Δύει το αστέρι Τσίπρα;

Η εκδήλωση του Σύριζα στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας έφερε και πάλι στην επιφάνεια τον σοβαρό προβληματισμό, που απασχολεί μέλη και στελέχη, φίλους και συμβούλους της μείζονος αντιπολίτευσης και ο οποίος συμπυκνώνεται στο ότι ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να έχει χάσει τη ζωτική ορμή, την προωθητική δύναμη που διέθετε, ως αρχηγική περίπτωση στο χώρο της πέραν του ΚΚΕ αριστεράς.

Οι φίλοι του δυσκολεύονταν να επικροτήσουν τις κοινοτοπίες περί «νεοφιλελευθερισμού» και «νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη», τις υπερβολικές εξιστορήσεις γεγονότων της εργατικής Πρωτομαγιάς.

Η απουσία συνεκτικού προγραμματικού σχεδιασμού, συγκροτημένης στρατηγικής και πολιτικών προτάσεων δεν προσφέρει την απαραίτητη πρώτη ύλη στους ψηφοφόρους του κόμματος για την πολιτική κινητοποίησή τους εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης της 21^ης Μαΐου.

Στη χοντροκομμένη πλακίτσα για τη δήθεν γκαντεμιά Μητσοτάκη – κάτι που διακινείται εδώ και καιρό ως «σοβαρό» επιχείρημα και μάλιστα συντεταγμένα από τα κεντρικά της Κουμουνδούρου – προκειμένου να δικαιολογήσει το μπλακ άουτ στον ήχο, που προκλήθηκε όταν κατά λάθος κοπάνησε τα μικρόφωνα, ανταποκρίθηκε μόνο η σειρά όρθιων κλακαδόρων.

Η πλειοψηφία, όμως, δεν επιδόθηκε σε επευφημίες, αλλά στεκόταν και περίμενε αμήχανα να σταματήσει ο πρόεδρος το πήγαινε – έλα πάνω στη σκηνή με το στυλ του κονφερασιέ σε βαριετέ που έχει υιοθετήσει πρόσφατα, το οποίο όμως εκλαμβάνεται, ως αδικαιολόγητη ένδειξη ελαφρότητας.

Το έλλειμμα σε προγραμματικές θέσεις και πολιτικά επιχειρήματα υπονομεύει την ατομική ευθύνη του Αλέξη Τσίπα.σε μια πολιτική μάχη που η έκβασή της κρίνεται από το βάρος της αξιοπιστίας των προσώπων, του αποτελέσματος και της προοπτικής. Η προσωπική αναξιοπιστία του επιτείνει την αναξιοπιστία του κόμματος και η σύγχυσή του, μετατρέπει το ΣΥΡΙΖΑ σε τρελή ανεμοδούρα.

Για το αριστερό ακροατήριο επιστρατεύει τον Αλέκο Φλαμπουράρη και για τους δεξιούς τον Ευάγγελο Αντώναρο, ο οποίος δεν παραλείπει  να ελεεινολογεί τον πρόεδρο της ΝΔ και πρωθυπουργό.

Πλέον, με αφορμή το δικαστικό «μπλόκο» στο κόμμα Κασιδιάρη, θυμάται ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης τάζει σε όλους τους πολίτες επίγειους παραδόσεις και επιδίδεται, μαζί με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, σε έναν άτυπο αγώνα παροχολογίας.

Ακόμη όμως και το «άνοιγμα» που επιχειρεί προς τους ψηφοφόρους του κόμματος Κασιδιάρη γίνεται στην βάση της πολιτικής υποκρισίας, αφού, από τη μια πλευρά, ο Α. Τσίπρας εμφανίζει εαυτόν ως τον εκφραστή των αγώνων για δημοκρατία και ελευθερία και, την ίδια στιγμή, διατηρεί το βλέμμα στραμμένο στους «πολιτικά ανυπάκουους» ψηφοφόρους του κόμματος Κασιδιάρη.

Το αστέρι του Αλέξη Τσίπρα έχει αρχίσει να «θαμπώνει» εδώ και καρό. Αρχικά, στο βλέμμα των αντιπάλων και, πλέον, στα μάτια των συντρόφων του.