Παύλος Κοντογιαννίδης: «Με σύνταξη 2.500 ευρώ δεν μπορώ να συντηρήσω ούτε την κόρη μου»

Στην Αυτοψία με τον Αντώνη Σρόιτερ μίλησε ο Παύλος Κοντογιαννίδης το βράδυ της Κυριακής, όχι με την γνώριμη ιδιότητα του ηθοποιού, αλλά εκείνη του ιδρυτή του Κινήματος των Φτωχών με το οποίο και κατεβαίνει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Ο δημοφιλής καλλιτέχνης κλήθηκε να εξηγήσει γιατί βρέθηκε μόνο για δυο μέρες βουλευτής στο πρόσφατο παρελθόν ενώ δεν δίστασε να απαντήσει με ειλικρίνεια και σε όσους θεωρούν πως έχει κάνει περιουσία από την μακρόχρονη καριέρα του.

Πιο συγκεκριμένα, ο Παύλος Κοντογιαννίδης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «θα δηλώσω πως είμαι ένας συνταξιούχος ηθοποιός, ο οποίος έβγαλε σύνταξη 2.500 ευρώ διότι είχα 18.000 ένσημα στην ελεύθερη αγορά θεάματος. Πράγμα πολύ δύσκολο. Με διάφορους όμως τρόπους και διάφορα κόλπα πετσοκόφτηκε η σύνταξη και φτάσαμε στα 1.200 ευρώ. Με 1.200 ευρώ δεν μπορώ να συντηρήσω ούτε την κόρη μου, που σπουδάζει και να είναι καλά το παιδί θα δουλέψει και αυτή. Άρα ανήκουμε στην κατηγορία που παλεύουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Andreas Oikonomou (@adoikonomoy)

«Το 2012 κατέβηκε ο Γιάννης Δημαράς με ένα πολιτικό σχήμα που είχε κάνει, το Άρμα Πολιτών σε συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο και προσπαθούσε να με πείσει να κατέβουμε διότι δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να βγει βουλευτής από αυτόν τον σχηματισμό. Εγώ δεν ήμουν μέλος, απλά ήμουν φιλικά προσκείμενος. Εκλέχθηκα και έμεινα βουλευτής για δυο μέρες γιατί λειτούργησε αυτό το φοβερό που λένε συνταγματικά πως, όταν οι εκλογές γίνονται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, οι επόμενες εκλογές γίνονται με λίστα. Κάτι που σημαίνει ότι ο πρόεδρος αποφασίζει ποιους θα βάλει στη λίστα. Είθισται δημοκρατικά να μπαίνει αυτός που πήρε στις προηγούμενες τους περισσότερους ψήφους αλλά δεν γίνεται αυτό και μπαίνουν συνήθως οι στενά κομματικοί φίλοι και ο περίγυρος».

«Επειδή λοιπόν εγώ δεν ανήκα σε αυτή την περίπτωση, δεν μπήκα στη λίστα και έγινα αντί για Παύλος… Ευαγγελίστα, που λένε! Είμαι βουλευτής δύο ημερών και, όσο κι αν αυτό μπορεί να φανεί αστείο, η εμπειρία των δύο αυτών ημερών ήταν συγκλονιστική. Δηλαδή όταν μπήκα μέσα στη βουλή, την μέρα που ορκιστήκαμε, ένιωσα ένα δέος και έπαθα σοκ».