Πριν από 30 χρόνια, ένας ερευνητής στη Γενεύη ξεκίνησε να βελτιώσει την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των ερευνητών. Είναι η αρχή του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web).
Το 1989 ήταν μια χρονιά αναταραχής. Ένα από αυτά έλαβε χώρα στο μυαλό του Τιμ Μπέρνερς – Λι. Ο φυσικός στο ςπαγκοσμίου φήμη ερευνητικό κέντρο CERN στο πανεπιστήμιο της Γενεύης ενοχλήθηκε από το περιβόητο χάος πληροφοριών μεταξύ των διαφόρων ινστιτούτων και των πολυάριθμων ομάδων εργασίας και έργων. Ως λύση, σκέφτηκε την ιδέα ενός ψηφιακού δικτύου πληροφοριών μέσω του οποίου οι επιστήμονες θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν πληροφορίες. Ο τότε 34χρονος επιστήμονας έγραψε εν συντομία την ιδέα. «Ασαφή αλλά συναρπαστικό» – «Ασαφή αλλά συναρπαστικό», σχολίασε το αφεντικό του στο σημείωμα. Πολύ ασαφές προφανώς. Γιατί στην αρχή δεν έγινε τίποτα.
Αλλά ο Berners-Lee σκέφτηκε περαιτέρω, τα επιμέρους στοιχεία του Παγκόσμιου Ιστού σχηματίστηκαν: οι λεγόμενες διευθύνσεις URL για διευθύνσεις ιστού, HTML για την περιγραφή ιστοσελίδων, δηλαδή για να είναι σε θέση να τις προγραμματίσει. Το τεχνικό πρωτόκολλο HTTP για συνδέσμους έπρεπε να λειτουργήσει και τελικά έπρεπε να βρεθεί μια συνταγή για ένα πρόγραμμα περιήγησης ιστού. Ακριβώς πριν από 30 χρόνια, το παγκόσμιο κοινό μπόρεσε να δει το αποτέλεσμα: Στις 30 Απριλίου 1993, οι ερευνητές του CERN εγκαινίασαν τον Παγκόσμιο Ιστό . Τεχνολογικά ελάχιστα άλλαξε μέχρι σήμερα ο θρίαμβος του Διαδικτύου, ξεκίνησε.
Σήμερα πρέπει να εξηγήσεις στη δεκατριάχρονη κόρη σου ότι ακόμα και σε αυτή την ηλικία δεν ήξερες ούτε internet ούτε smartphone. Αντί για ψώνια στο κέντρο της πόλης, οι παραγγελίες μέσω Διαδικτύου είναι πλέον μόνο μερικά κομμάτια και επιθυμίες. Οι τόμοι του Brockhaus είναι στην καλύτερη περίπτωση ακόμα στα ράφια ως συλλέκτες σκόνης. Η Wikipedia, η οποία είναι θεμελιωδώς ανοιχτή σε όλους, είναι το κατάλληλο μέρος για όποιον θέλει να «τραβήξει» γρήγορα πληροφορίες σχετικά με την επανάσταση του 1789 ή την εφεύρεση του Διαδικτύου. Όποιος ψάχνει για διαμέρισμα δεν ξεφυλλίζει πλέον τον τρίτο ή τον δέκατο τρίτο τόμο των ημερήσιων εφημερίδων, αλλά βρίσκει άφθονες διαφημίσεις σε πύλες του Διαδικτύου που κάθε χαρτί θα είχε υπερβολικά χρησιμοποιήσει.
Μερικές φορές ο αποπροσανατολισμός, ή τουλάχιστον μια πλημμύρα πληροφοριών, είναι τα μειονεκτήματα της ψηφιακής δικτύωσης. Κατ’ αρχήν, όλοι οι άνθρωποι μπορούν να διαφημίσουν και να δημοσιεύσουν τις απόψεις, τις ιδέες, τα προϊόντα, τα αγαθά και τα οράματά τους στο Διαδίκτυο – και αυτή είναι η προέλευση και η ιδέα της λειτουργίας του. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα καλό παράδειγμα. Μεταξύ άλλων, η απήχηση του λογαριασμού του στο Twitter του έδωσε πιστούς ακόλουθους, παρά -ή λόγω- πολλής παραπληροφόρησης.
Οι μηχανές αναζήτησης όπως η Google ή το DuckDuckGo βοηθούν στον διαχωρισμό του σίτου από την ήρα στο φαινομενικά ατελείωτο πεδίο πληροφοριών. Ωστόσο, τουλάχιστον πίσω από τις μεγάλες ψηφιακές εταιρείες όπως η Google, η Apple, το Facebook, η Amazon και η Microsoft, υπάρχουν παγκόσμιες εταιρείες που επιδιώκουν πρωτίστως τα κερδοσκοπικά τους συμφέροντα. Επωφελούνται από τη δόμηση του Διαδικτύου. Μια σκέψη που ήταν ξένη στον Τιμ Μπέρνερς – Λι. Θα μπορούσε να έχει κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την τεχνολογία του στον Παγκόσμιο Ιστό, αλλά σκοπίμως επέλεξε να μην το κάνει. Η επιδίωξη του κέρδους στάθηκε εμπόδιο στο ιδανικό του για ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών.