Μετωπική η επίθεση που δέχεται ο Άδωνις στο αποψινό podcast του Δημήτρη Ψαρρά στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπου επανέρχεται – τι άλλο – η υποψία ότι ο αντιπρόεδρος της ΝΔ διατηρούσε και διατηρεί εκλεκτικές σχέσεις με το ακροδεξιό περιθώριο.
Αρχικά, ο Α. Γεωργιάδης ελέγχεται γιατί δηλώνει δημοσιογράφος και όχι ιστορικός. Μα ο Άδωνις σπούδασε αρχικά στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και, στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στην πώληση βιβλίων μέσα από την οικογενειακή επιχείρηση, τον εκδοτικό οίκο που κληρονόμησε από τους γονείς του. Δεν θέλησε να σταδιοδρομήσει επαγγελματικά στην εκπαίδευση, όπως πολλοί από τους πρώην συμφοιτητές του. Και ασχολήθηκε πιθανώς με την δημοσιογραφία, όπως τόσοι πτυχιούχοι, κυρίως από την περιοχή των ανθρωπιστικών επιστημών, έχουν δημοσιογραφήσει περιστασιακά. Αναρωτιέται όμως κάποιος πού έγκειται το ύποπτο, το σκοτεινό, που ο κ. Δημήτρης Ψαρράς αφήνει να εννοηθεί στο podcast. Το ότι κατάφερε ο Άδωνις να ολοκληρώσει τις σπουδές του ή στο ότι εργάστηκε;
Ο Άδωνις ελέγχεται, περίπου εγκαλείται, γιατί υπήρξε στέλεχος και βουλευτής του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού. Εξ αυτού του λόγου, ο Άδωνις ελέγχεται γιατί θεωρείται ότι παίζει τον δόλιο ρόλο μιας άτυπης γέφυρας ανάμεσα στην Νέα Δημοκρατία και την… άκρα δεξιά (!). Η φαντασία του κ. Ψαρρά θα μεγαλουργούσε στο σημείο αυτό, εάν δεν διέπραττε θεμελιώδη λάθη.
Κατά πρώτον, ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός δεν ήταν η κομματική έκφραση της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Αυτήν την εξόχως μειοψηφική, σχεδόν περιθωριακή, άποψη εκφέρει η πολιτική επιστήμονας Βασιλική Γεωργιάδου, αλλά δεν πρόκειται για την κρατούσα θέση στην κοινότητα των πολιτικών επιστημόνων. Ο ΛΑ.Ο.Σ χαρακτηρίζεται ως ένα κόμμα της δεξιάς ή, σύμφωνα με μια άλλη ορολογία, μάλλον ατυχή, της «συνεπούς δεξιάς».
Κατά δεύτερον, ο ΛΑ.Ο.Σ αντιμετωπίζεται ως ένα δεξιό κόμμα που εντάσσεται στην ευρύτερη κεντροδεξιά παράταξη. Νέα Δημοκρατία και ΛΑΟΣ αποτελούν μέρη της παράταξης αυτής και ο Άδωνις δηλώνει ότι πέρασε από το ένα κόμμα στο άλλο, κινούμενος όμως πάντοτε στα πλαίσια της ίδιας δημοκρατικής παράταξης – της κεντροδεξιάς.
Και πάμε στην κυριότερη αιτίαση που απευθύνει ο Δ. Ψαρράς στον Άδωνι. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο της «Εφημερίδας των Συντακτών», ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει πείσει τον πρόεδρό της Κυριάκο Μητσοτάκη για την ορθότητα των θέσεων του Γιώργου Καρατζαφέρη, υποστηρίζοντας πως ο υπουργός Ανάπτυξης έχει δήθεν παρασύρει τον πρόεδρο της ΝΔ σε ακραίες και περισσότερο «δεξιές» θέσεις.
Ως πιο «δεξιά» θέση θεωρείται, λόγου χάριν, το να μην θέλει η ΝΔ να καθίσει ποτέ και πουθενά στο τραπέζι του διαλόγου με την Τουρκία. Άρα, αν ακολουθήσει κανείς την πορεία σκέψης του κ. Ψαρρά, ο πιο «πούρος» δεξιός, ο συνεπέστερος των δεξιών είναι εκείνος που αρνείται κάθε διάλογο με την γείτονα και την ηγεσία της.
Αυτή ούτε ήταν, ούτε είναι η θέση της ΝΔ, θέση την οποία υπηρετεί, ως αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αυτή η προσέγγιση είναι πιθανόν να αποτελεί πολιτική φαντασίωση της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά δεν σημαίνει ότι έχει και συνάφειες με την πραγματικότητα. Η ΝΔ ήταν και είναι υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης με τους γείτονες στη βάση των αρχών και των κανόνων του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας. Και αυτή είναι η θέση της για κάθε διαφωνία που μπορεί να προκύψει στις σχέσεις της Ελλάδας και με άλλες χώρες.
Στα πιο σοβαρά τώρα. Η σημερινή κρίση της αριστεράς, στην Ελλάδα και διεθνώς, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους ανθρώπους της να αναστοχαστούν επάνω σε θεμελιακές κατηγορίες και σχήματα σκέψης που τους κληροδότησαν παλαιότερες γενιές αριστερών αγωνιστών και διανοητών. Το να υποστηρίζεται ότι η ακροδεξιά είναι περίπου ταυτόσημη με την δεξιά δεν είναι μόνον επιστημονικά διάτρητο, αλλά και πολιτικά εξόχως επικίνδυνο, γιατί σημαίνει ότι μια παράταξη του 20% – 30% των Ελλήνων «φλερτάρουν» με την επιστροφή του Στέμματος ή μια ήπια παλινόρθωση της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Η πολιτική ζωή είναι συνήθως πιο σύνθετη από τα απλοϊκά πολιτικά σχήματα του κ. Αλέξη Τσίπρα.