνουν δεν είναι ούτε εύκολα, ούτε του τα χάρισε κανείς.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, οι πέντε αγωνιστικές που ακολουθούν είναι περισσότερο από δύσκολες. Η κατάκτηση του τίτλου στο σημείο που βρισκόμαστε, θα ισοδυναμεί με μίνι θαύμα. Θέλουν δε θέλουν να το παραδεχτούν οι υπόλοιποι, μικρή σημασία έχει. Άλλωστε έχουμε αναφέρει απ’ την αρχή της σεζόν ακόμη, η στόχευση των περισσότερων είναι διπλή: Να ανυψώσουν τις ομάδες τους, να απαξιώσουν το Τριφύλλι. Ακόμη κι αν δεν τους έκανε τη χάρη.

Ποδοσφαιρικά, παρασκηνιακά, διαιτητικά, κανείς δε χάρισε τίποτα στον Παναθηναϊκό. Ο οποίος παραδόξως κιόλας, αντιμετωπίζει υπέρμετρα εχθρική στάση. Σα να ενοχλήθηκαν οι πάντες που τον είδαν να επιστρέφει. Βόλευε όντας κάπου εκεί στη μάχη για την Ευρώπη. Ένα μέγεθος σαν τους Πράσινους να μπαίνει στην εξίσωση του πρωταθλητισμού, δεν το λες κι εύκολο να το διαχειριστούν. Οπότε… λύσσαξαν και λυσσάνε σε κάθε ευκαιρία. Δίχως να το κρύβουν πλέον.

Άρα οι πέντε αγωνιστικές που ακολουθούν, θα είναι κάτι περισσότερο από απαιτητικές για τον Παναθηναϊκό. Λέξεις όπως «αδιάφορος» για αντίπαλο, δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί και να ισχύει. Πέντε ματς, πέντε αντίπαλοι, πέντε αναμετρήσεις που όποιον αντιμετωπίζεις θα τις βλέπουν σαν τελικό Champions League. Δεν το αναφέρουμε σαν κακό, αντίθετα καλό είναι. Για να μην τολμήσει μελλοντικά κανείς να βρει δικαιολογίες σε περίπτωση κατάκτησης απ’ το Τριφύλλι.

Έτσι όπως κυλούν τα πράγματα, για να πάρει τον τίτλο ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει υποχρεωτικά τέσσερις νίκες με τη μία εξ αυτών να είναι κόντρα στην ΑΕΚ. Ή τέσσερις νίκες και μια ισοπαλία με την Ένωση. Διαφορετικά, θα είναι δύσκολο να τερματίσουν πρώτοι οι Πράσινοι.

Ο Παναθηναϊκός πάει στο Βόλο, κόντρα σε έναν αντίπαλο που αν δείτε τις αναμετρήσεις του, τη… λύσσα και το πάθος που επέδειξε κόντρα στο Τριφύλλι, δεν την είχε σε άλλες αναμετρήσεις. Ούτε ανοίχτηκε, αφιέρωσε το παιχνίδι του στη σκοπιμότητα και τα νεύρα. Λάθος του Παναθηναϊκού που δε νίκησε φυσικά, δεν το συζητά κανείς αυτό.

Το ντέρμπι με την ΑΕΚ το αφήνουμε στην άκρη, δεν σηκώνει συζήτηση για την κρισιμότητα και τη σημασία του. Εκεί είναι όντως τελικός. Μετά ακολουθεί ο ΠΑΟΚ, τον οποίο όλοι είδαμε πως έπαιξε. Καλά έκανε έτσι κάνουν οι μεγάλες ομάδες δεν χαρίζονται σε κανέναν. Ακόμη κι έτσι, ευνοημένη βγήκε η ΑΕΚ. Γιατί; Μα επειδή οι Θεσσαλονικείς μέχρι το 105’ έδωσαν όλη τους την ένταση με τρελό πάθος για να ισοφαρίσουν. Αυτό τους κόστισε σε δυνάμεις, ενέργεια, αλλά και τραυματισμούς, καθώς θα παίξουν με τεράστιες απουσίες στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οπότε από… σπόντα, γίνεται σε θεωρητικό επίπεδο ευκολότερο το έργο της ΑΕΚ.

