Η κεντροδεξιά στροφή της Ευρώπης

«Έτσι γίνεται σε όλη την Ευρώπη», με βάση ένα από τα πιο πρόσφατα ευφυολογήματα του κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος προσπαθεί να κινητοποιήσει την πληθυντική αριστερά εν όψει των επερχόμενων εκλογών της 21^ης Μαΐου και της διαγραφόμενης νέας επικράτησης της κεντροδεξιάς στην χώρα. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μια παραφθορά του πολιτικού γίγνεσθαι σε ευρωπαϊκή κλίμακα, αφού οι λαοί της Γηραιάς Ηπείρου υπερψηφίζουν δεξιά και κεντροδεξιά κομματικά σχήματα.

Συγκεκριμένα, στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 χωρών μελών, δεν υπάρχουν παρά μόνον τρεις κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Είναι οι περιπτώσεις της Μάλτας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Το οργανωτικό και συνεργατικό μοτίβο παρουσιάζει, πράγματι, σημαντικές ομοιότητες με αυτό που εισηγείται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κεντροαριστερό κόμμα συνεργάζεται με ένα ή περισσότερα αριστερά κομματικά υποκείμενα και, στην βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας «μακράς πνοής», συγκροτείται  μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ δύο ή τριών κομμάτων.

Ωστόσο, ο Αλ. Τσίπρας παραλείπει δύο βασικές παραμέτρους και η παράλειψη αυτή είναι μάλλον σκόπιμη.

Η πρώτη από αυτές τις παραμέτρους είναι προγραμματική, δηλαδή βαθιά πολιτική. Οι ηγεσίες και τα επιτελεία των κομμάτων συναντώνται και ανταλλάσσουν θέσεις και απόψεις αρκετό καιρό πριν από την δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας. Δεν πρόκειται για αντιδεξιά μέτωπα ή για λαικομετωπικά σχήματα. Αυτοί οι όροι και η επίκληση στον φόβο της «Δεξιάς» προκαλούν μάλλον το γέλιο παρά τον σοβαρό προβληματισμό μεταξύ των πολιών. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας και το ηγετικό επιτελείο της Κουμουνδούρου ξιφουλκεί εναντίον του «Μητσοτακισμού» και του «κράτους της Δεξιάς»…

Η δεύτερη παράμετρος είναι θεσμική – συνταγματική. Οι κεντροαριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη έχουν αποδεχθεί το συνταγματικό πλαίσιο διεξαγωγής του πολιτικού αγώνα. Όπως οι υπόλοιποι κομματικοί σχηματισμοί, έτσι και η ευρύτερη αριστερά συμμορφώνεται στους «κανόνες του παιχνιδιού». Είναι αυτή η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα; Η κυβέρνηση των ηττημένων είναι νεοφυής όρος της εγχώριας ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως και η κυβέρνηση ανοχής, μια συνταγματικά ακραία κυβερνητική λύση.

Παράλληλα, η κεντροδεξιά παράταξη «καλπάζει» στην Ευρώπη, επιτυγχάνοντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στις κάλπες.

Πιο ειδικά, αυτήν την εβδομάδα, στο Βερολίνο επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών. Νέος κυβερνήτης-δήμαρχος είναι πλέον ο Χριστιανοδημοκράτης Κάι Βέγκνερ του οποίου το κόμμα πρώτευσε στις εκλογές, ενώ η Σοσιαλδημοκράτισσα πρώην δήμαρχος Φραντσίσκα Γκίφαϊ θα είναι η νέα υπουργός Οικονομικών.

Σημειώστε πως στο Βερολίνο οι εκλογές έγιναν στις 12 Φεβρουαρίου και συμφώνησαν μετά από 2,5 μήνες. Και πάντως ο πρώτος έγινε δήμαρχος και η δεύτερη ανέλαβε ένα σημαντικό υπουργείο. Δεν έψαξαν κάποιον άλλον από το πουθενά, όπως διακηρύσσει ο κ. Ανδρουλάκης.

Η ίδια μετατόπιση προς τα κεντροδεξιά καταγράφεται και στην Φινλανδία.

Την περασμένη Πέμπτη, ανακοινώθηκε ποιοι θα λάβουν μέρος στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης, που θα ξεκινήσουν την προσεχή εβδομάδα.

Οι εκλογές στη Φινλανδία έγιναν στις 2 Απριλίου, αλλά χρειάστηκαν 25 μέρες όχι για να σχηματιστεί κυβέρνηση, αλλά για να αποφασιστεί ποιοι θα λάβουν μέρος στις διαπραγματεύσεις προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Στις εκλογές πρώτο κόμμα ήλθε η δεξιά «Εθνική Συμμαχία» (NCP) του Πέτερι Όρπο (48 έδρες), ο οποίος θα διαπραγματευτεί με το ακροδεξιό κόμμα των «Αληθινών Φινλανδών (46 έδρες), το Κόμμα των Σουηδών (RKP, 9 έδρες) και τους Χριστιανοδημοκράτες (KD, 5 έδρες).

Οι υπό την πρώην πρωθυπουργό Σάνα Μαρίν Σοσιαλδημοκράτες κέρδισαν 43 έδρες με το φινλανδικό κοινοβούλιο να αριθμεί 200 έδρες.

Στο στάδιο της διαπραγμάτευσης, αν ένα κόμμα αποχωρήσει, μπορεί την θέση του να πάρει ένα άλλο. Και αν οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν συνολικά, τότε την σκυτάλη παίρνει ο δεύτερος και όλα αρχίζουν από την αρχή.

Το Κόμμα των Σουηδών είχε αρχικά κάποιες επιφυλάξεις για την συμμετοχή σε διαπραγματεύσεις όπου μετέχει και το εθνικιστικό και αντιμεταναστευτικό κόμμα των Αληθινών Φινλανδών, αλλά τελικά τα όργανά του αποφάσισαν να συνεχίσουν. Με την αρχηγό του Άννα-Μάγια Χένρικσον να δηλώνει ωστόσο πως δεν θα δεχθούν συμβιβασμούς όσον αφορά στις αρχές του κόμματος και πως θα πάρουν τις τελικές αποφάσεις τους μόλις γίνει γνωστό το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.

Από τις αναπτύξεις συνάγεται αβίαστα ότι η αριστερά/κεντροαριστερά ως κυβερνητική επιλογή εγκαταλείπεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η οποία κινείται και αναφέρεται πλειοψηφικά σε κεντροδεξιές κομματικές δυνάμεις, σε πλήρη αντιδιαστολή προς τους ισχυρισμούς του Α. Τσίπρα, ο οποίος έχει αρχίσει να συγχέει τις επιθυμίες του με την πραγματικότητα.