Ο Τσίπρας «καίει» το χαρτί της κυβέρνησης ανοχής

Η ιδέα μιας προοδευτικής κυβέρνησης ανοχής αποτυγχάνει πλήρως στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κινήθηκε πρόχειρα και βιαστικά τόσο στο επίπεδο του επικοινωνιακού χειρισμού της, όσο και στη θεμελίωσή της στους όρους της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας. Οι πιο νουνεχείς στην πλατεία Κουμουνδούρου ελπίζουν πλέον σε πιο προσεκτικές και σοβαρές προσπάθειες εξεύρεσης κοινού βηματισμού των δυνάμεων που κινούνται στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας και του Κέντρου.

Δεν είναι, πράγματι, ανακριβές ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε έναν τουλάχιστον ατυχή χειρισμό για την προώθηση της κυβέρνησης ανοχής, που ο συντακτικός νομοθέτης κατοχυρώνει. Ο Αλ. Τσίπρας διατύπωσε αυτήν την νέα πρόταση κυβερνητικής συνεργασίας των δυνάμεων της ευρύτερης αριστεράς με όρους, που παραπέμπουν ουσιαστικά σε εκβιαστικό δίλημμα και μάλιστα, σε λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες από τις επερχόμενες εκλογές.

Ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε με σαφώς εκβιαστικό ύφος ότι «αν υπολείπονται 5-10 βουλευτές για να έχουμε πλειοψηφία που χρειαζόμαστε για να πάμε μπροστά με σχέδιο προοδευτικής σύγκλισης, θα πρέπει να πάρουν (σ.σ.: ΠΑΣΟΚ, Μέρα25, ΚΚΕ) την ευθύνη για το αν θα ανοίξουν τον δρόμο στον Μητσοτάκη». Με αυτό το ύφος στα όρια του κυνισμού, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε στους αποδέκτες της πρότασης πως χρειάζεται την πολιτική στήριξη των ηγεσιών των άλλων αριστερών κομμάτων για να ξαναγίνει ο ίδιος πρωθυπουργός και για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο μιας δεύτερης θητείας για τον Μητσοτάκη και τον περίφημο «Μητσοτακισμό».

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι δεν έλαβε σοβαρά υπ’ όψιν σε ποιους απευθύνεται, ποιες είναι οι πολιτικές αποσκευές τους και πού επιθυμούν να κινηθούν. Στον Περισσό, πλήττουν θανάσιμα όταν διαβάζουν τις περίπλοκες συνταγματικές διατάξεις για τα είδη κυβερνήσεων και για τον τρόπο λειτουργίας μιας κυβέρνησης συνεργασίας, ενώ ο Γιάνης Βαρουφάκης παίρνει την εκδίκηση για την συμπεριφορά που είχε ο Αλ. Τσίπρας απέναντί του, όταν ο σημερινός επικεφαλής του Μέρα25 ήταν ακόμη υπουργός Οικονομικών της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης.

Ατυχής ήταν επίσης η επιμονή που επέδειξε ο κ, Τσίπρας ως προς το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη και τον συναφή «μπαμπούλα» του μητσοτακισμού, Ο όρος αυτός παραπέμπει σε έναν τυπικά νεφελώδη τρόπο διακυβέρνησης, ο οποίος ελάχιστα σημαίνει για τους σημερινούς νέους. Και όλος ο επικοινωνιακός σχεδιασμός των τελευταίων ημερών, που ενορχηστρώθηκε από την Κουμουνδούρου, δείχνει πως μάλλον ο επικεφαλής και ο προεδρικός περίγυρος κινείται αναχρονιστικά, και όχι ο σημερινός πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ. Μέσα ενημέρωσης, δημοσιογράφοι, αναλυτές, ακόμη και οι εργαζόμενοι στις εταιρείες δημοσκοπήσεων αμφισβητήθηκαν και αμφισβητούνται ως πειθήνια όργανα αυτού του δόλιου «μητσοτακισμού».

Δεδομένου ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν για την κάλπη της 21^ης Μαΐου και ότι στα αριστερά του κομματικού συστήματος την πρωτοβουλία των κινήσεων την διαθέτει ο Αλ. Τσίπρας, καλό θα ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του πριν από όλα να κινηθούν με περισσότερη σοβαρότητα και με μεγαλύτερη μεθοδικότητα στο πεδίο των προτάσεων κυβερνητικής συνεργασίας. Το Σύνταγμα προβλέπει κυβερνήσεις συνεργασίας και ανοχής, αλλά υπαγορεύει τον σεβασμό στους κανόνες του και στους αποδέκτες των προτάσεων για την σύμπηξη κυβερνητικών συμμαχιών, έτσι ώστε οι όποιες προτάσεις να μην «καίγονται».