Προσθέστε πως σε περίπτωση αποτυχία τους ΠΑΟΚ να πάρει κάτι στη Νέα Φιλαδέλφεια, μετά θα έχει πραγματικά ανάγκη να φύγει με αποτέλεσμα απ’ τη Λεωφόρο. Άρα κι εκείνο το δικό σου ματς, θα είναι τελικός.

Εν συνεχεία Ολυμπιακός στο Φάληρο. Γεμάτο ή άδειο το γήπεδο, ντέρμπι είναι. Αιωνίων. Ανάλυση δεδομένων δεν χρειάζεται καν. Διαβάζετε πολλά, ακούτε περισσότερα για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, με καφενειακές μπούρδες. Ποιοι τα λένε; Αυτοί που ποτέ στην ύπαρξή τους δεν είχαν αιώνιο αντίπαλο. Εκείνοι που δεν αισθάνθηκαν ποτέ τους τι θα πει αιώνιος αντίπαλος. Τη μία βρίζουν τον έναν την άλλη τον άλλο, την τρίτη κάποιον τρίτο. Εναλλάξ δημιουργούν εχθρούς. Στη «σχέση» Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, πάντα ο «εχθρός» ήταν, είναι και θα είναι ένας. Οι άλλοι είναι απλά μεγάλοι αντίπαλοι. Δικαιολογημένη η ρητορική της μπούρδας, γιατί δεν ξέρουν, δεν έχουν αισθανθεί…

Πού καταλήγουμε; Το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός είναι η ευχή κάθε Ολυμπιακού. Να παίζει αγώνα ως ρυθμιστής ουσιαστικά, έχοντας την ευκαιρία να σε ανακόψει απ’ το να πάρεις το πρωτάθλημα. Αν αντέξει και ανταπεξέλθει ο Παναθηναϊκός απ’ όλα αυτά, τότε θα φτάσει το εντός έδρας με τον Άρη το οποίο όντως μοιάζει με το πιο… βατό. Όχι εύκολο, απλά βατό. Γιατί μεταξύ μας, αν κρίνεται ο τίτλος στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό να φιλοξενεί τον Άρη που λογικά θα είναι βαθμολογικά αδιάφορος, δεν χρειάζεται να συζητάμε για τον ψυχισμό και το πάθος που θα υπάρχει. Πέρα απ’ την ποδοσφαιρική ανωτερότητα.

Πού καταλήγουμε λοιπόν; Ο Παναθηναϊκός ξέρει πως δε θα του χαριστεί το παραμικρό. Τον περιμένουν… παγίδες εκεί που ίσως να μην τις φαντάζετε. Έχει απέναντί του αντιπάλους οι οποίοι (πλην ΑΕΚ) προτιμούν να πάρει τον τίτλο η Ένωση. Όχι πως αυτό θα τους κάνει να της… χαριστούν, δε λέμε αυτό. Απλά το κίνητρό τους κόντρα στο Τριφύλλι θα είναι ξεκάθαρα μεγαλύτερο. Δεν το λέμε εμείς, δείτε πως αντιμετώπισαν τα ματς με αυτούς τους δύο μέχρι τώρα. Σκεφτείτε τι θα γίνει τώρα που είναι κυριολεκτικά η τελική ευθεία.

Γι’ αυτό και είναι υπερβολικά δύσκολη η κατάκτηση. Στηρίζεται το Τριφύλλι στα πόδια και στις δυνάμεις του. Στην ενέργειά του, στην ποδοσφαιρική του ικανότητα. Ακόμη και μέχρι εδώ που το έφτασε, μοιάζει με έκπληξη τηρουμένων των αναλογιών εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Όμως φτάνοντας μέχρι εδώ, πέρα από δύσκολο και απαιτητικό, είναι και ευκαιρία.

Τί θέλει λοιπόν; Τέσσερις νίκες και ας κάνει μετά και μια ήττα-με προϋπόθεση πως θα νικήσει την ΑΕΚ-εκτός αν κάνει τέσσερις νίκες και μια ισοπαλία με την Ένωση. Αυτό ας κάνει λοιπόν. Στο κάτω-κάτω δεν είναι κάτι που ξαφνιάζει τους Πράσινους. Το έχει πει απ’ την αρχή ο Γιοβάνοβιτς, για να το πάρει ο Παναθηναϊκός πρέπει να νικήσει όλα τα ματς! Δε θα του χαριστεί το παραμικρό, δε θα του χαριστεί κανείς αντίπαλος, δε θα πάρει ούτε… κουκούτσι σε επίπεδο αντιμετώπισης.